Postanowienie SA we Wrocławiu z 19 października 2012 r. w sprawie o ochronę dóbr osobistych.

UZASADNIENIE

W pkt II zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji oddalił wniosek powoda o udzielenie zabezpieczenia jego roszczenia o ochronę dóbr osobistych przez nakazanie pozwanemu usunięcia z pisemnego zawiadomienia słowa „oskarżonego” oraz sformułowania „w przedmiocie środków zapobiegawczych”, do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego procesu. Sąd I instancji w uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawca nie wykazał istnienia roszczenia, albowiem w świetle załączonego do pozwu pisma pozwanego zawarte w zawiadomieniu z dnia 7.05.2012 r. treści były prawdziwe i wykonywane w ramach porządku prawnego. Nadto Sąd ten wskazał, że powód nie uprawdopodobnił również interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Interes ten należy wiązać bezpośrednio z treścią żądania, a skoro powód domaga się od pozwanego wyłącznie zapłaty zadośćuczynienia, to wskazywany przez niego sposób zabezpieczenia nie odnosi się do celu postępowania.

Zażalenie na to postanowienie wniósł powód domagając się jego zmiany i uwzględnienia wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Orzeczeniu temu zarzucił naruszenie szeregu przepisów postępowania, w tym w szczególności art. 730 , 731, 730 ¹ § 1 i 2, 732 oraz 755 k.p.c. skoro powód uprawdopodobnił zarówno roszczenie jak i interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia, a wskazany przez powoda sposób zabezpieczenia jest odpowiedni, art. 233 k.p.c. przez dokonanie oceny materiału dowodowego z pominięciem jego istotnej części, a nadto art. 42 ust. 3 Konstytucji RP, art. 24 k.c., art. 12 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, art. 16 i 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i politycznych, art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, które dowodzą przysługującego mu prawa i żądanej ochrony dóbr osobistych.

W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o jego oddalenie i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Apelacyjny zważył:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżone postanowienie jest trafne i Sad Apelacyjny w całości podziela przytoczoną w nim argumentację.

Rozważając podniesione przez powoda zarzuty w pierwszej kolejności należy wskazać, że art. 730 ¹ k.p.c. przewiduje dwie podstawy (warunki) zabezpieczenia, a to uprawdopodobnienie roszczenia oraz posiadanie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, a przy tym obie te przesłanki muszą zaistnieć łącznie. Wymóg uprawdopodobnienia roszczenia oznacza konieczność uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone (por. art. 243 k.p.c.). Z kolei interes prawny w uzyskaniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.

Konieczność uprawdopodobnienia istnienia roszczenia zobowiązuje powoda do przytoczenia takich okoliczności, z których wynika, iż roszczenie mu przysługuje. Innymi słowy uprawniony ma przedstawić i należycie uzasadnić twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia. Uprawdopodobnienie dotyczy przy tym dwóch aspektów. Odnosi się ono do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenie i które powinny być przedstawione, a ich istnienie prawdopodobne w świetle dowodów zaoferowanych w pozwie, jak i do podstawy prawnej roszczenia, która powinna być również prawdopodobna.

W ocenie Sądu Apelacyjnego wniosek powoda o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o ochronę dóbr osobistych nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem nie można uznać aby powództwo zostało uprawdopodobnione. O ile powód wykazał, że pozwany skierował do niego zawiadomienie o terminie posiedzenia w przedmiocie środków zapobiegawczych, z którego treści wynika, iż jest on oskarżonym w sprawie III K 24/06, to jednak nie można zgodzić się, by powyższe uzasadniało twierdzenie o naruszeniu dobrego imienia, czci i godności powoda. Z okoliczności sprawy wynika, iż powód był oskarżonym w sprawie III K 24/06, zaś zawiadomienie z dnia 7.05.2012 r. zawierało wyłącznie informacje o dacie i godzinie posiedzenia w przedmiocie środków zapobiegawczych. Tym samym zawarte w zawiadomieniu stwierdzenia są prawdziwe, a skoro zawiadomienie zostało zredagowane i skierowane do powoda zgodnie z obowiązującymi przepisami to należy uznać, że było wykonywane w ramach porządku prawnego. Jest zatem wyłącznie wynikiem skrajnie subiektywnej nadinterpretacji stanowisko powoda, który taką treść zawiadomienia odczytuje jako zastosowanie wobec niego tymczasowego aresztowania.

Z uwagi na powyższe zdaniem Sądu Apelacyjnego powód nie uprawdopodobnił istnienia zgłoszonego roszczenia. Nie budzą żadnych wątpliwości Sądu Apelacyjnego, iż każdemu człowiekowi przysługują wskazywane przez powoda prawa wywodzone z Konstytucji RP, aktów prawa międzynarodowego i europejskiego, a także ustawy Kodeks cywilny, a oddalenie wniosku powoda nie wynika z faktu negowania tych praw, ale braku uprawdopodobnienia ich naruszenia. Skoro zaś udzielenie zabezpieczenia roszczenia wymaga wykazania łącznie obu przesłanek, to już brak uprawdopodobnienia roszczenia skutkować musiał oddaleniem wniosku powoda. W konsekwencji zbędne stało się rozważanie istnienia tej przesłanki, jak również podniesionych w zażaleniu zarzutów.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeknie Sąd I instancji w orzeczeniu kończącym postępowanie zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 108 k.p.c.

bp