Postanowienie SA we Wrocławiu z 30 stycznia 2012 r. w sprawie o pozbawienie wykonalności.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt. I C 633/11 Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny odrzucił apelację powodów A. B. i R. B..

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że powodowie, pomimo wezwania, nie uiścili opłaty sadowej od apelacji, stąd złożoną apelację należało odrzucić ( art. 370 k.p.c.). Sąd Okręgowy wyjaśnił, że wcześniej odrzucony został ponowny wniosek powodów o zwolnienie od kosztów sądowych z uwagi na jego oparcie na tych samych podstawach jak we wniosku prawomocnie rozpoznanych postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 7.07.2011 r. gdzie powodowie zostali zwolnieni od kosztów sądowych jedynie w części opłaty od pozwu.

Postanowienie to zaskarżyli powodowie w całości wnosząc o jego uchylenie, zmianę postanowienia poprzez przyjęcie do rozpoznania wniosku powodów o zwolnienie od kosztów sądowych i rozpoznanie niezaskarżalnego postanowienia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny z dnia 21 listopada 2011r. w przedmiocie odrzucenia wniosku powodów o zwolnienie od kosztów sądowych, zarzucając naruszenie prawa materialnego, a to art. 107 § 2 u.k.s.c. poprzez jego błędną wykładnie i przyjęcie, że ponowny wniosek powodów o zwolnienie od kosztów sądowych oparty na tych samych podstawach podlega odrzuceniu w sytuacji gdy, powodowie zostali częściowo zwolnieni od kosztów sądowych w postępowaniu przed Sądem I Instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Argumentacja przedstawiona przez powodów w zażaleniu nie zasługuje na uwzględnienie. Nie ma znaczenia rozróżnienie czy w świetle art. 107 u.k.s.c. o oddaleniu orzekł Sad I instancji, czy też Sad II instancji. Konkretna sprawa dotycząca zwolnienia od kosztów jest zakończona jednym orzeczeniem, tj. orzeczeniem prawomocnym i to ona jest miarodajna dla art. 107 u.k. s.c. Przedmiotowy artykuł dotyczy zatem prawomocnego orzeczenia, bez znaczenia są w tym zakresie orzeczenia, które się nie uprawomocniły.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, fakt że przyczyną odrzucenia ponownego wniosku powodów o zwolnienie od kosztów jest prawomocne orzeczenie Sądu Apelacyjnego, które częściowo uwzględnia pierwotny wniosek powodów również nie stanowi o zasadności zażalenia.

Celem art. 107 u.k.s.c. jest eliminacja sytuacji, w której wielokrotnie składany jest taki sam (tj. oparty na tych samych okolicznościach) wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, pomimo że wcześniej w przedmiocie tego wniosku rozstrzygnięto. Dodać należy, że z istoty sprawy wynika, iż chodzi o rozstrzygniecie negatywne dla wnioskodawcy, gdyż w przypadku, gdyby wnioskodawca uzyskał pozytywne dla siebie rozstrzygnięcie (tj. zwolniono by go od kosztów sądowych) to pozbawione racjonalności byłoby ponownie wnioskowanie o to co już uzyskano. W razie tylko częściowego uwzględnienia pierwotnego wniosku, czyli tak jak w niniejszej sprawie, przy ponownym wniosku w zasadzie kwestionuje się część oddaloną. Drogą kwestionowania częściowego zwolnienia od kosztów nie jest jednak ponowne zgłoszenie takiego samego wniosku (opartego na tych samych okolicznościach), ale zaskarżenie postanowienia w przedmiocie zwolnienia od kosztów w drodze zażalenia.

Przy odmienny przyjęciu, zakwestionowana zostałaby sensowność zaskarżalności postanowienia w przedmiocie zwolnienia od kosztów w drodze zażalenia, gdyż alternatywnie można by złożyć ponownie taki sam wniosek o zwolnienie od kosztów (oparty na tych samych okolicznościach). Ponowny wniosek powodów o zwolnienie od kosztów zasadnie został zatem odrzucony. W przeciwnym razie, Sąd badałby ponownie ten sam wniosek w przedmiocie którego już wcześniej orzeczono. Zwrócić należy uwagę, że takie ponowne badanie miało miejsce, ale na skutek zaskarżenia postanowienia w przedmiocie zwolnienia o kosztach sądowych. Tylko w takim trybie, ze względu na art. 107 u.k.s.c., możliwe jest ponowne badanie tego samego wniosku o zwolnienie od kosztów.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., Sąd Odwoławczy orzekł jak w sentencji.

mw