Wyrok SR w Głubczycach z 17 listopada 2016 r. w sprawie o podwyższenie alimentów.

Teza Kodeks rodzinny i opiekuńczy statuuje zasadę równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Świadczenia alimentacyjne rodziców względem dzieci, do czasu osiągnięcia przez nie samodzielności życiowej, nie są limitowane stanem niedostatku. Od chwili urodzenia się dziecka rodzice obowiązani są zapewnić mu utrzymanie na takiej samej stopie, na jakiej sami żyją.
Data orzeczenia 17 listopada 2016
Data uprawomocnienia 22 grudnia 2016
Sąd Sąd Rejonowy w Głubczycach III Wydział Rodzinny i Nieletnich
Przewodniczący Bernadeta Ziółkowska
Tagi Podwyższenie alimentów Alimenty
Podstawa Prawna 133kro 135kro 4xxx 113koszty-sadowe-w-sprawach-cywilnych 13koszty-sadowe-w-sprawach-cywilnych 22kpc 333kpc

Rozstrzygnięcie
Sąd

Sygn. akt III RC 148/16


WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2016 roku


Sąd Rejonowy w Głubczycach, III Wydział Rodzinny i Nieletnich


w składzie następującym:


Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bernadeta Ziółkowska


Protokolant: Barbara Zarusińska


po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 roku w Głubczycach


na rozprawie sprawy


z powództwa małoletniego P. K. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. T.


przeciwko M. K.


o podwyższenie alimentów


1.  Zasądza od pozwanego M. K. na rzecz małoletniego powoda P. K. alimenty w kwocie po 600,00 zł. (sześćset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej powoda A. T., począwszy od dnia 5 października 2016 r., z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Głubczycach III Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt III RC 50/09 z dnia 11 maja 2009 roku, w kwocie po 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznie.


2.  Zasądza od pozwanego M. K. na rzecz małoletniego powoda P. K. kwotę 120,00 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.


3.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. kwotę 180,00 zł. (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej od pozwu w sprawie, od której strona powodowa była zwolniona.


4.  Wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.


Sygn. akt III RC 148/16


UZASADNIENIE


Pozwem z dnia 05 października 2016 roku przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda P. A. T., wniosła o zasądzenie od pozwanego M. K., na jego rzecz alimentów w kwocie po 600,00 zł miesięcznie, płatnych do dnia 15-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, w miejsce alimentów zasądzonych w wyroku Sądu Rejonowego w Głubczycach III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 11.05.2009 roku w sprawie sygnatura akt III RC 50/09 w wysokości po 300 złotych miesięcznie.


Przedstawicielka ustawowa w uzasadnieniu pozwu podniosła, że pozwany jako ojciec małoletniego powoda, jest obecnie zobowiązany na mocy prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Głubczycach III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 11.05.2009 roku w sprawie sygnatura akt III RC 50/09 do uiszczania alimentów w wysokości po 300 złotych miesięcznie. Pozwany alimentów nie płaci, pomimo, że utrzymuje się z dorywczych prac budowlanych i spawalniczych. Prowadzona przeciwko niemu egzekucja okazała się bezskuteczna, dlatego do 30 września 2016 roku alimenty były wypłacane z funduszu alimentacyjnego. Matka powoda jest osobą bezrobotną, przyznano jej prawo do zasiłku w kwocie 664,90 zł, które po 90 dniach będzie wynosiło 522,10 zł. A. T. pobiera też świadczenie wychowawcze na P. K. i syna D. T. po 500 zł. Ojciec D. T. łoży na jego utrzymanie kwotę po 500 złotych miesięcznie.


A. T. wskazała, że obowiązek alimentacyjny wobec syna P. K. wykonuje poprzez osobiste staranie o utrzymanie i wychowanie dziecka. Z uwagi na sprawowanie bezpośredniej opieki nad dwojgiem dzieci jej dyspozycyjność zawodowa jest znacznie ograniczona.


M. K. zamieszkuje z matką i córką A., która ma 15 lat. Uzyskiwany przez niego dochód z prac dorywczych jest nieznany przedstawicielce ustawowej małoletniego powoda, a ten sposób uzyskiwania źródeł dochodu uzasadnia przypuszczenie, że celowo unika formalnego zatrudnienia, aby uniknąć egzekucji alimentów.


Zdaniem przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki zasadność łożenia na rzecz małoletniego powoda przez pozwanego nie budzi wątpliwości w okolicznościach przedmiotowej sprawy. Zasądzone alimenty były adekwatne na dzień wyrokowania w sprawie III RC 50/09, jednakże od tego czasu upłynęło 7 lat. Małoletni powód obecnie uczy się w szkole podstawowej, zwiększyły się wydatki na zaspokojenie jego podstawowych potrzeb jak edukacja, żywność, odzież, higiena i kosmetyki. Ponadto wraz z wiekiem wzrósł poziom jego potrzeb kulturalnych i towarzyskich.


Dowody: odpis skróconego akty urodzenia, akta sprawy III RC 50/09, zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji z 17.12.2010 r., decyzja (...) z 05.10.2015 r., decyzja PUP w G. z dnia 02.08.2016 r., decyzja (...) z 03.06.2016 r.


Sąd zważył co następuje :


Powództwo co do zasady zasługuje na uwzględnienie.


Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. art. 135 § 1 kro stanowi natomiast, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Rodzice w żadnym razie nie mogą natomiast uchylać się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami (zob. Z. Krzemiński: Alimenty i ojcostwo. Komentarz, Oficyna 2008).


Kodeks rodzinny i opiekuńczy statuuje również zasadę równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Świadczenia alimentacyjne rodziców względem dzieci, do czasu osiągnięcia przez nie samodzielności życiowej, nie są limitowane stanem niedostatku. Od chwili urodzenia się dziecka rodzice obowiązani są zapewnić mu utrzymanie na takiej samej stopie, na jakiej sami żyją (zob. K. Piasecki (red.): Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis Warszawa 2006).


W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż na pozwanym M. K. ciąży obowiązek alimentacyjny wobec jego syna, który jest małoletni i nie posiada żadnego źródła dochodu.


Przedstawicielka ustawowa małoletniego A. T. nie jest bowiem w stanie utrzymać syna samodzielnie, jest osobą bezrobotną, pobiera zasiłek w łącznej wysokości 664,90 zł miesięcznie oraz zasiłek wychowawczy na P. K., która to kwota pozwala jej jedynie na pokrycie podstawowych potrzeb związanych z utrzymaniem mieszkania i drobnych wydatków związanych z utrzymaniem siebie. A. T. zamieszkuje z matką, która wspiera ją materialnie. Świadczenie alimentacyjne może być wypełniania poprzez świadczenie pieniężne lub przez codzienną opiekę, nadzór i troskę o zdrowie i wychowanie małoletniej. Matka małoletniego wypełnia to zobowiązanie także poprzez codzienną opiekę nad małoletnim P. K.


W ocenie sądu charakter prac wykonywanych przez pozwanego M. K. tj. prace budowlane i spawalnicze, pozwalają stwierdzić, iż zarobkowe możliwości pozwanego kształtują się na kwotę co najmniej 2000 zł. W sytuacji gdy pozwany M. K. zamieszkuje z matką i córką kwota 600,00 zł miesięcznie tytułem alimentów, jest zdaniem Sądu, adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki oraz możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, przy uwzględnieniu wskazanej wyżej zasady równej stopy życiowej rodziców i ich dzieci.


Zgodnie z treścią § 4 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie stawki minimalne wynoszą w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego w sprawach o alimenty wynoszą 120 zł.


Orzeczenie o kosztach sądowych uzasadnia przepis art. 113 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 22 k.p.c., a w przedmiocie nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności – przepis art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Wyszukiwarka