Postanowienie SA we Wrocławiu z 2 października 2012 r. w sprawie o zapłatę.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 marca 2012 r. Sąd Okręgowy w Legnicy VI Wydział Gospodarczy w sprawie z powództwa I. M. przeciwko A. K. i J. M. zasądził od pozwanych J. M. i A. K. solidarnie na rzecz powódki 119.674,25 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2011 r.

Apelację od tego wyroku złożył pozwany A. K..

Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu apelacji pozwanego A. K. od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że zasądzoną w nim od pozwanego A. K., odpowiadającego solidarnie z J. M., kwotę obniżył do 46.503,60 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2011 r. oddalając w stosunku do niego dalej idące powództwo.

Skargę kasacyjna od tego wyroku złożył w imieniu pozwanego J. M. jego pełnomocnik, wskazując jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 73.170,65zł.

Sąd Apelacyjny uznał, że skarga kasacyjna pozwanego J. M. ulec musi odrzuceniu, nie podzielając stanowiska zaprezentowanego w skardze kasacyjnej przez pełnomocnika pozwanego, który uzasadnił dlaczego w jego ocenie jest on uprawniony do wniesienia skargi kasacyjnej.

W ocenie Sądu Apelacyjnego niedopuszczalne jest wniesienie skargi kasacyjnej przez pozwanego, który nie zaskarżył wyroku Sądu I instancji. Wprawdzie ma rację pełnomocnik pozwanego, że Sąd Najwyższy dopuszcza taka sytuację, jednak to orzecznictwo nie jest jednolite. W wyroku z dnia 14.2.2007r. (II CK 5/06, cyt. za Systemem Informacji Prawnej LEX, Nr 274137) dopuścił możliwość zaskarżenia wyroku sądu odwoławczego kasacją przez współuczestnika, który wyroku sądu pierwszej instancji nie zaskarżył, w sytuacji, gdy w swoim orzeczeniu sąd odwoławczy zawarł jedynie rozstrzygnięcie na korzyść współuczestnika, który wniósł apelację. Sąd Najwyższy uznał, że brak substratu zaskarżenia, rozumianego jako zawarte w sentencji wyroku pozytywne lub negatywne rozstrzygnięcie w stosunku do współuczestnika, który wyroku nie zaskarżył, nie stanowi przeszkody do wniesienia kasacji, ponieważ w tym wypadku substratem zaskarżenia jest wyrok sądu drugiej instancji w zakresie, w jakim jest on dotknięty wadą polegającą na nierozstrzygnięciu w nim sprawy także na rzecz współuczestnika sporu, który nie wniósł apelacji. Stanowisko to budzi jednak wątpliwości, gdyż odejście od tradycyjnego rozumienia pojęcia substratu zaskarżenia, uzasadniane specyfiką unormowania przewidzianego w art. 378 § 2 kpc nie wydaje się dostatecznie uzasadnione. Z tego względu za trafne uznać trzeba odmienne stanowisko, jakie zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 12.6.1967 r. ( III CZP 25/67, OSNC 1968 r, nr 4, poz. 57), uznając, że w takiej sytuacji nie ma możliwości skutecznego zaskarżenia orzeczenia sądu drugiej instancji.

Niezależnie od tego skarga kasacyjna pozwanego J. M. musi być odrzucona również dlatego, że zgodnie z przepisem art. 398 ² § 1 kpc w brzmieniu przed zmianą wprowadzoną ustawą z dnia 16 września 2011 r., która weszła w życie 3 maja 2012 r. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, a w sprawach gospodarczych niższa niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw przepisy niniejszej ustawy stosuje się do postępowań wszczętych po dniu jej wejścia w życie, z zastrzeżeniem ust. 2-7, które nie dotyczą art. 398 ² § 1 kpc. Ponieważ sprawa niniejsza mająca charakter sprawy gospodarczej, co jest poza sporem, wszczęta została przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 września 2011 r. dla oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej zastosowanie ma przepis art. 398 ² § 1 kpc w brzmieniu przed zmianą i wobec tego również z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, która jest niższa niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych skarga kasacyjna pozwanego J. M. ulec musi odrzuceniu.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie (art. 398 ⁶ § 2 kpc)