Art. 10. Do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji
zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w:
1) warsztatach terapii zajęciowej, zwanych dalej „warsztatami”;
2) turnusach rehabilitacyjnych, zwanych dalej „turnusami”;
3) zajęciach klubowych.

Art. 10a. 1. Warsztat oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo
placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy
możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub
przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia.
2. Realizacja przez warsztat celu, o którym mowa w ust. 1, odbywa się przy
zastosowaniu technik terapii zajęciowej, zmierzających do rozwijania:
1) umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej;
2) psychofizycznych sprawności oraz podstawowych i specjalistycznych
umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu
zawodowym albo podjęcie pracy.
3. Terapię realizuje się na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji,
w którym określa się:
1) formy rehabilitacji;
2) zakres rehabilitacji;
3) metody i zakres nauki umiejętności, o których mowa w ust. 2;
4) formy współpracy z rodziną lub opiekunami;
5) planowane efekty rehabilitacji;
6) osoby odpowiedzialne za realizację programu rehabilitacji.
3a. Na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji uczestnik warsztatu
może brać udział w nieodpłatnych praktykach zawodowych u pracodawcy, w tym w
spółdzielni socjalnej, w wymiarze do 15 godzin tygodniowo, przez okres
do 3 miesięcy, z możliwością przedłużenia do 6 miesięcy.
3b. W praktykach zawodowych, o których mowa w ust. 3a, nie może brać udziału
jednocześnie więcej niż 50% liczby uczestników jednego warsztatu.
4. W warsztacie działa rada programowa, w skład której wchodzą:
1) kierownik warsztatu;
2) specjaliści do spraw rehabilitacji lub rewalidacji;
3) instruktorzy terapii zajęciowej;
4) psycholog;
5) doradca zawodowy lub instruktor zawodu – w miarę potrzeb.
5. Rada programowa dokonuje okresowej oraz, nie rzadziej niż co 3 lata,
kompleksowej oceny realizacji indywidualnego programu rehabilitacji uczestnika
warsztatu i zajmuje stanowisko w kwestii osiągniętych przez niego postępów
w rehabilitacji, uzasadniających:
1) podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji zawodowej w warunkach
pracy chronionej lub na przystosowanym stanowisku pracy;
2) potrzebę skierowania osoby niepełnosprawnej do ośrodka wsparcia,
w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, ze względu na brak postępów
w rehabilitacji i złe rokowania co do możliwości osiągnięcia postępów
uzasadniających podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji zawodowej
w warunkach pracy chronionej lub na rynku pracy po odbyciu dalszej
rehabilitacji w warsztacie;
3) przedłużenie uczestnictwa w terapii ze względu na:
a) pozytywne rokowania co do przyszłych postępów w rehabilitacji,
umożliwiających podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji
zawodowej w warunkach pracy chronionej lub na rynku pracy,
b) okresowy brak możliwości podjęcia zatrudnienia,
c) okresowy brak możliwości skierowania osoby niepełnosprawnej do ośrodka
wsparcia, o którym mowa w pkt 2.
6. Rada programowa dokonuje pierwszej kompleksowej oceny realizacji
indywidualnego programu rehabilitacji uczestnika warsztatu i zajmuje stanowisko w
zakresie, o którym mowa w ust. 5, nie wcześniej niż przed upływem 3 miesięcy i nie
później niż po upływie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia terapii w warsztacie.

Art. 10aa. 1. W warsztacie może działać rada społeczna, w skład której wchodzą przedstawiciele:
1) samorządu powiatowego;
2) pracodawców;
3) organizacji pozarządowych działających na rzecz osób niepełnosprawnych;
4) rodziców i opiekunów uczestników warsztatu;
5) uczestników warsztatu.
2. Zadaniem rady społecznej jest wspieranie warsztatu w zakresie tworzenia ram
współpracy z administracją publiczną, organizacjami pozarządowymi oraz
pracodawcami w celu zapewnienia efektywności działań zmierzających do
usamodzielniania uczestników warsztatu.

Art. 10b. 1. Warsztaty mogą być organizowane przez fundacje, stowarzyszenia
lub przez inne podmioty.
2. Koszty utworzenia, działalności i wynikające ze zwiększenia liczby
uczestników warsztatu są współfinansowane ze środków Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej „Funduszem” oraz ze środków
samorządu powiatowego, lub innych źródeł, z zastrzeżeniem ust. 2a, 2b, 3 i 4 oraz
art. 68c ust. 1.
2a. Koszty działalności warsztatu są finansowane ze środków samorządu
powiatowego w wysokości co najmniej 10% tych kosztów.
2b. Procentowy udział w kosztach działalności warsztatu, o którym mowa w ust.
2a, może być zmniejszony, pod warunkiem znalezienia innych źródeł ich
finansowania, z zastrzeżeniem, że kwota obliczona zgodnie z ust. 2a przed
znalezieniem innych źródeł finansowania tych kosztów nie ulega zmniejszeniu.
2c. Przy tworzeniu warsztatów lub zwiększaniu liczby uczestników warsztatów
należy brać pod uwagę potrzeby lokalnego systemu wsparcia wskazane w powiatowej
strategii dotyczącej rozwiązywania problemów społecznych, komplementarność tego
systemu wsparcia oraz liczbę osób niepełnosprawnych, których zgłoszenie do
uczestnictwa w warsztacie zostało zatwierdzone.
3. Dofinansowanie ze środków Funduszu kosztów uczestnictwa w warsztacie
osób niepełnosprawnych przebywających w jednostkach organizacyjnych
obowiązanych do zapewnienia terapii zajęciowej na podstawie odrębnych przepisów,
jest obniżane w zależności od procentowego wskaźnika udziału tych osób w ogólnej
liczbie uczestników warsztatu, zwanego dalej „wskaźnikiem udziału”,
z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
4. Ze środków Funduszu nie mogą być dofinansowane koszty, o których mowa
w ust. 3, w przypadku gdy wskaźnik udziału wynosi co najmniej 80%.
5. Koszty, o których mowa w ust. 3, nie ulegają obniżeniu w przypadku, gdy
wskaźnik udziału nie przekracza 30%.
5a. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 3, nie ulega obniżeniu w przypadku
odbywania praktyki zawodowej, o której mowa w art. 10a ust. 3a, przez osobę
niepełnosprawną realizującą indywidualny program rehabilitacji.
6. Powiat, którego mieszkańcy są uczestnikami rehabilitacji w warsztacie
działającym na terenie innego powiatu, jest obowiązany do pokrywania kosztów
rehabilitacji w odniesieniu do swoich mieszkańców, w części nieobjętej
dofinansowaniem ze środków Funduszu, w wysokości i na zasadach określonych
w porozumieniu zawartym z powiatem, na terenie którego działa warsztat.
6a. Powiatowe centra pomocy rodzinie przeprowadzają co najmniej raz w roku
kontrolę warsztatów.
7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania
warsztatów, skład i zakres działania zespołu rozpatrującego wnioski oraz zakres
działania rady programowej warsztatu, a także zakres i tryb przeprowadzania kontroli
warsztatów przez powiatowe centra pomocy rodzinie, w tym:
1) wzory, tryb składania oraz sposób rozpatrywania wniosków o dofinansowanie
kosztów utworzenia, działalności i kosztów wynikających ze zwiększonej liczby
uczestników warsztatu,
2) sposób dofinansowania kosztów utworzenia, działalności i kosztów
wynikających ze zwiększonej liczby uczestników warsztatów,
3) sposób sporządzania informacji o wykorzystaniu środków oraz sprawozdań
z działalności warsztatu,
4) szczegółowe zasady obniżania dofinansowania w zależności od wskaźnika udziału,
5) szczegółowy zakres działania rady programowej oraz sposób dokonywania
oceny postępów osób uczestniczących w rehabilitacji
– mając na względzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania warsztatów
i odpowiedniego poziomu rehabilitacji.

Art. 10c. 1. Turnus oznacza zorganizowaną formę aktywnej rehabilitacji
połączonej z elementami wypoczynku, której celem jest ogólna poprawa
psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników,
między innymi przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizację i rozwijanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu.
2. Turnusy mogą być organizowane:
1) przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i inne
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które prowadzą co
najmniej przez 2 lata działalność na rzecz osób niepełnosprawnych i uzyskały
wpis do rejestru organizatorów prowadzonego przez wojewodę, zwane dalej
„organizatorem turnusów”;
2) wyłącznie w ośrodkach, które uzyskały wpis do rejestru ośrodków
prowadzonego przez wojewodę – z wyłączeniem turnusów organizowanych
w formie, o której mowa w ust. 5 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W domach pomocy społecznej lub w innych placówkach opiekuńczych
turnusy mogą być organizowane wyłącznie dla osób niepełnosprawnych niebędących
stałymi podopiecznymi takich jednostek.
4. Ośrodki, w których organizowane są turnusy, zapewniają osobom
niepełnosprawnym odpowiednie warunki pobytu, dostosowane do rodzaju i stopnia
niepełnosprawności uczestników turnusu, oraz bazę do prowadzenia rehabilitacji
i realizacji określonego programu turnusu.
5. Czas trwania turnusów, o których mowa w ust. 2, wynosi co najmniej 14 dni.
Turnusy organizuje się wyłącznie na terenie kraju, w grupach zorganizowanych
liczących nie mniej niż 20 uczestników, w formie:
1) stacjonarnej;
2) niestacjonarnej.
6. Program turnusu określa:
1) rodzaj i cele turnusu oraz formy rehabilitacji odpowiednie do rodzajów schorzeń
osób niepełnosprawnych;
2) rodzaje zajęć kulturalno-oświatowych i sportowo-rekreacyjnych oraz innych
zajęć wynikających ze specjalistycznego rodzaju turnusu, z uwzględnieniem
zajęć indywidualnych i grupowych;
3) kadrę odpowiedzialną za realizację programu turnusu.
7. Organizator turnusów jest obowiązany do:
1) zabezpieczenia turnusu od strony organizacyjnej, technicznej i kadrowej
w sposób gwarantujący osobom niepełnosprawnym bezpieczne warunki
uczestnictwa w turnusie;
2) opracowania i realizacji programu turnusu;
3) udostępniania właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia działalności
powiatowego centrum pomocy rodzinie informacji zawierających:
a) nazwy ośrodka i miejscowości, w której będą odbywały się turnusy,
b) daty rozpoczęcia i zakończenia turnusów,
c) warunki pobytu w ośrodku, w którym organizuje się turnusy,
d) program turnusu, o którym mowa w ust. 6,
e) koszt uczestnictwa w turnusie;
4) przesłania do właściwego powiatowego centrum pomocy rodzinie informacji
o przebiegu turnusu w terminie 21 dni od dnia zakończenia turnusu,
sporządzonej odrębnie dla każdego uczestnika korzystającego z dofinansowania
ze środków Funduszu;
5) przechowywania dokumentów dotyczących przebiegu turnusu przez okres 3 lat.

Art. 10d. 1. Wojewoda prowadzi rejestr ośrodków oraz rejestr organizatorów
turnusów i dokonuje wpisu do tych rejestrów na okres 3 lat po spełnieniu przez
ośrodek lub organizatora turnusów warunków określonych zgodnie z ust. 8 pkt 3.
2. Ośrodki ubiegające się o uzyskanie wpisu do rejestru ośrodków
przyjmujących grupy turnusowe składają wniosek o wpis do rejestru do właściwego
terytorialnie samorządu województwa, który po zaopiniowaniu wniosku, w terminie
30 dni od dnia jego wpływu przekazuje wniosek wojewodzie.
3. Podmioty ubiegające się o uzyskanie wpisu do rejestru organizatorów
turnusów składają wniosek o wpis do tego rejestru do wojewody właściwego ze
względu na siedzibę organizatora turnusu.
4. Rozpatrzenie przez wojewodę wniosku następuje w terminie 30 dni od dnia
jego wpływu. O sposobie rozpatrzenia wniosków, o których mowa w ust. 2 i 3,
wojewoda zawiadamia odpowiednio ośrodek i samorząd województwa albo
organizatora turnusu.
5. Ośrodek lub organizator turnusu, który uzyskał wpis do rejestru, jest
obowiązany do niezwłocznego powiadomienia wojewody o każdej zmianie warunków
stanowiących podstawę uzyskania wpisu do rejestru ośrodków lub rejestru
organizatorów turnusów.
6. Wojewoda wykreśla ośrodek lub organizatora turnusu z rejestru w razie:
1) niespełniania warunków określonych na podstawie ust. 8 pkt 3;
2) uniemożliwienia kontroli ośrodka lub organizatora turnusu.
7. O wpisie lub wykreśleniu z rejestrów, o których mowa w ust. 1, wojewoda
informuje w ciągu 14 dni Pełnomocnika, który prowadzi centralną bazę danych
ośrodków i organizatorów turnusów posiadających wpis do rejestru wojewody oraz
wydaje krajowy informator o ośrodkach i organizatorach turnusów posiadających taki
wpis.
8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje turnusów organizowanych przy udziale środków Funduszu oraz warunki
uczestnictwa w tych turnusach,
2) warunki, jakie powinny spełniać osoby niepełnosprawne ubiegające się
o dofinansowanie uczestnictwa w turnusie, tryb składania i rozpatrywania
wniosków o dofinansowanie, wysokość oraz sposób przyznawania
i przekazywania tego dofinansowania ze środków Funduszu,
3) warunki, jakie powinni spełniać organizatorzy turnusów i ośrodki, w których
odbywają się turnusy, sposób oceny spełniania tych warunków i dokonywania
wpisu do rejestrów oraz zasady prowadzenia rejestrów,
4) zakres, sposób i tryb kontroli organizatorów oraz ośrodków wpisanych do
rejestrów, prowadzonej przez powiatowe centrum pomocy rodzinie lub
wojewodę i obowiązki związane z tą kontrolą,
5) zakres przekazywanych przez wojewodę informacji o ośrodkach
i organizatorach turnusów posiadających wpis do rejestrów, o których mowa
w ust. 1, zasady prowadzenia centralnej bazy danych ośrodków i organizatorów
turnusów posiadających taki wpis oraz udostępniania danych znajdujących się w tej bazie,
6) wzory wniosków, zawiadomień i informacji
– mając na względzie zapewnienie odpowiedniego poziomu rehabilitacji.

Art. 10e. 1. Osoba niepełnosprawna może ubiegać się o dofinansowanie ze
środków Funduszu uczestnictwa w turnusie, jeżeli przeciętny miesięczny dochód,
w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, podzielony przez liczbę osób
we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc
złożenia wniosku, nie przekracza kwoty:
1) 50% przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym;
2) 65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.
2. W przypadku przekroczenia kwot dochodu, o których mowa w ust. 1, kwotę
dofinansowania pomniejsza się o kwotę, o którą dochód ten został przekroczony,
z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową osoby
niepełnosprawnej dofinansowanie ze środków Funduszu uczestnictwa w turnusie tej
osoby lub dofinansowanie uczestnictwa jej opiekuna może zostać przyznane bez
pomniejszania kwoty dofinansowania pomimo przekroczenia kwot dochodu,
o których mowa w ust. 1.
4. Kwota dofinansowania do uczestnictwa w turnusie przyznana osobie
niepełnosprawnej jest przekazywana na rachunek bankowy organizatora turnusu.

Art. 10f. 1. Osoby niepełnosprawne są kierowane do uczestnictwa w:
1) warsztacie – zgodnie ze wskazaniem zawartym w orzeczeniu
o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności;
2) turnusie – na wniosek lekarza, pod którego opieką znajduje się ta osoba.
2. Podmiot zamierzający zorganizować lub prowadzący warsztat przyjmuje
i zatwierdza, w uzgodnieniu z powiatowym centrum pomocy rodzinie, zgłoszenie
osób do uczestnictwa w warsztacie.
2a. Podmiot prowadzący warsztat prowadzi listę osób niepełnosprawnych,
których zgłoszenie do uczestnictwa w warsztacie zostało zatwierdzone i które nie
rozpoczęły terapii w warsztacie.
2b. Osoba niepełnosprawna, która opuściła warsztat w związku z podjęciem
zatrudnienia, w przypadku utraty tego zatrudnienia i ponownego zgłoszenia do
uczestnictwa w warsztacie w terminie 90 dni od dnia opuszczenia przez nią warsztatu,
jest wpisywana na listę, o której mowa w ust. 2a, i ma pierwszeństwo w rozpoczęciu terapii.
3. Wnioski osób niepełnosprawnych o dofinansowanie uczestnictwa w turnusie
są składane w powiatowych centrach pomocy rodzinie.
4. Uczestnik warsztatu ma prawo do uczestnictwa w terapii zajęciowej do końca
miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła utrata ważności orzeczenia o
stopniu niepełnosprawności.

Art. 10g. 1. Zajęcia klubowe oznaczają zorganizowaną formę rehabilitacji
mającą na celu wspieranie osób nie-pełnosprawnych w utrzymaniu samodzielności i
niezależności w życiu społecznym i zawodowym.
2. Zajęcia klubowe mogą obejmować aktywne formy wspierania osoby
niepełnosprawnej w podjęciu lub utrzymaniu zatrudnienia.
3. Zajęcia klubowe mogą być prowadzone przez warsztat dla osób, które były
uczestnikami tego warsztatu i opuściły go w związku z podjęciem zatrudnienia, oraz
osób wpisanych na listę, o której mowa w art. 10f ust. 2a.
4. Osoba niepełnosprawna może kontynuować zajęcia klubowe bez względu na
utratę lub zmianę zatrudnienia.

Art. 10h. 1. Czas trwania zajęć klubowych dla osoby niepełnosprawnej wynosi
nie mniej niż 5 godzin miesięcznie.
2. Szczegółowy zakres i organizację zajęć klubowych ustala warsztat.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych art. 10

DODAJ