Teza Niemożliwość świadczenia, o której mowa w art. 387 §1 k.c., to tzw. niemożliwość obiektywna. Świadczenie jest niewykonalne, kiedy nie jest w stanie spełnić go ani dłużnik, ani nikt inny, a taka ocena uzasadniona jest ograniczeniami wynikającymi z praw natury oraz stanu wiedzy i techniki. Aczkolwiek niemożliwość zachodzi także wtedy, gdy spełnieniu świadczenia sprzeciwia się obowiązująca norma prawna (tzw. niemożliwość prawna) to niemożliwość "prawna" polegająca na zobowiązaniu do świadczenia zakazanego przez prawo, nie może być kwalifikowana jako "niemożliwość" w rozumieniu art. 387 §1 k.c., bo chodzi tu o przypadek czynności prawnej o treści sprzecznej z ustawą i jako takiej nieważnej z mocy art. 58 §1 k.c. czytaj dalej

Teza Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią. czytaj dalej

Teza Możliwość zastosowania art. 387 § 2 kc jest zasadniczo dopuszczalna jedynie w wypadku rzeczywistej obiektywnej niemożliwości świadczenia, czyli w wypadku, gdy świadczenia nie może spełnić ani dłużnik, ani żadna inna osoba. Ponadto niemożność ta musi mieć charakter trwały to znaczy, że według rozsądnych ludzkich przewidywań świadczenie nie stanie się możliwe w niedalekiej przyszłości. Powyższy przepis odnosi się do sytuacji, gdy świadczenie było niemożliwe w chwili zawarcia umowy. Nie ma on natomiast zastosowania, gdy świadczenie stało się niemożliwe dopiero później (nawet z przyczyny istniejącej w chwili zawarcia umowy), choćby przed nadejściem terminu wymagalności roszczenia wierzyciela. Pogląd, że odpowiedzialność której podstawę stanowi art. 516 zd 1 kc dotyczy zarówno tego, że wierzytelność nie przysługuje cedentowi, jak i tego, że cedowana wierzytelność istnieje, dominuje zdecydowanie w doktrynie (patrz Marcin Witkowski, Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30.06.2004, I A Ca 1404/2003, Glosa 2010/3/42-50 i cytowane tam piśmiennictwo). W sytuacji gdy umową cesji objęte byłyby wierzytelności nieistniejące w chwili jej zawarcia, uznać należy, że umowa jest ważna. Nie wywiera co prawda skutku rozporządzającego a cedent ponosi odpowiedzialność za wadę prawną przedmiotu świadczenia (art. 516 zd. 1 kc). czytaj dalej