Postanowienie SA we Wrocławiu z 25 marca 2013 r. w sprawie o zapłatę.

Teza Artykuł nie przewiduje rygoru dla zobowiązania pozwanego do uzupełnienia sprzeciwu, co stanowi o pewnej wyjątkowości w kontekście wszelkich innych zobowiązań nakładanych na uczestników postępowania.
Data orzeczenia 25 marca 2013
Data uprawomocnienia 25 marca 2013
Sąd Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny
Przewodniczący Dariusz Kłodnicki
Tagi Umorzenie postępowania
Podstawa Prawna 505kpc 505kpc 385kpc 397kpc
Rozstrzygnięcie
Sąd postanawia oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE


Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu umorzył postępowanie, zainicjowane w tymże Sądzie, po przekazaniu mu sprawy przez Sąd Rejonowy(...), w związku ze stwierdzeniem, że brak było podstaw do wydania nakazu zapłaty.


W uzasadnieniu niniejszego rozstrzygnięcia wskazał, iż strona powodowa w zakreślonym jej dwutygodniowym terminie nie usunęła braku formalnego pozwu, w zakresie odnoszącym się do przedłożenia udzielonego przez nią pełnomocnictwa procesowego, do czego min. została zobowiązana zarządzeniem z dnia 6.12.2012 r., co skutkowało umorzeniem postępowania zgodnie z dyspozycją art. 505 37 § 1 k.p.c.


Strona powodowa wniosła o uchylenie niniejszego postanowienia, podnosząc zarzut braku podstaw do umorzenia postępowania wobec przedłożenia przez nią w wyznaczonym jej terminie wszystkich dokumentów objętych wezwaniem Sądu z dnia 6.12.2012 r., w tym przedmiotowego pełnomocnictwa.


Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:


Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem twierdzenia pełnomocnika strony powodowej (który wykazał swoje umocowanie do jej reprezentowania w toku postępowania zażaleniowego) o tym, że udzielone mu pełnomocnictwo zostało przez niego złożone wraz z pismem wniesionym w dniu 10.01.2013 r., nie znajdują odzwierciedlenia w aktach niniejszej sprawy. Faktem jest, że pełnomocnictwo procesowe ogólne zostało wymienione jako jego załącznik (poz.10), jednakże nie ma go wśród dokumentów złożonych wraz z tym pismem, ani też z jego odpisem.


W ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest zatem przesłanek do uznania, że faktycznie zostało one przedłożone Sądowi Okręgowemu wraz z pozostałymi dokumentami. Przerzucanie przez skarżącego na Sąd odpowiedzialności za brak tego dokumentu w sytuacji, gdy prawdopodobnym w świetle powyższej okoliczności jest to, że poprzez jego własne przeoczenie nie zostały one wysłane wraz z tym pismem, należy uznać za nieuprawnione.


Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c., postanowił jak na wstępie.


(...)


(...)


(...)

Wyszukiwarka