Art. 11. 1. Wprowadzający opakowania jest obowiązany ograniczać ilość
i negatywne oddziaływanie na środowisko substancji stosowanych do wytwarzania
opakowań oraz wytwarzanych odpadów opakowaniowych w taki sposób, aby:
1) opakowania nie zawierały szkodliwych substancji w ilościach stwarzających
zagrożenie dla produktu, środowiska lub zdrowia ludzi;
2) maksymalna suma zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu
sześciowartościowego w opakowaniu nie przekraczała 100 mg/kg,
z wyłączeniem opakowań określonych w przepisach wydanych na podstawie
ust. 4.
2. Wprowadzający opakowania jest także obowiązany ograniczać ilość
i negatywne oddziaływanie na środowisko substancji stosowanych do wytwarzania
opakowań oraz wytwarzanych odpadów opakowaniowych w taki sposób, aby objętość
i masa opakowań były ograniczone do niezbędnego minimum wymaganego do
spełnienia funkcji opakowania, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz zapewnienia
poziomu bezpieczeństwa produktowi, biorąc pod uwagę oczekiwania użytkownika.
3. Wprowadzający opakowania jest obowiązany wprowadzać do obrotu
opakowania projektowane i wykonane w sposób umożliwiający:
1) ich wielokrotne użycie i późniejszy recykling albo
2) przynajmniej ich recykling, jeżeli nie jest możliwe ich wielokrotne użycie, albo
3) inną niż recykling formę ich odzysku, jeżeli nie jest możliwy ich recykling.
4. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
opakowania, do których nie stosuje się wymagań określonych w ust. 1 pkt 2, kierując
się właściwościami fizycznymi i składem chemicznym opakowań, a także ryzykiem
powstania zagrożeń dla środowiska lub życia i zdrowia ludzi.
5. Minister właściwy do spraw klimatu, kierując się potrzebą uzyskania
wiarygodnych i powtarzalnych wyników, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ustalania sumy zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego
w opakowaniach.

Ustawa o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi art. 11

DODAJ