Orzecznictwo dla art. 94 Kodeks Pracy

I ACa 597/18 Wyrok SA w Białymstoku z 23 listopada 2018 r. w sprawie o zapłatę.
#Przyczynienie #Zadośćuczynienie

Teza To na osobie korzystającej z cudzej pracy ciąży bezwzględny obowiązek zapewnienia bezpiecznych warunków jej wykonywania. W tym przypadku rangę tego obowiązku dodatkowo jeszcze wzmacniają przepisy prawa publicznego – art. 94 pkt 4) kodeksu pracy. czytaj dalej

IV Pa 9/22 Wyrok SO w Zielonej Górze z 26 kwietnia 2022 r. w sprawie o zapłatę.
#Apelacja #Zapłata #Dyskryminacja

Teza Zgodnie z art. 18 3a § 1 k.p., pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony, zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy. Nagroda (art. 105 k.p.) jest wynagrodzeniem w rozumieniu art. 18 3a k.p., co oznacza, że także do nagrody jako świadczenia przyznawanego pracownikowi na podstawie uznania pracodawcy mają zastosowanie reguły jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości (art. 18 3c § 1 k.p.) czytaj dalej

IV Pa 113/14 Wyrok SO w Zielonej Górze z 4 listopada 2014 r. w sprawie o odszkodowanie.
#Apelacja #Odszkodowanie

Teza Wypłata wynagrodzenia jest jednym z głównych elementów treści stosunku pracy i podstawowym obowiązkiem pracodawcy. Naruszeniu podstawowych obowiązków pracodawcy można przypisać znamię ciężkości, nawet jeżeli nie działał w złej wierzenie ani nie zachowywał się rażąco niedbale. Pracodawca, który nie wypłaca pracownikowi w terminie całości wynagrodzenia, ciężko narusza swój podstawowy obowiązek z winy umyślnej, choćby z przyczyn niezawinionych nie uzyskał środków finansowych na wynagrodzenia (art. 55 § 1 1 kp). czytaj dalej

II AKa 179/18 Wyrok SA we Wrocławiu z 12 września 2018 r. w sprawie o przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu.
#Przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu

Teza Sprawca musi obejmować swoją świadomością, że swoim zachowaniem wyrządzić może szkodę majątkową w wielkich rozmiarach i chcieć tego lub na to się godzić. czytaj dalej

III APa 27/12 Wyrok SA we Wrocławiu z 27 września 2012 r. w sprawie o zadośćuczynienie z tytułu nie przeciwdziałania mobbingowi w pracy.
#Mobbing

Teza Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. czytaj dalej

III APa 18/16 Wyrok SA we Wrocławiu z 17 stycznia 2017 r. w sprawie o przeproszenie i zadośćuczynienie w związku z mobbingiem.
#Mobbing

Teza Ciężar wykazania mobbingu oraz jego skutków spoczywa na pracowniku, pracodawca dla uwolnienia się od odpowiedzialności powinien natomiast udowodnić, że fakty wskazywane przez pracownika nie istnieją lub że nie stanowią one mobbingu. czytaj dalej

III APa 7/12 Wyrok SA we Wrocławiu z 17 maja 2012 r. w sprawie o odszkodowanie, zadośćuczynienie, wynagrodzenie i koszty leczenia.
#Świadczenia pieniężne

Teza Przypisanie pozwanemu odpowiedzialności deliktowej wymaga stwierdzenia winy i bezprawności działania pracodawcy. Wina i bezprawność działania pracodawcy mogła by się przejawiać jedynie poprzez nie zachowanie przez pracodawcę zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. czytaj dalej

III APa 11/12 Wyrok SA w Poznaniu z 19 lipca 2012 r. w sprawie o zapłatę
#Mobbing

Teza Zgodnie z art. 94 3 § 2 k.p. mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Innymi słowy mobbing - to rodzaj nękania psychicznego stosowanego przez jedną lub kilka osób przeważnie przeciwko jednej osobie. Istotą mobbingu jest jego trwałość. Mobbing powtarza się systematycznie miesiącami czy latami, a jego cechą jest bezbronność ofiary wobec mobbera. Izolacja pracownika w grupie współpracowników nie stanowi autonomicznej cechy mobbingu. Tylko izolacja w grupie pracowniczej będąca następstwem działań polegających na negatywnych zachowaniach objętych dyspozycją normy art. 94 3 § 2 k.p. (nękanie, zastraszanie, poniżanie, ośmieszanie) uzasadnia przyjęcie zaistnienia mobbingu. Jeśli natomiast jest ona reakcją na naganne zachowania pracownika w stosunku do swoich współpracowników, to nie ma podstaw, aby działaniom polegającym na unikaniu kontaktów z takim pracownikiem przypisywać znamiona mobbingu. czytaj dalej

III APa 3/12 Wyrok SA w Poznaniu z 19 kwietnia 2012 r. w sprawie o zapłatę
#Mobbing

Teza Zdaniem Sądu Apelacyjnego trafny jest zarzut naruszenie art. 94 3 § 2 k.p. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na ustaleniu, że dyrekcja pozwanej szkoły stosowała wobec powódki mobbing. Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 94 3 k.p. został dodany do kodeksu pracy przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. (Dz.U. z 2003r., nr 213, poz. 2081) zmieniającej kodeks pracy z dniem 1 stycznia 2004 r. Wobec powyższego ocena czy określone działania stosowane wobec pracownika stanowią przejaw mobbingu, dotyczy tylko zachowań podjętych po dniu wejścia w życie powołanego przepisu art. 94 3 k.p., tj. po dniu 1 stycznia 2004 r. Z tych względów działania pierwszej dyrektor D. B. (1) z dnia 6 stycznia 2003r. polegające na zgłaszaniu uchybień w pracy powódki, których wcześniej nie zarzucano, nie mogą stanowić przedmiotu ustaleń w zakresie przesłanek mobbingu z art. 94 3 k.p. czytaj dalej

III APa 15/12 Wyrok SA w Poznaniu z 30 sierpnia 2012 r. w sprawie o zapłatę
#Zadośćuczynienie

Teza Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Kwestia uwzględniania przy określaniu zadośćuczynienia świadczenia z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia poszkodowanego, jest w orzecznictwie i doktrynie sporna. Uzasadnieniem kumulacji świadczeń jest otrzymanie ich od innych podmiotów niż osoby zobowiązane do naprawienia szkody. Takie bowiem sytuacje nie powinny nawet częściowo zwalniać sprawcy od odpowiedzialności. Przyjmuje się jednak również, że otrzymane świadczenia mogą mieć wpływ na określenie wysokości zadośćuczynienia z art. 445 § 1 k.c., czy stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 k.c. czytaj dalej

Wyszukiwarka