[Sposób prowadzenia egzekucji]

Art. 1064. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia egzekucji grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu
cywilnym, a także kosztów sądowych w sprawach cywilnych, przysługujących
Skarbowi Państwa, mając na uwadze sprawność i skuteczność postępowania
egzekucyjnego.

Art. 1064¹. § 1. Przeciwko dłużnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą
w formie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest dopuszczalna egzekucja
z dochodów uzyskiwanych z tej działalności przez ustanowienie zarządu
przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym.
§ 2. Do zarządu ustanowionego na podstawie § 1 stosuje się odpowiednio
przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości, z uwzględnieniem artykułów
poniższych.

Art. 1064². § 1. We wniosku o wszczęcie egzekucji przez zarząd przymusowy
należy dokładnie określić przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne albo ich część.
§ 2. Do wniosku dołącza się informację komornika o wszystkich
postępowaniach egzekucyjnych prowadzonych
przeciwko dłużnikowi z mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego.

Art. 1064³. § 1. (uchylony)
§ 2. Postanowienie w przedmiocie wniosku doręcza się również wskazanym we
wniosku wierzycielom prowadzącym egzekucję z mienia wchodzącego w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego.
§ 3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz wierzycielom,
którzy prowadzą egzekucję z mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego.
§ 4. Termin do wniesienia zażalenia przez wierzycieli, o których mowa w § 3,
niewskazanych we wniosku, liczy się od dnia powzięcia przez nich wiadomości
o wszczęciu egzekucji.

Art. 1064⁴. Do prowadzenia egzekucji przez zarząd przymusowy właściwy jest
sąd, w którego okręgu znajduje się siedziba przedsiębiorstwa lub w którego okręgu
jest położone gospodarstwo rolne. Jeżeli gospodarstwo rolne położone jest w okręgu
kilku sądów, wybór należy do wierzyciela. Jeżeli egzekucja ograniczona jest do części
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, właściwy jest sąd, w którego okręgu
część ta się znajduje.

Art. 1064⁵. Egzekucję przez zarząd przymusowy można ograniczyć do części
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli część ta jest gospodarczo
wyodrębniona, a dochód uzyskany z przymusowego zarządu tej części majątku
dłużnika wystarczy na zaspokojenie egzekwowanych roszczeń.

Art. 1064⁶. § 1. Prowadzenie egzekucji świadczeń pieniężnych, w tym również
egzekucji administracyjnych ze składników mienia wchodzącego w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika, nie stanowi przeszkody do
wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy, jeżeli o to wnosi wierzyciel
dotychczas prowadzący egzekucję albo, gdy w chwili wszczęcia egzekucji przez
zarząd przymusowy jest oczywiste, że wierzyciel prowadzący egzekucję zostanie
w toku egzekucji przez zarząd przymusowy zaspokojony w okresie sześciu miesięcy
od daty jej wszczęcia.
§ 2. W razie wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy w sprawach
określonych w § 1, wcześniej wszczęte egzekucje umarza się z dniem
uprawomocnienia się postanowienia sądu o wszczęciu egzekucji przez zarząd
przymusowy, a dotychczasowi wierzyciele z mocy prawa wstępują do egzekucji
prowadzonej według przepisów niniejszego działu.

Art. 1064⁷. Jeżeli przed wszczęciem egzekucji ustanowiono zarząd nad
przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym dłużnika w ramach postępowania
zabezpieczającego, po wszczęciu egzekucji zarząd będzie prowadzony według
niniejszych przepisów.

Art. 1064⁸. Wydając postanowienie o wszczęciu egzekucji przez zarząd
przymusowy, sąd przesyła do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej dla
nieruchomości wchodzącej w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
wniosek o dokonanie wpisu o ustanowienie zarządu przymusowego we właściwej
księdze wieczystej lub o złożenie wniosku do zbioru dokumentów.

Art. 1064⁹. Czynności prawne dłużnika dotyczące mienia objętego zarządem
dokonane po wszczęciu egzekucji są nieważne. Dla określenia daty powstania
skutków prawnych wszczęcia egzekucji prowadzonej według niniejszego rozdziału
przepisy art. 910 stosuje się odpowiednio.

Art. 1064¹⁰. § 1. Sąd powołuje na zarządcę osobę fizyczną lub prawną wskazaną
przez strony spośród osób posiadających licencję doradcy restrukturyzacyjnego.
§ 2. W wypadku braku porozumienia stron zarządcę wyznacza sąd spośród osób
wskazanych w § 1.
§ 3. Przepisy § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio do odwołania lub zmiany
zarządcy.

Art. 1064¹¹. § 1. W szczególnie uzasadnionych wypadkach zarządca może
sprzedać nieruchomości, ruchomości lub prawa wchodzące w skład zarządzanego
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego w części przekraczającej zakres zwykłego
zarządu oraz oddać je w najem lub dzierżawę wyłącznie za zgodą sądu. W razie
zarządzenia sprzedaży sąd określa warunki sprzedaży. Do wyceny sprzedawanych
składników majątkowych sąd może powołać biegłego. Przepis ten stosuje się również
do rozwiązania umowy najmu lub dzierżawy oraz do obciążenia zarządzanego majątku
hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym oraz przewłaszczeniem.
§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie czynności, o których mowa w § 1,
stronom, zarządcy oraz osobom, których praw czynność dotyczy lub miała dotyczyć,
przysługuje zażalenie.
§ 3. Nadwyżkę dochodów, po pokryciu wydatków wskazanych w art. 940,
zarządca wypłaca wierzycielowi. W razie wielości wierzycieli wypłata następuje
z zachowaniem stosowanych odpowiednio przepisów ogólnych o podziale sumy
uzyskanej z egzekucji oraz przepisów o podziale sumy uzyskanej z egzekucji
z nieruchomości. Kwoty niewypłacone zarządca umieszcza na rachunku
depozytowym Ministra Finansów.

Art. 1064¹². § 1. Po wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy prowadzenie
egzekucji świadczeń pieniężnych innymi sposobami z majątku dłużnika wchodzącego
w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest niedopuszczalne. Inni
wierzyciele mogą przyłączyć się do egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepis
niniejszy stosuje się odpowiednio w razie późniejszego skierowania przeciwko dłużnikowi egzekucji administracyjnej. W takim wypadku art. 773 nie ma
zastosowania.
§ 2. Jeżeli dochody uzyskane z egzekucji przez zarząd przymusowy wskazują, że
niemożliwe jest zaspokojenie wszystkich wierzycieli w okresie sześciu miesięcy,
licząc od dnia przyłączenia się do egzekucji ostatniego wierzyciela, wierzyciel, który
w tym okresie nie będzie zaspokojony, może żądać wszczęcia egzekucji ze składników
mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego objętego
zarządem przymusowym. W żądaniu należy oznaczyć mienie, z którego egzekucja ma
być prowadzona. Na postanowienie sądu o dopuszczeniu egzekucji przysługuje
zażalenie.
§ 3. Prowadzenie egzekucji przez zarząd przymusowy nie stanowi przeszkody do
prowadzenia przeciwko dłużnikowi egzekucji świadczeń niepieniężnych oraz
egzekucji w celu zniesienia współwłasności nieruchomości w drodze sprzedaży
publicznej. Jeżeli w toku tych egzekucji dłużnik obowiązany jest do wydania
ruchomości, statku lub nieruchomości albo do opróżnienia pomieszczeń, które
znajdują się we władaniu zarządcy, obowiązki te ciążą na zarządcy.
§ 4. Wyłączenie mienia do osobnych egzekucji według przepisów § 1–3 nie
tamuje dalszego prowadzenia egzekucji przez zarząd przymusowy, chyba że z uwagi
na zakres wyłączeń dalsze jej prowadzenie jest bezcelowe. W takim wypadku sąd
umarza egzekucję przez zarząd przymusowy. Wierzyciele, którzy prowadzili
egzekucję przez zarząd przymusowy, mogą w terminie dwóch tygodni od dnia
uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu tej egzekucji żądać skierowania
egzekucji do mienia, które objęte było tą egzekucją, a które nie zostało wcześniej z niej
wyłączone. Do tego czasu mienie to podlega z mocy prawa zajęciu.

Art. 1064¹³. § 1. Zarządca sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji.
§ 2. Na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji przysługuje skarga, do której
stosuje się odpowiednio przepisy o skardze na czynności komornika.
§ 3. Przepisy ogólne o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisy
o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio.

Art. 1064¹⁴. § 1. Egzekucja przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa
rolnego należy do sądu, w którego okręgu znajduje się siedziba przedsiębiorstwa
dłużnika lub w którym dłużnik ma gospodarstwo rolne.
§ 2. Do egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości, jeżeli
przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Art. 1064¹⁵. § 1. Wydając postanowienie o wszczęciu egzekucji, sąd ustanawia
zarząd przymusowy nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym podlegającym
sprzedaży. Do zarządu tego stosuje się odpowiednio przepisy art. 1064¹–1064¹¹.
§ 2. Postanowienie o wszczęciu egzekucji sąd przesyła do sądu właściwego do
prowadzenia księgi wieczystej dla nieruchomości wchodzącej w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. Sąd właściwy do prowadzenia księgi
wieczystej z urzędu dokonuje wpisu o wszczęciu egzekucji albo składa postanowienie
do zbioru dokumentów. W razie wszczęcia egzekucji przeciwko przedsiębiorcy
podlegającemu wpisowi do właściwego rejestru, sąd przesyła postanowienie
o wszczęciu egzekucji w celu złożenia do akt rejestrowych. Ponadto sąd zarządzi
ogłoszenie postanowienia o wszczęciu egzekucji w dzienniku ogólnopolskim
i w dzienniku poczytnym w siedzibie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego oraz
na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej.

Art. 1064¹⁶. § 1. Prowadzenie egzekucji ze składników przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego, w tym egzekucji administracyjnej, nie stanowi przeszkody do
wszczęcia egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli
o to wnosi dłużnik lub wierzyciel prowadzący egzekucję, a także gdy jest oczywiste,
że egzekucja przez sprzedaż doprowadzi do zaspokojenia wierzycieli, którzy
wcześniej wszczęli egzekucję. Na postanowienie sądu służy zażalenie.
§ 2. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu wszczynającego
egzekucję w trybie wskazanym w § 1, egzekucje wszczęte wcześniej umarza się,
a dotychczasowi wierzyciele z mocy prawa przystępują do egzekucji prowadzonej
według przepisów niniejszego rozdziału.

Art. 1064¹⁷. § 1. Zarządca niezwłocznie sporządzi bilans przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego dłużnika.
§ 2. Jeżeli dłużnik i wszyscy wierzyciele nie ustalili ceny sprzedaży
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, wyceny przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego dokonuje co najmniej dwóch biegłych. W razie rozbieżności
w wycenie dokonanej przez biegłych, wartość przedsiębiorstwa lub gospodarstwa
rolnego ustala sąd.

Art. 1064¹⁸. § 1. Na wniosek wierzyciela lub dłużnika sąd może postanowić, że
sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego nastąpi z wolnej ręki przez
zarządcę. Sprzedaż nie może nastąpić poniżej wartości szacunkowej, chyba że dłużnik
i wszyscy wierzyciele wyrażą na to zgodę.
§ 2. Wydając postanowienie o sprzedaży z wolnej ręki, sąd wyznaczy termin,
w którym sprzedaż ma być dokonana, oraz określi tryb wyszukania nabywcy, jeżeli
strony tego nie uzgodniły. Termin dokonania sprzedaży nie może być krótszy niż
miesiąc i dłuższy niż dwa miesiące. Bieg terminu rozpoczyna się od dnia
zamieszczenia ogłoszenia w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym.

Art. 1064¹⁹. § 1. Sąd zarządzi ogłoszenie postanowienia, o którym mowa
w art. 106416, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i w dzienniku poczytnym
w siedzibie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego oraz na stronie internetowej
Krajowej Rady Komorniczej.
§ 2. O wydaniu postanowienia nakazującego sprzedaż zarządca zawiadomi
uczestników stosownie do art. 954.

Art. 1064²⁰. § 1. Jeżeli pierwsza sprzedaż z wolnej ręki nie dojdzie do skutku,
sąd wyda postanowienie nakazujące sprzedaż w drodze licytacji, chyba że wierzyciele
zgodzą się na ponowną sprzedaż z wolnej ręki.
§ 2. Licytację prowadzi zarządca pod nadzorem sędziego. Sędzia niezwłocznie
udziela przybicia osobie, która zaoferowała najwyższą cenę.
§ 3. Po zapłacie ceny zarządca w terminie nie dłuższym niż miesiąc zawiera
z nabywcą umowę sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. W wypadku
niezawarcia umowy z winy zarządcy, nabywca może żądać zwrotu wpłaconej ceny
i uważa się, że licytacja nie doszła do skutku.
§ 4. Do licytacji stosuje się odpowiednio przepisy o licytacji z nieruchomości.

Art. 1064²¹. § 1. Sprzedaż dokonana w myśl przepisów niniejszego rozdziału nie
narusza praw wynikających z hipotek, zastawów rejestrowych, zastawów i innych
obciążeń rzeczowych ciążących na nieruchomościach, wierzytelnościach lub prawach
wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika. Ich
wartość podlega zaliczeniu na poczet ceny nabycia.
§ 2. Sprzedaż dokonana według przepisów niniejszego rozdziału nie narusza
również uprawnień zastawnika zastawu rejestrowego, jeżeli umowa zastawnicza
przewiduje zakaz zbycia przedmiotu zastawu.

Art. 1064²². § 1. Nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
w egzekucji prowadzonej według przepisów niniejszego rozdziału jest
odpowiedzialny solidarnie z dłużnikiem za ujawnione w toku egzekucji zobowiązania
związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego według zasad
określonych w art. 554 Kodeksu cywilnego.
§ 2. Jeżeli przed zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego nabywca spłacił lub przejął zobowiązania, o których mowa
w § 1, wartość przejętych należności zalicza się na poczet ceny kupna. Jeżeli nabywca
wcześniej wpłacił cenę niepomniejszoną o tę wartość, zarządca zwraca mu nadwyżkę
w terminie tygodniowym od daty zawarcia umowy sprzedaży. Zaliczenie lub zwrot
nadwyżki nastąpi na podstawie dokumentów urzędowych lub prywatnych z podpisem
urzędowo poświadczonym, stwierdzających spłatę lub przejęcie zobowiązań
wymienionych w § 1.

Art. 1064²³. Do podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego stosuje się odpowiednio przepisy ogólne o podziale sumy
uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o podziale sumy uzyskanej z egzekucji
z nieruchomości.

Kodeks Postępowania Cywilnego art. 1064

DODAJ