Postanowienie SA we Wrocławiu z 23 stycznia 2012 r. w sprawie o zabezpieczenie roszczenia.

Teza W razie cofnięcia przez stronę środka zaskarżenia sąd drugiej instancji umarza postępowanie nim wywołane i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu.
Data orzeczenia 23 stycznia 2012
Data uprawomocnienia 23 stycznia 2012
Sąd Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny
Przewodniczący Tadeusz Nowakowski
Tagi Umorzenie postępowania
Podstawa Prawna 397kpc 391kpc 182kpc 397kpc
Rozstrzygnięcie
Sąd postanawia umorzyć postępowanie wywołane wniesionym przez powoda zażaleniem.

UZASADNIENIE


Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powoda o udzielenie zabezpieczenia powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego. W ocenie tego Sądu na obecnym etapie postępowania powód nie uprawdopodobnił roszczenia w stosunku do pozwanej. Powód opierał je na twierdzeniu, że wierzytelność powódki przedawniła się wobec upływu 10-letniego terminu liczonego od daty uprawomocnienia się orzeczenia zapadłego w sprawie I C 3/98. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika jednak, że w 2001 r. zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, co skutkuje uznaniem, iż został przerwany bieg przedawnienia roszczenia, a późniejsze umorzenie tego postępowania nie niweczy tego skutku.


Postanowienie to zaskarżył powód, wnosząc o jego zmianę przez udzielenie zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem. W uzasadnieniu powtórzył zawartą we wniosku argumentację oraz przywołał orzeczenie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym umorzenie postępowania egzekucyjnego na skutek bezczynności wierzyciela wywołuje takie same skutki, jak umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 182 § 2 k.p.c.


Pismem z dnia 12.01.2012 r., które do Sądu Apelacyjnego wpłynęło w dniu 23.01.2012 r. powód cofnął wniesione zażalenie.


Sąd Apelacyjny zważył:


Stosownie do treści art. 391 § 2 k.p.c., który w postępowaniu zażaleniowym, zgodnie z art. 397 § 2 k.p.c., ma odpowiednie zastosowanie, w razie cofnięcia przez stronę środka zaskarżenia sąd drugiej instancji umarza postępowanie nim wywołane i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Wobec takiej redakcji przepisu w doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że cofnięcie zażalenia nie podlega żadnej kontroli ze strony sądu odwoławczego. W konsekwencji sąd ten automatycznie umarza postępowanie zażaleniowe, a jedynie przy orzekaniu o kosztach stosuje odpowiednio przepisy dotyczące cofnięcia pozwu.


Z tych względów, wobec jednoznacznego oświadczenia powoda o cofnięciu wniesionego zażalenia, Sąd Apelacyjny był zobligowany do umorzenia postępowania wywołanego wniesionym przez niego środkiem zaskarżenia, o czym orzeczono w sentencji (na postawie art. 391 § 2 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.).

Wyszukiwarka