Teza W myśl art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Dywidenda jest pożytkiem prawa udziałowego, stanowi więc dochód z prawa majątkowego (art. 54 k.c.). Przysługujące tylko wspólnikowi spółki kapitałowej prawo do podziału zysku w spółce (prawo do dywidendy), przekształca się w roszczenie o wypłatę dywidendy w konkretnej kwocie z chwilą podjęcia przez wspólników uchwały o podziale zysku. Roszczenia o wypłatę dywidendy, która z reguły stanowi świadczenia pieniężne, to uprawnienie o charakterze obligacyjnym. Jako takie podlega cesji (art. 509 i n.k.c.), może też być przedmiotem potrącenia (art. 498 i n. k.c.). czytaj dalej

Teza Aby uznać karę umowną za niewykonanie zobowiązania do zawarcia z właścicielem nieruchomości sąsiedniej umowy dotyczącej współfinansowania kosztów budowy drogi zapewniającej dostęp przedmiotowej nieruchomości do drogi publicznej, należy wykazać twierdzenia i dowody na okoliczność, że możliwa i realna była zmiana postawy sąsiada. czytaj dalej

Teza Z punktu widzenia skuteczności złożenia świadczenia do depozytu sądowego (art. 470 kc) nie ma istotnego znaczenia, czy i kiedy dłużnik dopełnił obowiązku zawiadomienia o tej czynności wierzyciela (art. 468 § 1 kc). Stosownie do przepisu art. 470 kc, warunkiem uznania skuteczności złożenia świadczenia do depozytu sądowego, tj. uznania tej czynności za równoznaczną ze spełnieniem świadczenia jest, aby złożenie takie było ważne (art. 470 in principio kc). Czynność złożenia do depozytu będzie zatem ważna, jeżeli dokonana zostanie na podstawie przewidzianego ustawowo uprawnienia oraz zgodnie z treścią łączącego wierzyciela i dłużnika zobowiązania. czytaj dalej