Teza Zgodnie z utrwalonymi zasadami wykładni przepisu art. 443 kpk, naruszeniem tego zakazu jest dokonywanie, w ponownym postępowaniu, nowych, niekorzystnych dla oskarżonych ustaleń faktycznych. Tak samo, jako niedopuszczalne trzeba traktować uzupełnianie opisu czynu zarzucanego oskarżonemu przez wprowadzenie do niego jakichkolwiek znamion przestępstwa wymaganych przez prawo karne materialne, których ten opis nie zawierał przed zaskarżeniem wyroku na korzyść oskarżonego. Czyn z art. 276 k.k. zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do 2 lat, czyli jest czynem, którego karalność ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat (art. 101 § 1 pkt 4 k.k.), przy czym, stosownie do treści art. 102 k.k., jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie przeciwko osobie, to karalność tego przestępstwa ustaje z upływem dodatkowych 5 lat od zakończenia tego pięcioletniego okresu przedawnienia karalności. czytaj dalej

Teza Do czynów popełnionych przed wejściem w życie ustawy zmieniającej, stosuje się przepisy kodeksu karnego o przedawnieniu w brzmieniu nadanym tą ustawą, chyba, że termin przedawnienia już upłynął. czytaj dalej

Teza Sąd ma prawo wyboru wersji zdarzenia, celu i motywu działania oskarżonych, jednakże wersję tę należy drobiazgowo uzasadnić podając dowody, które wskazują na konieczność jej uwzględnienia i odrzucenia wersji przeciwnej. czytaj dalej

Teza Wielkość szkody stanowi z jednej strony podstawę rozgraniczenia zachowań, jeżeli wyrządzona szkoda przekracza próg znaczności, stanowi podstawę rozgraniczenia typu podstawowego nadużycia zaufania od kwalifikowanego przez wysokość szkody. czytaj dalej

Teza Brak jest podstaw do przyjęcia wymogu tożsamości podmiotowej pomiędzy podmiotem, którego szeroko rozumiane sfery majątkowej dotyczy dane postępowanie a podmiotem podejmującym bezprawne zachowania w celu osiągnięcia przez stronę zamierzonego celu w jej sferze majątkowej. czytaj dalej