Art. 117. 1. Funkcjonariuszowi odbywającemu podróże służbowe na obszarze
kraju przysługują należności z tytułu podróży służbowych.
2. W razie przeniesienia do pełnienia służby do innej miejscowości albo
delegowania do czasowego pełnienia służby, funkcjonariuszowi przysługują
należności z tytułu przeniesienia lub delegowania.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, warunki
oraz sposób ustalania należności, o których mowa w ust. 1 i 2, podmioty właściwe do
podejmowania decyzji w tych sprawach oraz zakres pojęcia podróży służbowej,
uwzględniając potrzebę określenia wysokości diet w związku z czasem trwania podróży służbowej, zwrot rzeczywiście poniesionych wydatków oraz określenie
terminów wypłaty należności w sposób ułatwiający dokonywanie rozliczeń.

Art. 117a. 1. W zakresie odbywania przez funkcjonariuszy zagranicznych
podróży służbowych stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz
warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu
w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej
poza granicami kraju wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
2. W przypadku zagranicznych podróży służbowych odbywanych przez
funkcjonariuszy w ramach programów i projektów realizowanych przez Straż
Graniczną z wykorzystaniem środków finansowych pochodzących z budżetu Unii
Europejskiej lub innych źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi stosuje się
odpowiednio rozwiązania obowiązujące dla tych programów i projektów.
3. Do zagranicznych podróży służbowych odbywanych przez funkcjonariuszy
w ramach działań przeprowadzanych przez Europejską Agencję Zarządzania
Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii
Europejskiej, zwaną dalej „Agencją Frontex”, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE)
nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającym Europejską Agencję
Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw
Członkowskich Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 349 z 25.11.2004, str. 1, z późn.
zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 2007/2004”, stosuje się wysokość stawek
diet dziennych określonych w przepisach Unii Europejskiej, odpowiadających pełnej
wysokości diet dziennych przewidzianych w przypadku podróży służbowych
urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich w państwach
członkowskich, w przypadku zapewnienia ich finansowania przez Agencję Frontex.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do pracowników Straży
Granicznej, jeżeli odbywają zagraniczne podróże służbowe określone w tych przepisach.

Art. 117b. 1. Funkcjonariuszowi, który na podstawie odrębnych przepisów
wykonuje stałe zadania służbowe poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków.
Stałe wykonywanie zadań służbowych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w wymiarze czasu nieprzekraczającym 24 godzin, nie stanowi podróży służbowej
w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 117a ust. 1–3.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
walutę, w jakiej będzie wypłacany ryczałt, sposób obliczania i wypłacania oraz
wysokość ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając przy obliczaniu
wysokości ryczałtu liczbę godzin wykonywania zadań przez funkcjonariusza w ciągu doby.

Art. 117c. 1. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną
w art. 37 ust. 2 funkcjonariuszowi przyznaje się rekompensatę pieniężną w wysokości
1/172 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego
funkcjonariuszowi na stanowisku zajmowanym w ostatnim dniu okresu
rozliczeniowego za każdą godzinę służby przekraczającą normę określoną
w art. 37 ust. 2. Łączny czas służby przekraczający normę w danym okresie
rozliczeniowym zaokrągla się w górę do pełnej godziny.
2. Rekompensatę pieniężną oblicza i wypłaca komórka finansowa jednostki
organizacyjnej Straży Granicznej właściwa w sprawach wypłaty uposażenia.
3. Rekompensatę pieniężną wypłaca się:
1) do końca kwartału następującego po okresie rozliczeniowym, o którym mowa
w art. 37 ust. 2, lecz nie później niż w dniu zwolnienia ze służby;
2) w przypadku śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza – niezwłocznie po wydaniu
rozkazu personalnego o wygaśnięciu stosunku służbowego.

Art. 117d. 1. Funkcjonariuszowi przyznaje się świadczenie motywacyjne po
osiągnięciu:
1) 25 lat służby, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł
miesięcznie, albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Do stażu służby, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:
1) służby w Straży Granicznej;
2) służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego,
Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Marszałkowskiej, Służbie
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie
Celno-Skarbowej i Służbie Więziennej;
3) traktowane jako równorzędne ze służbą, o której mowa w pkt 1 i 2, wymienione
w art. 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej,
Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3. Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego
przełożony, o którym mowa w art. 36 ust. 1, wydaje nie później niż w terminie 30 dni
po osiągnięciu przez funkcjonariusza stażu służby, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub
2.
4. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego
funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których mowa
w art. 39, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym funkcjonariuszu upłynęły co
najmniej 3 miesiące.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje świadczenie
motywacyjne Komendantowi Głównemu Straży Granicznej i jego zastępcom oraz
Komendantowi BSWSG i jego zastępcom.
6. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się funkcjonariuszowi:
1) który podczas ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii
służbowych, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 albo 3 albo art. 45 ust. 1 pkt 2
albo ust. 2 pkt 1 – przez okres jednego roku od dnia wydania ostatecznej opinii służbowej;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne – do czasu
prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne
zostało warunkowo umorzone – przez okres jednego roku od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia.
7. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności,
o których mowa w ust. 6, niezwłocznie wydaje się decyzję stwierdzającą ustanie
prawa do wypłaty tego świadczenia.
8. Od decyzji o odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego oraz od
decyzji stwierdzającej ustanie prawa do wypłaty świadczenia motywacyjnego
funkcjonariuszowi przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży
Granicznej w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. W przypadku decyzji
wydanej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Komendanta Głównego Straży Granicznej przysługuje w takim samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
9. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego,
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie
zachował prawa do uposażenia, wymienionych w art. 130 ust. 1–3,
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania,
4) zwolnienia z zajęć służbowych, o którym mowa w art. 125b ust. 2 pkt 1 i 3–5,
5) innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc
– proporcjonalnie do tego okresu.
10. Świadczenie motywacyjne wypłaca się w każdym kolejnym miesiącu
kalendarzowym, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym
wydano decyzję o przyznaniu świadczenia motywacyjnego.
11. Świadczenie motywacyjne płatne jest z dołu do dziesiątego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, za który świadczenie motywacyjne przysługuje.
12. Prawo do wypłaty świadczenia motywacyjnego ustaje w miesiącu, w którym
decyzja, o której mowa w ust. 7, stała się ostateczna lub nastąpiło rozwiązanie
stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem funkcjonariusza ze służby, z jego
śmiercią lub zaginięciem. Świadczenia motywacyjnego za ten miesiąc nie wypłaca się.

Ustawa o Straży Granicznej art. 117

DODAJ