Wyrok SA w Białymstoku z 15 stycznia 2020 r. w sprawie o ochronę praw autorskich.

Sygn. akt I ACa 265/19

POSTANOWIENIE

Dnia 15 stycznia 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący

:

SSA Grażyna Wołosowicz (spr.)

Sędziowie

:

SSA Beata Wojtasiak

SSA Bogusław Suter

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2020 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa I. D.

przeciwko J. N.

o ochronę praw autorskich

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie zawarte w punkcie III wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt I ACa 265/19

p o s t a n a w i a :

I.  oddalić zażalenie;

II.  odstąpić od obciążania pozwanego kosztami zastępstwa procesowego na rzecz powódki w postępowaniu zażaleniowym.

(...)

Sygn. akt I ACa 265/19

UZASADNIENIE

Postanowieniem zawartym w punkcie III wyroku z dnia 30 października 2019 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku odstąpił od obciążania powódki I. D. kosztami postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał, że istnieją podstawy do zastosowania przepisu art. 102 k.p.c., albowiem powódka została już obciążona kosztami procesu oraz kosztami sądowymi za pierwszą instancję. Dodał, że choć jej apelacja została uwzględniona jedynie w niewielkim zakresie, jednak jej roszczenie nie było pozbawione podstaw, częściowo okazało się zasadne i wymagało korekty zaskarżonego wyroku. Wobec tego obciążenie powódki kosztami postępowania apelacyjnego nie byłoby słuszne, gdyż zasądzoną kwotę pochłonęłyby koszty tego postępowania.

W zażaleniu na to postanowienie, pozwany J. N. zarzucił Sądowi ApelacyjnemuI poczynienie ustaleń faktycznych sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i w efekcie błędne przyjęcie, że w sprawie występowały okoliczności uzasadniające zastosowanie art. 102 k.p.c.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przepis art. 102 k.p.c. daje przy orzekaniu o kosztach procesu prymat zasadzie słuszności przed zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, uregulowaną w art. 98 § 1 k.p.c. Ustalenie, czy w danych okolicznościach zachodzą „wypadki szczególnie uzasadnione" ustawodawca pozostawił swobodnej ocenie sądu. Decyzja o zastosowaniu art. 102 k.p.c. jest zatem suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym sądu, ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu kształtowanym własnym przekonaniem, poczuciem sprawiedliwości oraz analizą okoliczności rozpoznawanej sprawy (vide: postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r., III CZ 10/02, z dnia 9 lutego 2012 r., III CZ 2/12).

Oznacza to, że omawiany przepis znajduje zastosowanie w takich przypadkach, kiedy orzeczenie odpowiadające wynikowi sprawy, a więc obciążenie strony przegrywającej pełnymi kosztami procesu przeciwnika, byłoby oczywiście niezgodne z zasadami słuszności. (...) okoliczności mogą być związane ze szczególną sytuacją życiową strony, zarówno w sferze materialnej jak i niematerialnej, mogą się też wiązać z przebiegiem procesu, ale również mieć związek z okolicznościami pozostającymi poza samym postępowania.

Przyjmuje się, że jeżeli sąd w sprawie zastosował przepis art. 102 k.p.c. i odstąpił od obciążenia kosztami postępowania strony, która sprawę przegrała (w całości lub części), postawienie sądowi skutecznego zarzutu z tego tytułu wymaga wykazania, że nie istniały podstawy do zastosowania tego przepisu w związku z wystąpieniem szczególnie uzasadnionego przypadku, który sąd powinien był uwzględnić. Tymczasem skarżący w swoim zażaleniu nie zakwestionował istnienia okoliczności wskazanych przez Sąd Apelacyjny w postaci istnienia uzasadnionego przekonania powódki o zasadności dochodzonych roszczeń, czy też dotyczących jej nienajlepszej przecież sytuacji materialnej.

Skoro zatem w zażaleniu brak jest argumentów, które świadczyłyby o tym, że rozstrzygnięcie o kosztach procesu było rażąco niesprawiedliwe, stąd nie mogło odnieść ono oczekiwanego przez skarżącego skutku i podlegało oddaleniu, stosownie do treści art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 394 2 § 2 k.p.c.

(...)