Orzecznictwo dla art. 829 Kodeks Cywilny

I ACa 1051/17 Wyrok SA w Białymstoku z 19 kwietnia 2018 r. w sprawie o zapłatę.
#Umowa #Ubezpieczenie

Teza Jeżeli postanowienia wzorca umownego wiązały osobę oznaczoną w art. 22 1 k.c., to odbiorcą, o jakim mowa w zdaniu poprzednim, byłby konsument o typowych zdolnościach percepcji, który z należytą starannością dokonuje interpretacji zmierzającej do odtworzenia treści myślowych proporenta. Postanowienia, które z uwagi na powyższy normatywny punkt widzenia wydawałyby się dla adresata wieloznaczne i niezrozumiałe, należało, zgodnie z tym co podniesiono w apelacji, interpretować na jego korzyść (art. 385 § 2 zd. 2 k.c.). W czytaj dalej

I ACa 47/16 Wyrok SA w Białymstoku z 5 października 2016 r. w sprawie o zapłatę.
#Umowa

Teza Strony zawarły dopuszczalną prawem umowę ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Umowa ta stanowiła rodzaj umowy ubezpieczenia osobowego (art. 829 § 1 pkt 1 k.c.), w której wypadkiem ubezpieczeniowym była śmierć (ciężka choroba, niezdolność do pracy) osoby ubezpieczonej. Z kolei świadczeniom ubezpieczyciela odpowiadało świadczenie ubezpieczającego, to jest zapłata składki, z której potrącane były opłaty transakcyjne (art. 805 § 1 k.c.). Charakteru spornej umowy nie zmieniał fakt, że wysokość świadczenia z tytułu dożycia i świadczenie z tytułu śmierci została odniesiona m.in. do wartości rachunku, obliczonej według cen jednostek funduszy z dnia wyceny danego ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego. Z treści art. 385 1 § 1 zd. 1 k.c. wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że za niedozwolone klauzule umowne mogą być uznane tylko te postanowienia umów i wzorców umownych (np. regulaminów, ogólnych warunków), które nie dotyczą jasno sformułowanych zapisów traktujących o świadczeniach głównych, a nie zostały uzgodnione indywidualnie, kształtujące prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami. czytaj dalej

I ACa 762/19 Wyrok SA w Białymstoku z 20 lutego 2020 r. w sprawie o zapłatę.
#Ubezpieczenie

Teza Zgodnie z art. 813 § 1 zd. 1 k.c. składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela, to następstwem skrócenia okresu trwania tej odpowiedzialności w wyniku wygaśnięcia stosunku ubezpieczenia jest przewidziane w zdaniu drugim zmniejszenie wysokości składki ostatecznie należnej ubezpieczycielowi. Po wygaśnięciu stosunku ubezpieczenia ubezpieczyciel nie świadczy już ochrony ubezpieczeniowej, a składka należy się za zapewnienie tej ochrony ("trwanie odpowiedzialności" zgodnie z treścią art. 813 § 1 zd. 1 k.c.). Składka ubezpieczeniowa należy się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela. W zamian za składkę ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową, zaś skrócenie okresu trwania odpowiedzialności oznacza, że ubezpieczyciel nie świadczy „już” tej ochrony, tj. od momentu tego skrócenia. Skrócenie okresu trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela wywiera skutek na przyszłość, nie niweluje w żaden sposób tej odpowiedzialności za okres od jej powstania do momentu jej skrócenia. Inne stanowisko wypaczałoby całkowicie sens umowy ubezpieczenia. czytaj dalej

Wyszukiwarka