Art. 103. 1. Osoba eksploatująca jest obowiązana do zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za wyrządzoną szkodę jądrową.
2. W przypadku transportu materiału jądrowego z urządzenia jądrowego, osoba
eksploatująca, niezależnie od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązana
do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową
wyrządzoną w czasie transportu.
3. Obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1,
powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozruchu urządzenia
jądrowego, a w przypadku urządzeń niewymagających rozruchu, nie później niż
w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia eksploatacji urządzenia jądrowego.
4. Obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 2,
powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia transportu
materiału jądrowego z urządzenia jądrowego.
5. Ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest
objęta odpowiedzialność cywilna osoby eksploatującej za szkody jądrowe wyrządzone
w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej. Zakład ubezpieczeń nie może umownie
ograniczyć wypłaty odszkodowań.
6. Z zastrzeżeniem ust. 7 minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1 i 2, w odniesieniu do jednego zdarzenia,
którego skutki są objęte umową ubezpieczenia, wynosi równowartość w złotych
300 000 000 SDR.
7. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia obowiązkowego:
1) o którym mowa w ust. 1, dla reaktora badawczego oraz dla urządzenia
jądrowego, w którym jest przechowywany lub składowany materiał jądrowy
pochodzący z reaktora badawczego,
2) o którym mowa w ust. 2, w przypadku transportu materiału jądrowego
pochodzącego z urządzeń jądrowych, o których mowa w pkt 1
– w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia,
nie może być niższa od kwoty stanowiącej równowartość w złotych 400 000 SDR, ani
wyższa od kwoty stanowiącej równowartość w złotych 5 000 000 SDR.
8. W przypadku:
1) gdy w urządzeniu jądrowym, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, przechowywany lub
składowany jest także materiał jądrowy pochodzący z urządzenia jądrowego
innego niż urządzenie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1,
2) łącznego transportu materiału jądrowego pochodzącego z urządzeń jądrowych,
o których mowa w ust. 7 pkt 1, oraz materiału jądrowego pochodzącego z innych
urządzeń jądrowych
– minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa
odpowiednio w ust. 1 i 2, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte
umową ubezpieczenia, jest równa kwocie, o której mowa w ust. 6.
9. Do ustalenia równowartości w złotych podanych w ust. 6 i 7 kwot stosuje się
kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym
umowa ubezpieczenia została zawarta.
10. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw energii, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia obowiązkowego:
1) o którym mowa w ust. 1 – dla urządzeń jądrowych, o których mowa w ust. 7
pkt 1,
2) o którym mowa w ust. 2 – w przypadku transportu, o którym mowa w ust. 7
pkt 2
– w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia,
biorąc pod uwagę poszczególne typy urządzeń jądrowych, o których mowa w ust. 7,
rodzaje działalności w nich wykonywanych, skalę potencjalnych zagrożeń, jakie
niesie ze sobą ich wykorzystywanie, oraz społeczno-ekonomiczny charakter
działalności osoby eksploatującej.

Art. 103a. 1. Osoba eksploatująca urządzenie jądrowe, z którego ma zostać
wysłany materiał jądrowy, jest obowiązana przekazać jednostce organizacyjnej
dokonującej jego transportu wystawiony przez zakład ubezpieczeń dokument
potwierdzający spełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym
mowa w art. 103 ust. 2.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę i adres siedziby zakładu ubezpieczeń;
2) nazwę i adres siedziby osoby eksploatującej;
3) wskazanie:
a) okresu ubezpieczenia,
b) wysokości sumy gwarancyjnej;
4) określenie materiału jądrowego, którego transport jest objęty ubezpieczeniem;
5) podpis osoby wystawiającej dokument, z podaniem stanowiska służbowego.
3. Do dokumentu, o którym mowa w ust. 1, dołącza się wydane przez organ
dozoru jądrowego zaświadczenie, potwierdzające że osoba, o której mowa w ust. 2
pkt 2, jest osobą eksploatującą w rozumieniu art. 100 pkt 9.

Art. 103b. 1. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia
umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 103, są uprawnione organy dozoru
jądrowego.
2. Spełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa
w art. 103, ustala się na podstawie dokumentu ubezpieczenia, potwierdzającego
zawarcie umowy tego ubezpieczenia, wystawionego osobie eksploatującej przez
zakład ubezpieczeń.
3. Osoba eksploatująca, która nie spełniła obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia, o którym mowa w art. 103, jest obowiązana wnieść opłatę na rzecz
budżetu państwa w wysokości 20% minimalnej sumy gwarancyjnej tego
ubezpieczenia. Wniesienie opłaty nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia.
4. Jeżeli osoba eksploatująca nie okaże dokumentu potwierdzającego zawarcie
umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 103, lub dowodu opłacenia składki za to
ubezpieczenie, organ dozoru jądrowego wzywa osobę eksploatującą, aby w terminie
30 dni:
1) przedstawiła dokumenty potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia:
a) o której mowa w art. 103 ust. 1, w terminie określonym w art. 103 ust. 3,
b) o której mowa w art. 103 ust. 2, w terminie określonym w art. 103 ust. 4;
2) w razie braku dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia,
uiściła opłatę, o której mowa w ust. 3, oraz okazała dokumenty potwierdzające
późniejsze zawarcie umowy ubezpieczenia.
5. Opłata, o której mowa w ust. 3, podlega egzekucji w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 103c. 1. Jeżeli wypadek jądrowy, oprócz szkody w mieniu lub środowisku,
wyrządził również szkodę na osobie, 10% sumy gwarancyjnej ubezpieczenia
przeznacza się na zabezpieczenie roszczeń z tytułu szkody jądrowej na osobie.
2. Jeżeli w okresie 5 lat od dnia wypadku jądrowego roszczenia z tytułu szkody
na osobie dochodzone od osoby eksploatującej nie przewyższają łącznie sumy
gwarancyjnej przeznaczonej wyłącznie na zaspokojenie takich roszczeń, pozostała
część sumy gwarancyjnej będzie przeznaczona na zaspokojenie roszczeń z tytułu
szkody w mieniu lub w środowisku, a także roszczeń z tytułu szkody na osobie,
dochodzonych przed upływem 10 lat od dnia wypadku jądrowego.
3. Skarb Państwa gwarantuje wypłatę odszkodowania z tytułu szkody jądrowej:
1) do wysokości kwoty, o której mowa w art. 102 ust. 1, oraz
2) w zakresie, w jakim szkoda nie została zaspokojona przez zakład ubezpieczeń
z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 103,
a w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja
2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U.
z 2018 r. poz. 473 i 2448 oraz z 2019 r. poz. 125 i 730), w zakresie, w jakim
szkoda nie została zaspokojona przez zakład ubezpieczeń oraz Ubezpieczeniowy
Fundusz Gwarancyjny.

Prawo atomowe art. 103

DODAJ