Data orzeczenia | 21 lutego 2013 |
---|---|
Data uprawomocnienia | 21 lutego 2013 |
Sąd | Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny |
Przewodniczący | Małgorzata Bohun |
Tagi | Darowizna |
Podstawa Prawna | 896kc 896kc 898kc 888kc 899kc 349kc 351kc 6kc 5kc 233kpc 328kpc 891kc 386kpc 100kpc |
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zobowiązuje pozwanych S. Z. i Z. Z. do złożenia w terminie dwóch tygodni od uprawomocnienia się wyroku, w formie aktu notarialnego, oświadczenia woli, mocą którego pozwani przenoszą na powoda J. M. wynoszący ½ części udział w prawie własności nieruchomości zabudowanej, położonej w P., stanowiącej działkę nr (...), dla której Sąd Rejonowy w K. prowadzi księgę wieczystą nr (...), a dalej idące powództwo oddala, znosząc wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego;
2. nakazuje pozwanym, aby uiścili solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze kwotę 2.000 zł tytułem brakującej opłaty od pozwu;
3. oddala dalej idącą apelację;
4. znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym;
5. nakazuje pozwanym, aby uiścili solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze kwotę 2.000 zł tytułem brakującej opłaty od apelacji.
Powód J. M. domagał się nakazania pozwanym S. Z. i Z. Z. złożenia oświadczenia woli przenoszącego na powoda prawo własności nieruchomości zabudowanej położonej w P., składającej się z działki gruntu nr (...), dla której Sąd Rejonowy w K. prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...).
W uzasadnieniu powód wskazał, że dnia 1 sierpnia 2008 r. wraz ze swoją żoną S. M. darowali swojej córce S. Z. i mężowi córki Z. Z. przedmiotową nieruchomość, która w wyniku wpisu dokonanego dnia 3 grudnia 2010 r. obejmuje również działkę (...) stanowiącą własność pozwanych i nie objętą umową darowizny. Dnia 9 października 2010 r. zmarła S. M.. J. M. zaznaczył przy tym, że sporna nieruchomość nigdy nie została pozwanym wydana. Wobec zaś skrajnego pogorszenia się stanu majątkowego powoda oraz regresu jego stanu zdrowia koniecznym było odwołanie darowizny na podstawie
Pozwani S. Z. i Z. Z. w odpowiedzi na pozew wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania.
Uzasadniając, pozwani potwierdzili fakt dokonania darowizny, wskazali przy tym, że nieruchomość została im wydana, co potwierdza treść umowy darowizny. Zakwestionowali fakt jakiejkolwiek zmiany stanu majątkowego powoda (w dalszym ciągu pobiera on świadczenie emerytalne). Zaprzeczyli także, aby odnosili się do J. M. w sposób niegodny, gdyż nie odmawiali mu pomocy, nie żądali odpłatności za opiekę i nie informowali go o konieczności wyprowadzenia się z mieszkania. Zaznaczyli, że powodem opiekowali się dotychczas małżonkowie W. i E. P., którzy również zamieszkują w spornym budynku, i od których pozwani żądali opuszczenia nieruchomości. Pozwani zamierzali natomiast poprawić sytuację życiową powoda poprzez remont nieruchomości, który początkowo był przez darczyńcę akceptowany, jednak pod wpływem zachowania małżonków P. zmienił zdanie.
Z ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wynika, iż nieruchomość położona w P., objęta działką gruntu nr (...), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w K. prowadzi księgę wieczystą kw nr (...), jest zabudowana budynkiem mieszkalnym nr (...) i budynkami gospodarczymi, w tym murowaną komórką, w części zaś stanowi grunt rolny.
J. M. i S. M. (do chwili jej śmierci) mieszkali w budynku nr (...) położonym w P. w gminie K., objętej działką gruntu nr (...). Pomieszczenia mieszkalne na piętrze spornej nieruchomości zajmowali przy tym małżonkowie W. P. (córka małżonków M.) i E. P.. Małżonkowie P. pomagali również małżonkom M. w zwykłych sprawach życia codziennego.
Natomiast S. Z. i Z. Z. zamieszkiwali do sierpnia 2010 r. w B. Młynie, oddalonym od miejsca zamieszkania darczyńców o ok. 250 km. Jednocześnie stosunki między J. M. i S. M. a małżonkami S. Z. (ich córką) i Z. Z. (ich zięciem) były dobre. Pozwani przyjeżdżali do darczyńców w zależności od potrzeb od jednego do trzech razy w miesiącu, przywozili leki, pomagali w załatwieniu różnych spraw, organizowali drobne remonty.
Małżonkowie M. zamierzali darować małżonkom Z. nieruchomość stanowiącą grunt rolny o powierzchni 15 arów, zabudowaną murowaną komórką.
W umowie darowizny z dnia 1 sierpnia 2008 r., zawartej przed notariuszem B. K. w Kancelarii Notarialnej w K. rep. (...), stwierdzono jednak, że J. M. i S. M., na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, przenieśli nieodpłatnie na rzecz małżonków S. Z. (swojej córki) i Z. Z. do ich majątku dorobkowego małżeńskiego, prawo własności nieruchomości zabudowanej murowaną komórką, położonej w P. w gminie K., składającej się z działki gruntu nr (...), o powierzchni 4,6000 m ( 2) (uprzednio oznaczona nr 459, zaś jej powierzchnia uległa zmniejszeniu o 160 m ( 2), przy czym przebieg granic nie uległ zmianie), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w K. prowadzi księgę wieczystą kw nr (...). Natomiast S. Z. i Z. Z. oświadczyli, że darowiznę przyjmują. Stwierdzono nadto, że strony zgodnie oświadczyły o uprzednim wydaniu nieruchomości.
Dokumenty związane ze sporządzeniem aktu notarialnego obejmującego umowę darowizny notariusz B. K. przedstawili małżonkowie S. Z. i Z. Z..
W 2-3 dni po zawarciu przedmiotowej umowy, ponownie zapoznając się z jej treścią, powód wraz ze S. M. uświadomili sobie, że darowali pozwanym całą nieruchomość położoną w (...) w gminie K., objętą działką gruntu nr (...), a nie jedynie jej część ograniczającą się do gruntu rolnego o pow. 15 arów wraz z zabudowaniem w postaci murowanej komórki.
Po zawarciu umowy darowizny małżonkowie P. w dalszym ciągu świadczyli na rzecz małżonków M. doraźną pomoc. Z kolei pozwani systematycznie odwiedzali rodziców pozwanej, a także przyjeżdżali w razie konieczności. Od czasu do czasu przywozili lekarstwa, robili zakupy. Pozwani odwiedzali małżonków M., gdy ci zaczęli częściej chorować, w szczególności wówczas, gdy S. M. była hospitalizowana. Pozwani przywozili również posiłki S. M., gdy przebywała ona w placówce medycznej. Powoda natomiast dowozili sporadycznie na badania lekarskie, robili mu pranie i pomagali w pracach ogrodowych. W końcu S. i Z. Z. podjęli decyzję o zmianie miejsca zamieszkania na takie, które pozwoliłoby im częściej odwiedzać powoda i jego żonę. W sierpniu 2010 r. pozwani przeprowadzili się do K.. Wówczas, gdy S. M. znajdowała się w szpitalu w K. powód zamieszkiwał wraz z pozwanymi.
Jednocześnie pozwani opłacali podatek od nieruchomości i korzystali z dwóch komórek położonych w budynku w (...). Darczyńcy otrzymywali również deputat węglowy należący do pozwanego. Małżonkowie M. wspólnie z małżonkami P. ponosili z kolei koszty eksploatacyjne związane z energią elektryczną, gazem i wodą.
Dnia 9 października 2010 r. zmarła S. M.. Po niej – na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 22 lipca 2011 r. (sygn. akt I Ns 170/11) – spadek w całości nabył J. M..
Po uzgodnieniach z powodem i za jego zgodą, Z. Z. zameldował się na pobyt stały w nieruchomości położonej w (...) w gminie K.. W wyniku jednak odwołania wniesionego przez powoda, ostatecznie decyzję w przedmiocie zameldowania uchylono.
W maju 2011 roku pozwany poinformował małżonków P., że będą musieli partycypować w kosztach utrzymania spornej nieruchomości w wysokości 200 zł miesięcznie oraz ponieść część kosztów remontu dachu budynku. Powyższe doprowadziło zarazem do pogorszenia się stosunków między powodem a pozwanymi. J. M. poinformował pozwanego, że nie zgadza się na remont nieruchomości w postaci wymiany stolarki okiennej, którą wcześniej akceptował. Jednocześnie doszło wówczas do kłótni między Z. Z. a W. P., w wyniku której W. P. wezwała funkcjonariuszy Policji, zarzucając pozwanemu wywołanie awantury domowej.
Następnie w lipcu 2011 roku pozwani sprzeciwili się, podjętym przez syna małżonków P., pracom polegającym na zmianie położenia posadowionego na działce gruntu nr (...) płotu. Doprowadziło to do kłótni między powodem a małżonkami Z., która zakończyła się interwencją funkcjonariuszy Policji.
Od tego czasu powód odmawiał pomocy świadczonej przez pozwanych. Zabraniał im również wstępu do budynku. Pozwani więc swoje czynności na terenie spornej nieruchomości ograniczyli do prac na ogrodzie i korzystania z dwóch komórek położonych w piwnicy budynku w (...). W dalszym ciągu też opłacają podatek od nieruchomości.
Pismem z dnia 4 lipca 2011 r. powód złożył oświadczenie o odwołaniu darowizny, następnie pismem z dnia 28 lipca 2011 r. oświadczenie takowe złożył również w części darowizny dokonanej przez S. M., której był jedynym spadkobiercą.
W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze zważył, iż bez wątpienia umowę stron z dnia 1 sierpnia 2008 r., zawartą w formie aktu notarialnego, należało oceniać w płaszczyźnie przepisów regulujących umowę darowizny
Należy zaznaczyć, że na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego powodowi przysługiwało co do zasady prawo do odwołania darowizny, z którego skorzystał wyrażając wolę w tym zakresie w piśmie z dnia 4 lipca 2011 r. i z dnia 28 lipca 2011 r. Możliwość odwołania darowizny przewiduje zarówno
Wskazując na zasadność roszczenia powód wskazywał przede wszystkim, że do wydania przedmiotu darowizny nie doszło, a nadto, że pogorszeniu uległ jego stan majątkowy. Mówił także o rażącej niewdzięczności ze strony S. Z. i Z. Z., co ci ostatni kwestionowali.
Zgodnie z
Odnosząc się zatem do kwestii wykonania umowy darowizny należy zaznaczyć, że jest to umową konsensualną, co oznacza, iż wywołuje ona skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego. Co więcej samo wydanie przedmiotu darowizny może nastąpić nie tylko przez jej fizyczne przekazanie obdarowanemu, ale także sposobami wskazanymi w
Nadto okolicznością uzasadniającą odwołanie darowizny jest istotna zmiana stanu majątkowego darczyńcy. Logika przepisu wskazuje jednoznacznie, że chodzi tylko o takie zmiany, które powodują uszczuplenie stanu majątkowego darczyńcy, czyli zmiany stanu majątkowego na jego niekorzyść. Zmiany nieistotne nie dają podstawy do odwołania darowizny, podobnie jak samo tylko powoływanie się na fakt, że darczyńca znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.
Powód, na którym - zgodnie z dyspozycją
Co więcej, prawo spadkobiercy darczyńcy do samoistnego odwołania darowizny, jak to miało miejsce w niniejszym przypadku, ogranicza się jedynie do sytuacji, o jakiej mowa w treści
Stosownie zaś do treści
Przez pojęcie rażącej niewdzięczności podpada jedynie takie zachowanie się obdarowanego, polegające na działaniu lub zaniechaniu skierowanym bezpośrednio lub nawet pośrednio przeciwko darczyńcy, które oceniając rzecz rozsądnie, musi być uznane za wysoce niewłaściwe i krzywdzące darczyńcę. Chodzi tu przede wszystkim o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub czci albo mieniu darczyńcy oraz o naruszenie przez obdarowanego spoczywających na nim obowiązków wynikających ze stosunków osobistych (rodzinnych) łączących go z darczyńcą oraz obowiązku wdzięczności. Powód upatrywał rażącej niewdzięczności przede wszystkim w zakresie dokonanej darowizny, która wolą małżonków M. miała być ograniczona do części nieruchomości stanowiącej działkę gruntu 611 o powierzchni 15 arów i z posadowioną na niej murowaną komórką, nie miała zaś obejmować budynku mieszkalnego. Jednocześnie J. M. wskazywał na odmowę pozwanych sprawowania opieki nad darczyńcami, na zamiar pozwanych zmuszenia powoda do wyprowadzenia się ze spornej nieruchomości, na odmowie darczyńcy prawa do korzystania przez obdarowanych z części nieruchomości, chęć pozwanego zameldowania się i zamieszkania w budynku w (...) bez zgody powoda oraz jego zamiar przeprowadzenia remontu bez zgody J. M..
Koniecznym jest również przywołanie w tym miejscu treści
Z dokonanych w sprawie ustaleń wynika nadto, że pozwani nie zachowywali się wobec powoda i jego żony w sposób przez niego przedstawiany. Wręcz przeciwnie, S. Z. i Z. Z. nie tylko nie dopuścili się rażącej niewdzięczności wobec darczyńców, ale w pełni wywiązywali się ze swoich obowiązków opiekuńczych i troski wynikających z więzi pokrewieństwa i powinowactwa. Pozwani bowiem systematycznie odwiedzali małżonków M., pomagając im w ramach możliwości w załatwieniu spraw urzędowych. Przywozili powodowi lekarstwa, robili zakupy, organizowali prace remontowe. Dowozili powoda do lekarza i do placówek służby zdrowia, odwiedzali S. M., gdy przebywała w szpitalu i przynosili jej posiłki. W razie potrzeby przyjeżdżali do małżonków M. nawet parokrotnie w ciągu miesiąca. Wizyty te, choć nie miały częstego charakteru, co było jednak usprawiedliwione miejscem zamieszkania pozwanych, które było oddalone od miejsca zamieszkania darczyńców o ok. 250 km, to jednak były regularne. Jednocześnie małżonkowie M. mieli zapewnioną stałą, bieżącą pomoc i opiekę, którą świadczyli pozostali członkowie rodziny, w szczególności W. i E. P.. W czasie choroby, najpierw powoda, a później również S. M., pozwani – dostrzegając konieczność zapewnienia darczyńcom pomocy w szerszym, niż dotąd, zakresie – podjęli decyzję o przeprowadzce w pobliże miejsca zamieszkania darczyńców. Od sierpnia 2010 roku więc zamieszkali w K.. Od tego czasu częściej przebywali w domu położonym w (...), dowożąc powodowi raz w tygodniu posiłki, robiąc mu pranie i dbając o przydomowy ogródek. Powód akceptował w pełni zamierzenia pozwanych w zakresie prowadzonych prac remontowych w zakresie wymiany stolarki okiennej i poszycia dachowego, doradzał też małżonkom Z. sposób przeprowadzenia prac. W konsekwencji podkreślił Sąd Okręgowy, że do maja 2010 roku – co wynikało nie tylko ze zgodnych twierdzeń powoda i pozwanych, ale również z zeznań świadka D. Ł. – stosunki między stronami były dobre. Relacji stron nie zmieniło przy tym powzięcie wiedzy przez darczyńców co do rzeczywistego przedmiotu darowizny, który nie był znany małżonkom M. – jak wynika z relacji powoda – w chwili zawarcia umowy darowizny.
Natomiast do pogorszenia relacji stron doszło dopiero w chwili, gdy pozwani zaczęli domagać się od małżonków P. udziału w kosztach utrzymania i wydatkach związanych z remontem budynku. Od tego czasu powód, który – w powstałym na tym tle sporze – opowiedział się za małżonkami P. wspólnie z nim zamieszkałymi, nie chciał korzystać z pomocy obdarowanych, w szczególności związanych z czynnościami pielęgnacyjnymi i opiekuńczymi. Nie chciał odwiedzin pozwanych, nie szukał w nich oparcia. J. M. wymienił zamki w drzwiach wejściowych, przeniósł przedmioty i sprzęty użytkowe należące do pozwanych na ganek, sprzeciwił się przeprowadzeniu zaplanowanego wcześniej remontu. Od tego też czasu rozmowa między stronami była sporadyczna i ograniczała się do wymiany wzajemnych uwag.
Istniejącego zaś między małżonkami Z. a P., na tle kosztów utrzymania nieruchomości, konfliktu nie można uznać za wymierzony przez obdarowanych w osobę darczyńcy, podstaw ku temu nie dawało przede wszystkim stanowisko samego powoda, który nie upatrywał w konflikcie członków rodziny rażącej niewdzięczności pozwanych. Cechy rażącej niewdzięczności mogą zaś ujawniać zachowania wysoce nieprzyjazne, kierowane do osoby bliskiej darczyńcy, z tym jednakże zastrzeżeniem, że obdarowany, kierując swoje zachowanie wobec osoby bliskiej, zamierza oddziaływać bezpośrednio na darczyńcę. Poza tym – wywodzi dalej Sąd Okręgowy – zamiar nakłonienia małżonków P. do partycypacji w kosztach utrzymania budynku należało ocenić jako usprawiedliwiony. Nie można natomiast mówić, aby zameldowanie się powoda na pobyt stały w nieruchomości mieszkalnej w P. nr (...), do której ostatecznie nie doszło, świadczyło o rażącej niewdzięczności obdarowanych. Zameldowanie w nieruchomości stanowiło, w opinii Sądu, jedynie o wykonywaniu praw właścicielskich względem nieruchomości i w żaden sposób nie naruszało norm moralnych, czy etycznych względem powoda.
J. M. nie udowodnił w końcu, aby pozwani dążyli do jego eksmisji, czy choćby straszyli go koniecznością opuszczenia mieszkania. Czynności w zakresie powództwa eksmisyjnego ograniczały się wyłącznie do małżonków P. i związane były z brakiem ich udziału kosztach utrzymania nieruchomości. Natomiast pozwani oferowali J. M. możliwość zamieszkania w K. w okresie remontu nieruchomości, która periodycznie byłaby wówczas pozbawiona dostępu do energii elektrycznej, czy wody.
Nie uszło uwagi Sądu Okręgowego, że zgodnie z treścią umowy darowizny, wolą małżonków M. było przeniesienie na małżonków Z. prawa własności nieruchomości zabudowanej murowaną komórką, położonej w P. w gminie K.. Wobec jednak braku stwierdzenia nieważności przedmiotowej umowy darowizny w dalszym ciągu istniała ona w obrocie prawnym.
Reasumując, Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że niezadowolenie powoda z zachowania pozwanych i drobne spory między nimi, których charakter był wyolbrzymiany przez samego darczyńcę, nie wypełniały przesłanek z
W apelacji od tego wyroku, zaskarżając do w całości, powód zarzucił:
I. sprzeczność ustaleń Sądu Okręgowego z zebranym w sprawie materiałem dowodowym polegającą na przyjęciu przez Sąd I instancji, że:
- umowa darowizny z dnia 1.08.2008 r. została wykonana, albowiem zachowanie darczyńców ujawniło wolę wykonania umowy darowizny, gdyż akceptowali oni korzystanie przez obdarowanych z nieruchomości w szczególności w zakresie prac w ogrodzie czy podejmowanych przez nich czynności związanych z pracami remontowymi;
- powód w żaden sposób nie udowodnił faktu zmiany swojego stanu majątkowego w stopniu naruszającym normalną egzystencję, co uniemożliwiałoby wykonanie darowizny;
- nie stanowi rażącej niewdzięczności wobec powoda fakt żądania pozwanych wydania przez powoda domu posadowionego na nieruchomości w sytuacji, gdy przedmiotem darowizny był tylko grunt wraz z posadowioną na nim komórką;
- fakt żądania eksmisji jedynych opiekunów powoda małżonków P. nie stanowi rażącej niewdzięczności wobec powoda, a winien być oceniany jako usprawiedliwione okolicznościami nakłanianie małżonków P. do partycypacji w kosztach utrzymania nieruchomości, którą włada powód;
II. naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:
1)
2)
3)
4)
5)
III. naruszenie prawa procesowego, a mianowicie:
-
-
Wskazując na powyższe powód wniósł o:
1. zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I instancji i uwzględnienie powództwa w całości;
2. zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, za I i II instancję,
ewentualnie o:
3. uchylenie wyroku Sądu I instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
W odpowiedzi na apelację pozwani wnieśli o jej oddalenie na koszt powoda.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie wskutek zastosowania do przedstawionego wyżej, prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, przepisu
Uprawnienie to służy jedynie darczyńcy. Nie przysługuje ono ani osobom, względem których darczyńca jest obowiązany do alimentacji, ani też jego spadkobiercy. Norma
Przewidziana w
Podstawy do odwołania darowizny jeszcze niewykonanej nie może stanowić zmiana w stosunkach osobistych darczyńcy i obdarowanego, powstała po zawarciu umowy darowizny, a przed jej wykonaniem. Jeżeli w tym czasie obdarowany dopuści się rażącej niewdzięczności względem darczyńcy, to okoliczność ta może uzasadniać odwołanie darowizny, ale nie na podstawie
Zmiana stanu majątkowego darczyńcy – po zawarciu umowy darowizny – musi być istotna. Tylko bowiem w takim wypadku można przyjmować, że wykonanie darowizny nie może nastąpić bez uszczerbku dla utrzymania darczyńcy, odpowiednio do jego usprawiedliwionych potrzeb. Zmiany nieistotne nie dają podstawy do odwołania darowizny, podobnie jak samo wykazanie, że darczyńca znajduje się w ciężkiej sytuacji materialnej. Przy ocenie, jakie potrzeby należy uznać za usprawiedliwione, trzeba mieć na względzie to, że mają one charakter konsumpcyjny i że ich zaspokojenie polega na zapewnieniu uprawnionemu (w konkretnym wypadku darczyńcy) mieszkania, wyżywienia, odzieży, leczenia itp. Przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się przy tym nie tylko te elementarne, wiązane z minimum egzystencji, ale przede wszystkim normalne warunki bytowania odpowiadające wiekowi uprawnionego, jego stanowi zdrowia itd. Przy ocenie, w jakim stopniu zmiana stanu majątkowego darczyńcy – zaistniała po zawarciu umowy darowizny – wpłynęła na możliwość zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb darczyńcy, nie można pomijać tego, na jakim poziomie zaspokajał on swoje potrzeby przed zmianą stanu majątkowego. Należy podkreślić, że ustawodawca ma w tym wypadku na względzie własne potrzeby darczyńcy, a nie potrzeby jego osób bliskich. Do potrzeb tych osób odnosi się postanowienie końcowe
Przepis
W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy nie sposób uznać, jak czyni to Sąd I instancji, iż umowa darowizny zawarta w dniu 1 sierpnia 2008 r. została wykonana, a nadto, iż nie nastąpiła istotna zmiana stanu majątkowego darczyńcy J. M. uzasadniająca odwołanie z jego strony darowizny. Prawo do odwołania darowizny na mocy
Wbrew treści aktu notarialnego rzeczonej darowizny, nie nastąpiło wydanie jej przedmiotu na rzecz pozwanych, czy to bezpośrednio, umożliwiając im wejście w posiadanie budynku mieszkalnego, czy też w trybie
Zważywszy na to, że już zastosowanie w sprawie przepisu
Orzeczenie Sądu Apelacyjnego uzasadniają przepisy
bp
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców