Teza W rozumieniu regulacji z art. 24 k.c. bezprawne jest każde działanie naruszające dobro osobiste, chyba że wystąpi szczególna przyczyna uzasadniająca takie naruszenie. Do okoliczności wyłączających bezprawność zalicza się działanie w ramach porządku prawnego. czytaj dalej

Teza Instytucja zasiedzenia, która została uregulowana w art. 172 -176 k.c. ze swej istoty zmierza do nabycia prawa własności na skutek upływu czasu. Umożliwia, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Z treści art. 172 k.c. wynika jednak, że do nabycia w drodze zasiedzenia prawa własności nieruchomości konieczne jest łączne spełnienie dwóch podstawowych przesłanek: samoistnego posiadania oraz upływu czasu 20 lub 30 lat. W myśl art. 336 k.c., posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto postępuje z rzeczą jak właściciel, o czym świadczą okoliczności dostrzegalne dla innych osób, wyrażając tym samym wolę wykonywania względem niej prawa własności czytaj dalej

Teza Wyznaczenie pełnomocnika z urzędu w celu wniesienia skargi konstytucyjnej nie nakłada na wyznaczonego pełnomocnika procesowego obowiązku sporządzenia określonego środka zaskarżenia (zgodnie z życzeniem klienta), nakłada jedynie obowiązek – w razie stwierdzenia braku podstaw do wniesienia skargi – sporządzenia w tym przedmiocie pisemnej opinii prawnej i dołączenie jej do zawiadomienia skierowanego do sądu oraz strony na podstawie art. 118 § 5 k.p.c. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 117 § 5 k.p.c. jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny. Tylko w wyjątkowych sytuacjach nie przyznanie fachowego pełnomocnika z urzędu może być kwalifikowane jako powodujące nieważność postępowania wskutek pozbawienia strony możności obrony jej praw. Dotyczy to jednak tylko przypadków, gdy strona swoim zachowaniem wykazuje nieznajomość reguł postępowania lub nieporadność, prowadzącą do tego, że przy faktycznym lub prawnym skomplikowania sprawy nie jest w stanie wykorzystać możliwości prawidłowego jej prowadzenia. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 258 k.p.c. strona powołująca się na dowód ze świadków obowiązana jest dokładnie oznaczyć fakty, które mają być zeznaniami poszczególnych świadków stwierdzone, i wskazać świadków, tak by wezwanie ich do sądu było możliwe. To zatem strona procesu winna podać dane pozwalające zidentyfikować świadka oraz wskazać adres, na jaki można wysłać wezwanie do stawiennictwa w sądzie. W sytuacji gdy strona nie jest w stanie temu podołać, na sądzie nie ciąży obowiązek poszukiwania świadków. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 144 § 1 k.p.c. warunkiem ustanowienia kuratora dla strony, której miejsce pobytu nie jest znane, jest uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę tej okoliczności. Skutkiem ustanowienia kuratora jest m.in., że pisma kierowane do strony, dla której został ustanowiony, mogą być doręczane tylko jemu. Dopiero z chwilą doręczenia pisma kuratorowi doręczenie staje się skuteczne. czytaj dalej

Teza Do zastosowania art. 379 pkt 4 k.p.c. dochodzi jedynie wówczas, gdy w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy, a więc z przyczyn, które enumeratywnie wymieniono w art. 48 k.p.c. Interes prawny, który oznaczono w art. 189 k.p.c. występuje także, gdy strona nie może uzyskać pełnej ochrony w innym trybie niż roszczenie o ustalenie. Dyspozycja tej normy w ogóle nie dopuszczała zatem, aby można było ustalić nieskuteczność zachowań organów egzekucyjnych, na które powołano się w żądaniu powództwa, a zatem: decyzji procesowych sądu oraz czynności komornika. Ich uchylenie lub zmiana byłaby możliwa wyłącznie w oparciu o środki przewidziane w innych częściach k.p.c. (skarga na czynność komornika, zwyczajne i nadzwyczajne środki zaskarżenia). czytaj dalej

Teza Uregulowana w art. 471 k.c. odpowiedzialność uwarunkowana jest, poza niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania na skutek okoliczności, za które dłużnik z mocy umowy lub ustawy ponosi odpowiedzialność, zaistnieniem szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność a szkodą. czytaj dalej

Teza Nieważność postępowania w rozumieniu art. 379 pkt 5 k.p.c. zachodzi wówczas, gdy z powodu wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej, będących skutkiem naruszenia konkretnych przepisów postępowania cywilnego, strona nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, przy czym nie chodzi o jakiekolwiek uchybienie procesowe, lecz tylko takie, w rezultacie którego następuje - niezależnie od wyniku procesu - rzeczywiste uszczuplenie praw strony poprzez pozbawienie jej możliwości przeciwstawienia stanowisku przeciwnika procesowego własnych - formalnych i merytorycznych zarzutów. Zgodnie z art. 110 § 2 k.k.w. powierzchnia celi mieszkalnej, przypadająca na jednego skazanego, nie może być mniejsza niż 3 m 2. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. sąd jest obowiązany rozważyć każdy dowód, jaki przeprowadzono w sprawie, z uwzględnieniem okoliczności, które mogą mieć znaczenie dla jego mocy i wiarygodności. Swobodna ocena polega w tym przypadku na logicznym powiązaniu faktów, jakie ujawniły się w postępowaniu, w całość zgodną z doświadczeniem życiowym czytaj dalej