Art. 12. § 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek postępowanie
z chwilą złożenia wniosku toczy się z urzędu. Organ ścigania poucza osobę
uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu.
§ 1a. Uzyskanie wniosku o ściganie należy do oskarżyciela. Jeżeli powodem
uzyskania wniosku jest wyłącznie uprzedzenie przez sąd stron o możliwości
zakwalifikowania czynu według innego przepisu prawnego, przewidującego ściganie
na wniosek, uzyskanie wniosku o ściganie należy do sądu.
§ 2. W razie złożenia wniosku o ściganie niektórych tylko sprawców obowiązek
ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku
z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego
wniosek. Przepisu tego nie stosuje się do najbliższych osoby składającej wniosek.
§ 3. Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą
prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu – aż do zamknięcia przewodu
sądowego na pierwszej rozprawie głównej. W sprawach, w których akt oskarżenia
wniósł oskarżyciel publiczny, cofnięcie wniosku po rozpoczęciu przewodu sądowego
jest skuteczne, jeżeli nie sprzeciwi się temu oskarżyciel publiczny obecny na
rozprawie lub posiedzeniu. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne.

Kodeks Postępowania Karnego art. 12

Poprzedni

Art. 11. § 1. Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj...

Nastepny

Art. 13. Uzyskanie zezwolenia władzy, od którego ustawa uzależnia ściganie, należy do oskarżyciela.

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego
  • Wejscie w życie 1 września 1998
  • Ost. zmiana ustawy 24 czerwca 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 22 09 2017
Komentarze

Wyszukiwarka