Wyrok SR w Kędzierzynie Koźlu z 13 czerwca 2013 r. w sprawie o podwyższenie alimentów.

Teza Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza tymczasem treść art. 96§1 k.r.o.: » Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień «. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych, jak i duchowych, także środki wychowania według zdolności.
Data orzeczenia 13 czerwca 2013
Data uprawomocnienia 13 czerwca 2013
Sąd Sąd Rejonowy w Kędzierzynie Koźlu III Wydział Rodzinny i Nieletnich
Przewodniczący Mariola Motyka
Tagi Podwyższenie alimentów Alimenty
Podstawa Prawna 207kk 157kk 11kro 138kro 96kro 102kpc 113koszty-sadowe-w-sprawach-cywilnych 77koszty-sadowe-w-sprawach-cywilnych 333kpc

Rozstrzygnięcie
Sąd

Sygn. akt III RC 23/13


WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2013r.


Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu Wydział III Rodzinny i Nieletnich


Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariola Motyka


Protokolant: starszy sekretarz sądowy Mariola Strąk


po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2013r. w Kędzierzynie – Koźlu


na rozprawie


sprawy


z powództwa małoletniej P. G. reprezentowanej przez A. S.


przeciwko M. G.


o podwyższenie alimentów


1.  zasądza od pozwanego M. G. na rzecz małoletniej powódki P. G. urodzonej (...) tytułem alimentów kwotę po 400 (czterysta) złotych miesięcznie, płatne z góry do rąk matki małoletniej powódki A. S. do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 11 stycznia 2013 r., a to w miejsce alimentów orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie –Koźlu z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie o sygn. akt RIII C 476/04,


2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,


3.  odstępuje od obciążania powódki kosztami postępowania w sprawie, które w tej części poniesie Skarb Państwa,


4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego M. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 102 ( sto dwa) złote tytułem należnej opłaty sądowej oraz kwotę 6 (sześć) złotych za klauzulę wykonalności,


5.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.


Sygn. akt III RC 23/13


UZASADNIENIE


11 stycznia 2013 roku wpłynął do tutejszego Sądu pozew małoletniej P. G. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego A. S. przeciwko M. G. o podwyższenie alimentów z dotychczasowej kwoty 230 zł./miesięcznie do kwoty 500 zł./miesięcznie, płatnych z góry, do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 11 stycznia 2013 roku.


W uzasadnieniu pozwu wskazano, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 9 listopada 2004 roku, sygn. akt R III C 476/4, pozwany M. G. został zobowiązany do łożenia na utrzymanie małoletniej P. G. kwoty 230 zł./miesięcznie. Od tamtej pory minęło ponad 8 lat. W tym czasie małoletnia P. G. rozpoczęła naukę szkolną, będąc aktualnie uczennicą gimnazjum. Jest osobą zdolną, angażującą się w naukę. Uczestniczy w licznych konkursach wiedzy oraz zawodach sportowych. W związku z nauką w klasie o profilu bilingwalnym ma zwiększone zapotrzebowanie na pomoce naukowe. Pobiera również prywatne lekcje nauki gry na gitarze oraz korepetycje z języka angielskiego. Jest pacjentką poradni dermatologicznej z zaleceniem regularnego stosowania drogich lekarstw.


Matka małoletniej P. G. A. S.zarobkuje, lecz wynagrodzenie, które pobiera jest niewystarczające dla samodzielnego ponoszenia kosztu utrzymania córki bez istotnego wsparcia materialnego jej ojca.


W reakcji na pozew odpowiedź wniósł pozwany M. G., domagając się oddalenia powództwa w całości. Pozwany oświadczył, iż od wielu lat jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Na utrzymaniu ma dwie małoletnie córki, na które łoży alimenty w wysokości odpowiednio 230 zł/miesięcznie i 300 zł./miesięcznie. W związku z brakiem zatrudnienia uiszcza alimenty, pożyczając uprzednio pieniądze u członków rodziny. Jest zadłużony z tytułu czynszu za używanie mieszkania, w którym zamieszkuje, a także z tytułu należności publicznoprawnych na kwotę 5.000 zł. W ocenie M. G. większy udział w utrzymaniu małoletniej P. G. powinna mieć jej matka, która prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z konkubentem, a ponadto uzyskuje dodatkowy, oprócz wynagrodzenia za pracę, świadcząc dorywczo pracę w charakterze księgowej w przedsiębiorstwie kierowanym przez jej brata.


Sąd zważył, co następuje;


Wyrokiem z dnia 15 listopada 2000 roku, sygn. akt R III C 582/00, Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu zasądził od M. G. na rzecz małoletniej P. G. alimenty w kwocie 180 zł./miesięcznie.


Wyrokiem z dnia 11 marca 2002 roku, sygn. akt II K 999/00, Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu uznał M. G.za winnego tego, że w okresie od września 1999 roku do marca 2000 roku w Z., województwo (...), poprzez wywoływanie awantur, podczas których wymieniony znieważał słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, bicie rękami i kopanie nogami, duszenie, szarpanie, grożenie popełnieniem przestępstwa, szczucie psem, zmuszanie do określonego zachowania się, znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną A. G.(1) przy czym w okresie od 7 stycznia 2001 roku do 8 stycznia 2001 roku spowodował u niej uszczerbek na zdrowiu w postaci licznych zasinień i zadrapań naskórka na grzbietowej powierzchni rąk i przedramion, a powyższe obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k w zw. z art. 157 §2 k.k przy zast. art. 11 §2 i za to wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie zawiesił na okres 3 lat próby.


Wyrokiem z dnia 13 listopada 2002 roku, sygn. akt VII Ka 646/02, Sąd Okręgowy w Opolu, na skutek apelacji M. G., utrzymał w mocy powyższy wyrok.


Wyrokiem z dnia 9 listopada 2004 roku, sygn. akt R III C 476/04, Sąd Rejonowy w Kędzierzynie- Koźlu zasądził od M. G. na rzecz małoletniej P. G., w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu, sygn. akt R III C 582/00, alimenty w kwocie 230 złotych/miesięcznie, płatne z góry, do dnia 15-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk jej przedstawiciela ustawowego A. S., poczynając od 3 września 2004 roku.


Dowód: wyrok SR w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 15 listopada 2000 roku-k.5


wyrok SR w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 11 marca 2002 roku-k.55


wyrok SO w Opolu z dnia 13 listopada 2002 roku-k.56


wyrok SR w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 9 listopada 2004 roku-k.34 akt R III C 476/04


W trakcie poprzedniej sprawy alimentacyjnej koszt utrzymania małoletniej P. G. wynosił około 580 zł. Chorowała ona wówczas na astmę oskrzelową. Zwiększyły się jej potrzeby w zakresie dóbr kultury, zakupu odzieży i obuwia, a także koszt częściowej partycypacji w utrzymaniu miejsca zamieszkania.


A. S.pracowała w tym okresie w charakterze referenta administracyjnego w szkole podstawowej w Z.za wynagrodzeniem w wysokości 1.100 zł./miesięcznie i studiowała na Politechnice (...)kierunek (...)w systemie zaocznym. Finansowo była wspierana przez swoich rodziców.


Dowód: zaświadczenie o zarobkach-k.17 akt R III C 476/04


zeznania A. S.-k.27 akt R III C 476/04


W tym czasie pozwany M. G., będący z zawodu technikiem stolarzem, cieszył się dobrym zdrowiem. Poza małoletnią P. G. miał na utrzymaniu również drugą małoletnią córkę A. G. (2), uczęszczająca do klasy 4 szkoły podstawowej, na której utrzymanie łożył alimenty w wysokości 100 zł./miesięcznie, okazjonalnie uiszczając dodatkowo 50 zł.


Był zatrudniony w Zakładzie (...) w Z., pobierając wynagrodzenie wysokości 850 zł./miesięcznie. Wcześniej był zarejestrowany jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy w K.. Przejściowo zrezygnował ze statusu zarejestrowanej osoby bezrobotnej, uznając, iż Urząd Pracy nie jest w stanie przedstawić mu satysfakcjonującej go oferty zatrudnienia. W przeszłości pracował za granicą. Dodatkowo trudnił się zbieractwem surowców wtórnych, uzyskując z tego tytułu kwotę w wysokości ok. 50 zł.


W skład jego kosztów wchodziły koszt utrzymania lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkiwał, a także koszty alimentów na rzecz małoletnich córek-330 zł./miesięcznie.


Dowód: zeznania A. S.-k.27,34 akt R III C 476/04


zaświadczenie o zarobkach-k.31 akt R III C 476/04


Aktualnie małoletnia P. G.ma 13 lat i mieszka w Z.. Uczęszcza do pierwszej klasy Gimnazjum Publicznego nr (...) w Z.o profilu dwujęzyczny angielsko-polskim. W związku z tym w najbliższym czasie wyjeżdża na wycieczkę do Hiszpanii o wartości 1.350 zł. Jest członkiem (...) klubu sportowego (...)w Z., osiągającą sukcesy na szczeblu wojewódzkim i krajowym.


Od ostatniej sprawy alimentacyjnej potrzeby powódki wzrosły blisko dwukrotnie i tak na żywność matka wydaje o 250 zł. więcej, na odzież i obuwie o około 80 zł. więcej , na chemie i kosmetyki o 50 zł. więcej, na telefon komórkowy 16-20 zł. – jak przed 9- cioma laty. Poza tym wzrosły też potrzeby P. związane z nauką szkolną, w końcu związane z mieszkaniem i opłatami za media o około 100zł. – co do samej powódki. Tak więc ogólnie koszty utrzymania małoletniej Padliny wzrosły co najmniej o 500zł. – 600zł. jak w 2004r. , gdy ostatnio sąd ustalał alimenty.


Powódka mieszka ze swoją matką, jej konkubentem oraz ich małoletnim synem D. G., uczęszczającym do przedszkola, którego koszt wynosi 92 zł./miesięcznie.


W ostatnim czasie P. jest zmuszona do korzystania z poradni ortodontycznej oraz dermatologicznej, co zwiększa jej koszt utrzymania w zakresie zabiegów leczniczych oraz nabywania leków. Małoletnia wymaga lekarstw oraz bieżącej pomocy medycznej. Dla zapewnienia jej tych dóbr oraz środków higieny potrzebuje około 100 zł./miesięcznie.


A. S. pracuje w wymiarze ¾ etatu w szkole podstawowej w Ż. w charakterze referenta administracyjnego za wynagrodzeniem w wysokości 1.200 zł./miesięcznie. W 2012 roku z powodu zagrożenia utratą pracy zrezygnowała z zatrudnienia w (...) sp. z o.o. w Z., w której pobierała wynagrodzenie w wysokości 1.600 zł./miesięcznie. Jej konkubent świadczy pracę za wynagrodzeniem 1.400 zł./miesięcznie w podmiocie gospodarczym zajmującym się budownictwem. Spłacają kredyt hipoteczny o racie wysokości 500 zł./miesięcznie. Opłaty związane z utrzymaniem lokalu wynoszą 500 zł./miesięcznie. Ponadto ponoszą koszt poboru energii elektrycznej-120 zł./miesięcznie, energii gazowej-85 zł./miesięcznie, a także korzystają z telewizji kablowej-6 zł., internetu-46 zł./miesięcznie opłacają abonament radiowo-telewizyjny w wysokości 19 zł./miesięcznie.


Dowód: odpis zupełny aktu urodzenia-k.4


zaświadczenie klubu sportowego (...)-k.8


zaświadczenie o zarobkach-k.9,30


zaświadczenie szkoły gimnazjalnej-k.10,25


wykaz niezbędnych wydatków-k.11


zestawienie wydatków w okresie lipiec 2012 r. -luty 2013 r.-k.26


rachunki, faktury VAT-k.57-59,72


pismo spółdzielni mieszkaniowej-k.60-62


wydruki zestawienia operacji z rachunku bankowego-k.62-63


potwierdzeń transakcji-k.64-68,70-79,85-88


zestawienie opłaty przedszkolnej-k.69


informacja lekarza kierującego-k.90


zaświadczenie lekarskie-k.93,130,131


recepty-k.95


zeznanie podatkowe ze 2012 rok-k.121-123


dowód wpłaty na wyjazd zagraniczny-k.129,


zeznania matki powódki k. 123-124, 140,


M. G. ma obecnie 41 lat. Ukończył kurs kierowcy wózków widłowych oraz wychowawcy młodzieży. W roku 2012 roku nie podjął żadnej pracy. W tym czasie był utrzymywany z działalności charytatywnej Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej, od którego pobierał pomoc finansową w wysokości 200 zł./miesięcznie na zakup żywności. Oprócz tego świadczenia pobierał z pomocy społecznej dodatek mieszkaniowy w wysokości 100 zł. W tym roku nie przyznano mu żadnego świadczenia. Przez dwa tygodnie świadczył w 2012 roku pracę dorywczą, uzyskując z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 599 zł. W tym czasie nie uiścił bieżących rat alimentacyjnych. W styczniu 2013 roku został skreślony z listy zarejestrowanych osób bezrobotnych z powodu niestawiennictwa na żądanie Urzędu Pracy. Poszukiwał pracy m.in. w zakładzie optycznym, fryzjerskim, komputerowym, księgarni oraz w sklepie spożywczym.


Koszt najmu lokalu, który zajmuje, wynosi 150 zł./miesięcznie. Jest zadłużony z tego tytułu na kwotę 1.000 zł. Do marca 2013 roku w miarę regularnie uiszczał alimenty. Jest ujawniony w rejestrze dłużników. Nie leczy się psychiatrycznie. Jest zdrowy. Nie kontaktuje się z małoletnią P. G.. Ostatni raz spotkał się z nią, gdy małoletnią córka miała rok. Przekazał jej osobiście prezent z okazji uroczystości pierwszej Komunii świętej. Nie przekazuje prezentów urodzinowych, okazjonalnych upominków, życzeń Nadal ma na utrzymaniu córkę A. G. (2), lecz od trzech lat nie uiszcza na jej rzecz wymagalnych rat alimentacyjnych w kwocie 300 zł./miesięcznie.


Pozwany w dniu 13 czerwca br. przyszedł na rozprawę do sądu w markowym obuwiu sportowym marki N. , którego koszt zakupu kształtuje się w granicach 100-300zł..


Dowód: zaświadczenie z PUP w K.-k.20,36-37


pismo z PUP K.-k.38,132


karta aktywnego poszukiwacza pracy-k.39


zaświadczenie stowarzyszenia dobroczynnego-k.40


wypowiedzenie stawki czynszowej do umowy najmu lokalu-k.41


rachunki-k.42,43,47


decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego-k.44


wezwanie do zapłaty-k.45


wniosek o dokonanie wpisu w rejestrze dłużników-k.46


informacja o zadłużeniu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego-k.135


zeznanie podatkowe za 2012 rok-k.138


zeznania pozwanego k. 124, 140,


zeznania powódki k 140,


Sąd zważył, co następuje;


Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.


Wniesione do tutejszego Sądu przez stronę powodową żądanie zmiany wysokości przysługującego jej świadczenia alimentacyjnego swoją podstawę prawną znajduje w treści art. 138 ustawy z dnia 25 lutego 1964r.-Kodeks rodzinny i opiekuńczy(Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.-dalej ”k.r.o.”). Przepis ten stanowi, iż: » W razie zmiany stosunków, można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego «. Celem analizy, czy przedmiotowa przesłanka- zmiany stosunków- zaistniała, Sąd, na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, poddał rozwadze sytuację materialną i osobistą strony powodowej oraz małoletniego pozwanego, jak również zmiany w nich zachodzące w okresie od ustalenia wysokości dotychczasowego świadczenia do czasu wyrokowania w niniejszej sprawie.


Jako że małoletnia P. G. nie posiada zdolności do samodzielnego utrzymania się, co wynika przede wszystkim z jej wieku oraz braku jakiegokolwiek majątku, pobiera ona alimenty od pozwanego w kwocie 230 zł./miesięcznie, które służą częściowemu zaspokojeniu jej potrzeb bytowych. Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza tymczasem treść art. 96 §1 k.r.o.: » Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień «. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (dostęp do kultury), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności.


Pozwany nie uczestniczy w wychowaniu dziecka, co sprawia, iż musi wypełniać on w inny sposób ciążący na nim obowiązek alimentacyjny. Od wielu lat nie kontaktuje się z małoletnią córką i nie interesuje się jej losem. Przywołane przez niego okoliczności utrudniające te kontakty, w ocenie Sądu, mają charakter pozorny i niewiarygodny. Pozwany nie domagał się sądowego ustalenia kontaktów z małoletnią. Nie podejmował także innych działań w celu kontaktu z nią. Z uwagi, iż niniejsza sprawa dotyczyła podwyższenia świadczenia alimentacyjnego, należało podkreślić, iż rozwadze Sądu podlegał jedynie stosunek usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej oraz zarobkowych i majątkowych zdolności obowiązanego w zakresie od czasu wyrokowania w poprzedniej sprawie alimentacyjnej.


Bezspornym pomiędzy stronami pozostawał fakt, iż usprawiedliwione potrzeby małoletniej nie uległy obniżeniu w czasie od wyrokowania w poprzedniej sprawie alimentacyjnej. Wręcz przeciwnie. Małoletnia uczęszcza obecnie do szkoły gimnazjalnej, jest aktywną uczestniczką zawodów sportowych oraz konkursów naukowych. Ponadto jest pod kontrolą poradni ortodontycznej oraz dermatologicznej, co zwiększa jej koszt utrzymania w zakresie zabiegów leczniczych oraz nabywania leków. Ojciec małoletniej nie kwestionował jej stanu zdrowia oraz kosztów z tym związanych. Małoletnia wymaga lekarstw oraz bieżącej pomocy medycznej. Dla zapewnienia jej tych dóbr oraz środków higieny potrzebuje około 100 zł./miesięcznie. Obok tych wydatków wymaga ona również środków żywnościowych które wzrosły przez ostatnie 9 lat o kwotę 250 zł. miesięcznie, , ubrań i obuwia-o kwotę 80 zł./miesięcznie oraz pomocy naukowych wraz ze środkami przeznaczonymi na aktywność związaną ze szkołą i sportem. Wydatki te, poza kosztami nauki szkolnej, odpowiadają normalnym, typowym wydatkom dziecka w wieku 13 lat i nie budzą zastrzeżeń Sądu. Pozwany także nie kwestionował tych wydatków.


Również zwiększone koszty w zakresie nauki szkolnej, zdaniem Sądu, zasługują aprobatę. Małoletnia jest osobą, która reprezentuje swoją szkołę w zawodach sportowych, konkursach naukowych. W celu dalszego angażowania się w naukę wymaga dodatkowych książek, przyborów, innych pomocy naukowych, a także środków pieniężnych umożliwiających jej branie udziału w tych przedsięwzięciach. Działanie to jest celowe, gdyż może pozytywnie wpłynąć na jej przyszłe starania w poszukiwaniu zatrudnienia, co umożliwi jej samodzielne utrzymanie się bez potrzeby dalszego wsparcia ze strony rodziców. Bez wątpienia jest to cel, który jest korzystny też dla pozwanego.


Łączny wzrost kosztów potrzeb małoletniej powódki wynosi, w ocenie sądu, co najmniej 600zł. – 700zł. miesięcznie .


Niewątpliwie nie jest to kwota przekraczająca rozsądną, racjonalną miarę. Odwrotnie. Jest to kwota, która odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy, gdyż małoletnia nie jest już dzieckiem w wieku najmłodszym. Wkroczyła w wiek dojrzewania fizycznego i psychicznego, co skłania do porównywania jej potrzeb na tle potrzeb osoby dorosłej. Osoba dorosła powinna móc utrzymać się z kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, które aktualnie wynosi około 1.200 zł. Oczywiście koszt utrzymania 13-letniego dziecka zazwyczaj jest niższy niż 1.000 zł., lecz w okolicznościach niniejszej sprawy za wzrostem tej kwoty, przemawia prawdopodobieństwo, iż małoletnia wykorzysta swój potencjał, przygotowując się należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do swoich uzdolnień, stad należało przyjąć, iż zakres jej potrzeb jest trochę większy niż zakres potrzeb typowego jej rówieśnika, przyjmując ostatecznie, iż wymaga ona łącznie kwoty 1.000 zł. na swoje utrzymanie.


Poza tym należy pamiętać o upływie blisko dziewięciu lat od czasu , kiedy były ustalane ostatnio alimenty.


Pozostawiając w dalszym toku rozważań na uboczu kwestię potrzeb małoletniej których, co trzeba jeszcze raz dodać, pozwany nie kwestionował, należało ustosunkować się do jego stanowisko w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych dłużnika alimentacyjnego. Przez pojęcia te należy rozumieć zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.-tak Sąd Najwyższy uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNP 1988, nr 4, poz. 42.


Analiza sytuacji materialnej M. G. oraz jego starań na rzecz realizacji obowiązku alimentacyjnego nie pozwoliła uwzględnić jego stanowisko, sprowadzającego się do oddalenia powództwa w całości. Pozwany, pomimo upływu lat, kontynuuje postawę sprowadzającą się do ograniczenia zaspokojenia potrzeb małoletniej P. G.. Już w toku poprzedniej sprawy alimentacyjnej Sąd Okręgowy w Opolu w uzasadnieniu do wyroku z dnia 3 lutego 2005 roku, sygn. akt II Ca 1/05, stwierdził, iż ,,Żądanie pozwanego, aby pozostawić kwotę świadczenia na dotychczasowym poziomie 180 zł miesięcznie świadczy o tym, iż skarżący nie posiada najmniejszego rozeznania w zakresie rzeczywistych wydatków ponoszonych na córkę”, a dalej ,,Skarżący winien zamiast akcentować dodatkowe dochody matki, co uczynił w złożonej apelacji, skupić się na swoich własnych dochodach”. Nie mogą zasługiwać na uwzględnienie jego pozorne starania zmierzające do poszukiwania pracy. Legitymując się zawodem stolarza graniczy z nieprawdopodobieństwem, że uzyska zatrudnienie w zakładzie optycznym, czy fryzjerskim, czy też innym, nie legitymując się dodatkowo odpowiednimi umiejętnościami praktycznymi. Jednocześnie nie jest tak, że pozwany jest takich umiejętności pozbawiony. Jest stolarzem, a co sam podkreśla, oferty pracy w stolarniach są dostępne na rynku. Fakt ten potwierdza ponadto pismo Powiatowego Urzędu Pracy w K. z dnia 17 maja 2013 roku. Samo nastawienie pozwanego wskazuje, iż nie liczy on na zatrudnienie na tym stanowisku. Bez tego natomiast trudno przypuszczać, przy aktualnej sytuacji rynkowej, w której występuje bezrobocie, aby udało mu się uzyskać zatrudnienie.


Poza tym pozwany ukończył również kurs kierowcy wózka widłowego oraz wychowawcy młodzieży. W karcie aktywnego poszukiwacza pracy nie ma tymczasem pracodawców gdzie takie umiejętności byłyby potrzebne, podobnie jak i nie ma tam stolarni. Odrzuca on również możliwość podjęcia pracy za granicą, pomimo wcześniejszego podejmowania tam zajęcia, uznając gołosłownie, że nie udałoby mu się teraz znaleźć tam pracy. Stanowisko to, w kontekście wiedzy, iż niektóre kraje zachodniej Europy, są lepiej gospodarczo rozwinięte od naszego kraju i stanowią tradycyjny kierunek emigracji zarobkowej, jest niemożliwe do przyjęcia.


Pozwany M. G. w ostatnim czasie podjął dorywcze zajęcie zarobkowe. Z kwoty uzyskanej tytułem wynagrodzenia nie podzielił się z małoletnią córką, przeznaczając je na własne cele. Nie można w końcu zgodzić się, aby pozwany w całości przerzucał obowiązek utrzymania małoletniej na jej matkę oraz konkubent. Po pierwsze, matka małoletniej nie tylko łozy na jej utrzymanie, ale świadczy wciąż na jej rzecz osobiste starania, których pozwany w ogóle nie podejmuje. Po drugie, konkubent A. S., nie jest zobowiązany do alimentacji jej dziecka, niezależnie od tego jak dobra jest jego sytuacja finansowa.


Sąd, co oczywiste, dostrzega, iż pozwany jest osobą zadłużoną, korzystającą incydentalnie z pomocy społecznej oraz akcji charytatywnych. Stan ten jest jednakowoż, w jego ocenie, spowodowany postawą życiową pozwanego, stąd nie zasługuje ona na ochronę przed żądaniem pozwu. Zatem podobnie jak w przypadku poprzedniej sprawy alimentacyjnej możliwości zarobkowe i majątkowe M. G. musiały zostać określone z uwzględnieniem potencjalnych możliwości ich uzyskania.


Nie powinno się również zapominać, że matka małoletniej powódki część swojego obowiązku alimentacyjnego realizuje w drodze osobistych starań na jej rzecz, o czym zdaje się zapominać pozwany. M. G.nie sprawując osobistej pieczy nad małoletnią, może więc swobodniej niż A.dysponować swoim czasem, w szczególności może podejmować różne zajęcie zarobkowe, tym bardziej , że jest człowiekiem w miarę młodym , zdrowym, mającym różne umiejętności.


Kierując się potrzebą określenia możliwości zarobkowych pozwanego w czasie wyrokowania, Sąd doszedł do wniosku, iż przy dołożeniu starań może on uzyskać dochód który umożliwi mu udział w utrzymaniu P. w kwocie 400 zł./miesięcznie.


Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, oddalając powództwo w pozostałym zakresie, albowiem obciążenie alimentacyjne nie może doprowadzić do materialnego zniszczenia dłużnika.


W pkt 3 wyroku Sąd na podstawie art. 102 ustawy z dnia 17 listopada 1964r.-Kodeks postępowania cywilnego(Dz. U. Nr 43, poz.296 ze zm.-dalej ”k.p.c.”) odstąpił od obciążenia małoletniej powódki kosztami oddalonego powództwa, aby nie uszczuplać jej alimentów w tym zakresie.


W pkt 4 wyroku, Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł. tytułem należnej opłaty sądowej stosownie do art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(Dz. U. Nr 167, poz.1398 ze zm.-dalej ”u.k.s.c.”) Jako że opłata sądowa w niniejszej sprawie wynosiła 162 zł., zaś pozwany przegrał sprawę w 62% to procent ten mnożąc przez wartość należnej opłaty sądowej daje iloczyn 102 zł. Koszt 6 zł. za klauzulę wykonalności znajduje uzasadnienie w art.77§1 pkt 3 u.k.s.c.


W pkt 5 wyroku, Sąd stosownie do art. 333 §1 pkt 1 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Wyszukiwarka