Postanowienie SA we Wrocławiu z 12 października 2012 r. w sprawie o zapłatę.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił wniosek powoda o zabezpieczenie powództwa.

W uzasadnieniu niniejszego rozstrzygnięcia wskazał, że co prawda uprawdopodobnił on dochodzone roszczenie, jednakże brak jest podstaw do uznania, że został przez niego uprawdopodobniony również interes prawny w udzieleniu jego zabezpieczenia.

We wniesionym na nie zażaleniu, powód zarzucił Sądowi Okręgowemu, że przy jego wydaniu dopuścił się rażącego naruszenie przepisów postępowania:

- art. 730 k.p.c. w zw. z art. 730 ¹ § 1 k.p.c. poprzez uznanie, że nie uprawdopodobnił swego interesu prawnego w udzielaniu zabezpieczenia roszczenia,

- art. 233 §1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i konsekwencji dokonanie ich dowolnej oceny.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie przedmiotowego wniosku w całości i zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Na wypadek braku uwzględnienia tego żądania wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji z pozostawieniem mu rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego wbrew stawianym przez skarżącego zarzutom, Sąd Okręgowy dokonał pełnej i wnikliwej analizy okoliczności przywołanych przez niego na uzasadnienie wniosku o udzielenie zabezpieczenia i na tej podstawie trafnie ocenił, że nie stanowią one dostatecznego uprawdopodobnienia interesu prawnego w jego udzieleniu. Nie sposób dostrzec w rozumowaniu Sądu Okręgowego, oceniającego dowody przedstawione przez powoda na uzasadnienie tej przesłanki zabezpieczania, błędów i niedostatków, które mogłyby wskazywać na jego sprzeczność z zasadami logiki, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

O ile można się zgodzić ze skarżącym, iż nie jest pewne, czy strona pozwana posiada obecnie środki, które przelała na inny własny rachunek, to należy wskazać, że uprawdopodobnienie tej okoliczności ciąży na nim, a nie na sądzie, czy też stronie przeciwnej. Skoro zatem z historii rachunku bankowego strony pozwanej wynika, że dysponowała środkami w kwocie około 6 mln zł (skoro przelała je na inny własny rachunek), to uprawnione było (wobec braku uprawdopodobnienia przez powoda okoliczności przeciwnej) twierdzenie, że uprawdopodobnia to dysponowanie przez nią takimi środkami w dalszym ciągu. Nieuprawnione, a zarazem świadczące o braku zrozumienia reguł ciężaru uprawdopodobnienia, są podnoszone przez skarżącego twierdzenia o braku przedstawienia przez stronę pozwaną wyciągu z innego rachunku, na które zostały przelane te środki. Podkreślić, bowiem jeszcze raz należy, że nawet jeśli w istocie brak jest pewności, czy środki te znajdują się na innym rachunku strony pozwanej, to uprawdopodobnienie tego faktu obciążało powoda i nie wystarczające jest odwołanie się wyłącznie do ogólnego przypuszczenia, że może ich tam nie być. Także uprawdopodobnienie okoliczności, że aktualnie pozwana spółka znajduje się w trudnej sytuacji finansowej należało w realiach sprawy do powoda. Skoro nie przedstawił on na tą okoliczność wystarczających „dowodów”, odwołując się jedynie do dokumentacji za lata 2009-2010 i ogólnych dywagacji w zakresie stanu gospodarki i realiów branży, to za trafne i zasługujące na pełną aprobatę uznać należało stanowisko Sądu Okręgowego, że straty w poprzednich latach, nie świadczą o aktualnej trudnej sytuacji finansowej strony pozwanej (zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt poniesienia straty nie świadczy sam w sobie o trudnej sytuacji finansowej danego podmiotu, mając chociażby na uwadze prowadzoną przez dany podmiot politykę inwestycyjną).

Zgodzić się zatem należało z Sądem Okręgowym, że powód nie przedstawił materiału wskazującego na to, że zaspokojenie jego roszczenia może okazać się utrudnione, a zwłaszcza wskazującego na podejmowanie przez stronę pozwaną działań, które mogłyby do tego doprowadzić. Oczywistym jest, że o takim zamiarze świadczą zwłaszcza zewnętrzne zachowania, dlatego też nie ma w tym wypadku znaczenia fakt, że strona pozwana jest osobą prawną. Nie sposób dopatrzyć się wyzbywania jej majątku, w przelaniu środków na inny własny rachunek.

Podsumowując, stwierdzić należy, że powód, który powinien uprawdopodobnić swoje twierdzenia, nie wywiązał się z tego obowiązku w sposób dostateczny, dlatego też, niezależnie od oceny uprawdopodobnienia dochodzonego roszczenia, wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlegał oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., postanowił jak na wstępie.

bp