Postanowienie SA we Wrocławiu z 13 sierpnia 2012 r. w sprawie o udzielenie zabezpieczenia.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sad Okręgowy we Wrocławiu zabezpieczył roszczenie uprawnionego J. M. przeciwko (...) SA we W. o zapłatę kwoty 359229,06 zł poprzez zajęcie do tej kwoty wierzytelności z rachunków bankowych obowiązanego oraz obciążenie hipoteką przymusową nieruchomości zabudowanej położonej we W.. Wyznaczył też termin dwóch tygodni na wytoczenie przez uprawnionego powództwa. Sąd Okręgowy przyjął, że uprawniony uprawdopodobnił istnienie roszczenia o zapłatę kar umownych za odstąpienie od umowy oraz odsetek za opóźnienie w zapłacie a nadto wykazał istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia przedkładając raport z Krajowego Rejestru Długów.

W zażaleniu na powyższe postanowienie obowiązany zarzucił naruszenie art. 738 k.p.c. przez jego niezastosowanie, art. 730 ¹ § 1 i 2 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie oraz wadliwe ustalenia faktyczne polegające na przyjęciu, że obowiązany dysponuje jedynie kapitałem zakładowym, kwota niespłaconych zobowiązań wynosi 258.059,08 zł i istnieje uzasadniona obawa co płynności finansowej obowiązanego.

W oparciu o powyższe zarzuty obowiązany wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z dyspozycją art. 730 § 1 k.p.c. w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd można żądać udzielenia zabezpieczenia. Z kolei w myśl art. 738 k.p.c. sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach, biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie. Skarżący zarzucając naruszenie tego ostatniego przepisu nie wskazał w czym upatruje, iż doszło do niezastosowania go w niniejszej sprawie, co zwalnia Sąd Apelacyjny z szerszego odnoszenia się do tego zarzutu, za wyjątkiem stwierdzenia, że Sąd Okręgowy rozpoznał wniosek o zabezpieczenie w jego granicach.

Z kolei zarzut naruszenia art. 730 ¹ § 1 i 2 kpc skarżący opierał na kwestionowaniu wystąpienia w niniejszej sprawie przesłanek zabezpieczenia jakimi są uprawdopodobnienie roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Stanowiska skarżącego nie można podzielić.

W myśl art. 730 ¹ §1 kpc udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Przechodząc do oceny przesłanki uprawdopodobnienia roszczenia należy wskazać, iż oznacza ono konieczność uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone. Roszczenie jest uprawdopodobnione, jeżeli prima facie istnieje znaczna szansa na jego istnienie. Ów prima facie wniosek może jednak okazać się fałszywy w świetle głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego. Istotą postępowania zabezpieczającego jest to, że sąd dokonuje jedynie pobieżnej analizy dostarczonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego. Możliwość dojścia, w wyniku pełnego postępowania, do wniosku o niezasadności roszczenia, jest oczywistym założeniem tej instytucji ( T. Spyra [w:] T. Spyra, Komentarz do ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw). Oznacza to, że strona żądająca zabezpieczenia nie musi udowadniać istnienia roszczenia, wystarczy jedynie uprawdopodobnienie tej okoliczności.

W ocenie Sądu Apelacyjnego uprawniony uprawdopodobnił roszczenie w sposób wystarczający na potrzeby postępowania zabezpieczającego. Ocena podniesionych przez obowiązanego zarzutów związanych z wystąpieniem wad w wykonanych przez uprawnionego pracach budowlanych może nastąpić po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania dowodowego w ramach merytorycznego rozpoznania sprawy. Zauważyć przy tym trzeba, że sam obowiązany przyznaje, że prace wykonane przez uprawnionego były odbierane przez inwestora a inspektor nadzoru potwierdzał ich wykonanie, co jak się wydaje wbrew intencjom skarżącego potwierdza nie jego stanowisko lecz stanowisko uprawnionego.

Nie ma też podstaw do zakwestionowania oceny Sądu Okręgowego, że uprawdopodobniony został też interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Zgodnie z art. 730 ¹ § 2 k.p.c. interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Przedstawione przez uprawnionego okoliczności w sposób wystarczający wskazują, że obawy co do możliwości wykonania orzeczenia są uzasadnione. W ramach badania interesu prawnego sąd nie dokonuje pogłębionej oceny sytuacji majątkowej obowiązanego, gdyż, co oczywiste, uprawniony z reguły nie będzie miał pełnych informacji w oparciu o które taka ocena byłaby możliwa. Rozważeniu podlegają natomiast znane uprawnionemu okoliczności, których ocena przy zastosowaniu zasad doświadczenia życiowego prowadzi do wniosku, że obawy co do wykonania wyroku są realne. Ocena dokonana przez Sąd Okręgowy znajduje oparcie w przedstawionym przez uprawnionego materiale, a wspiera ją podniesiona w toku postępowania zażaleniowego okoliczność zgłoszenia przez obowiązanego wniosku o ogłoszenie upadłości układowej a także zwiększenia się zaległości wobec wierzycieli. Niezależnie więc od wskaźników księgowych wynikających z przedstawionych przez skarżącego dokumentów, wniosek o zachwianiu płynności finansowej został w sposób wystarczający dla potrzeb postępowania zabezpieczającego uprawdopodobniony, co oznacza że interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje, a podniesiony przez skarżącego zarzut „wadliwego ustalenia stanu faktycznego” jest bezzasadny.

W związku z wystąpieniem przesłanek zabezpieczenia roszczenia, na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeknie sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie stosownie do art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 745 § 1 k.p.c.

mw