Wyrok SR w Strzelcach Opolskich z 22 maja 2014 r. w sprawie o zapłatę.

Sygn. akt. I C 30/14 upr

WYROK

Dnia 22 maja 2014r.

Sąd Rejonowy w Strzelcach Opolskich Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia Sądu Rejonowego Marcin Ilków

Protokolant : st. sekr. sąd. Aleksandra Drzymała

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014r. w Strzelcach Opolskich

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)w L.

przeciwko B. O.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami obciąża strony w zakresie przez nich poniesionym.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu w dniu 4 października 2013 roku (...)z siedzibą w (...)wniosło o zasądzenie od pozwanego B. O.kwoty 445,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

Uzasadniając strona powodowa podniosła, iż na podstawie umowy cesji z dnia 26 czerwca 2013 roku nabyła od firmy (...) S.A. wierzytelność wobec pozwanego z tytułu świadczenia usług. Pozwany do dnia wniesienia pozwu nie uregulował zadłużenia wynikającego z dokumentów finansowych.

W dniu 20 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym uwzględniający roszczenie strony powodowej w całości.

Od ww. nakazu zapłaty sprzeciw wniósł pozwany, domagając się oddalenia powództwa i zasądzenia od strony powodowej kosztów procesu.

Uzasadniając podniósł, iż próbuje się od niego wyłudzić kwotę pieniężną w kwocie wskazanej w pozwie za nieopłaconą składkę OC w firmie (...), kiedy w dniu 3 lutego 2012 roku zostało wysłane wypowiedzenie ubezpieczenia OC.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2013 roku (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. zawarło ze stroną powodową w formie pisemnej umowę sprzedaży wierzytelności, którą miały być objęte wierzytelności wskazane w spisie wierzytelności stanowiącym załącznik do umowy.

Zgodnie z zawartą umową stronie powodowej miała przysługiwać od pozwanego B. O.wierzytelność w kwocie 366,76 zł, mająca wynikać z polisy nr (...)z dnia 9 lutego 2012 roku.

Dowody:

- częściowy wykaz wierzytelności k. 18;

- umowa sprzedaży wierzytelności, k. 19v-20;

Pismem pt. „Zawiadomienie”(bez oznaczonej daty) strona powodowa powiadomiła pozwanego o zawartej w dniu 26 czerwca 2013 roku umowie, a w którym to piśmie wskazano, że zadłużenie pozwanego wynosi 366,76 zł.

Dowód:

- zawiadomienie o przelewie wierzytelności, k. 17v;

Pismem z dnia 3 lutego 2012 roku pozwany wypowiedział firmie (...) Towarzystwu (...) S.A. w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych potwierdzoną polisą nr (...) zawartą na pojazd marki V. (...) nr rej. (...), która obejmowała okres ubezpieczenia od dnia 9 lutego 2011 roku do dnia 8 lutego 2012 roku. W tym też dniu wypowiedzenie zostało przesłane listem poleconym do ww. ubezpieczyciela.

W dniu 3 lutego 2012 roku B. O.zawarł z Towarzystwem (...)w W.umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC pojazdów mechanicznych odnośnie ww. pojazdu, polisa nr (...).

Dowód: - wypowiedzenie ubezpieczenia OC wraz z potwierdzeniem nadania, k. 5v-6;

- duplikat umowy ubezpieczenia OC, k. 6v-7.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Poza sporem w sprawie było, iż w dniu 26 czerwca 2013 roku (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. zawarło ze stroną powodową w formie pisemnej umowę sprzedaży wierzytelności, a także po przeanalizowaniu dokumentów dołączonych przez pozwanego do sprzeciwu od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym za niesporne należy uznać zawarcie przez pozwanego w dniu 3 lutego 2012 roku umowy ubezpieczenia OC, po uprzednim wypowiedzeniu w tym dniu tego typu umowy poprzednikowi prawnemu powoda.

Spór sprowadzał się natomiast do oceny, czy zasadne jest zasądzenie na rzecz strony powodowej od pozwanego żądanej pozwem kwoty.

Stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, co do których Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Strona powodowa reprezentowana była przez radcę prawnego i dlatego Sąd przyjął odpowiednio wysoki miernik staranności po stronie powodowej co do konieczności podejmowania czynności procesowych uwzględniający zawodowe kwalifikacje pełnomocnika.

Zgodnie z przepisami art. 6 k.c. i 232 k.p.c. strona, która wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne powinna wskazywać dowody na poparcie swoich twierdzeń. Stronę powodową obciążał więc obowiązek wykazania, iż przysługuje jej uprawnienie do dochodzenia zapłaty należności od pozwanego z tytułu związania go umową ubezpieczenia OC z jej poprzednikiem prawnym. Ww. art. 6 k.c. stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Podstawą prawną żądania pozwu, a w konsekwencji podstawą prawną orzekania w przedmiotowej sprawie jest przede wszystkim art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (w dalszej części uzasadnienia: „ustawa”), zgodnie z którym jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy.

Wobec powyższego strona powodowa, w celu udowodnienia swoich twierdzeń, powinna była w trakcie procesu wykazać bezsprzecznie i jednoznacznie, nie tylko to, że pozwany nie zapłacił całej należności wskazanej w pozwie, tj. kwoty 366,76 zł tytułem należności głównej, jak i odsetek w kwocie 78,64, ale i także powinna wykazać, że pozwany skutecznie nie wypowiedział umowy jej poprzednikowi prawnemu w terminie ustawowym.

W realiach rozpoznawanej sprawy pozwany zakwestionował zasadność obciążenia go dochodzoną należnością, zaś Sąd przychylił się do tego stanowiska, albowiem całość zebranego w ten sposób materiału dowodowego niewątpliwie przeczy zasadności powództwa. Materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie wykazał bowiem, że umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pozwanego jako posiadacza pojazdu mechanicznego opisanego wyżej została zawarta z poprzednikiem prawnym strony powodowej na okres od 09.02.2011 r. do 08.02.2012 r., zaś wypowiedzenia tej umowy dokonano w dniu 3 lutego 2012 roku.

U podstaw przyjęcia, iż pozwany skutecznie wypowiedział umowę poprzednikowi prawnemu strony powodowej, a tym samym za przyjęciem bezzasadności powództwa świadczy to, iż niewątpliwie oświadczenie, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy powinno być złożone na piśmie (forma jest przewidziana dla celów dowodowych, art. 74 k.c.) i wynikać z niego musi wola niezawierania kolejnej umowy. Takie oświadczenie jest skutecznie złożone z chwilą, w której doszło do zakładu ubezpieczeń w sposób możliwy do zapoznania się z jego treścią (art. 61 § 1 k.c.), w przypadku nadania przesyłką listową za chwilę jego złożenia uważana będzie data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Istotne jest, aby zakład ubezpieczeń otrzymał pismo wypowiadające umowę (przy przesyłce listowej miał ją nadaną), a bez znaczenia pozostaje, czy faktycznie się z nim zapoznał.

W tym względzie w ocenie Sądu pozwany należycie dochował terminu wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, skoro wypowiedzenie umowy nadał w dniu 3 lutego 2012 roku za pośrednictwem publicznego operatora pocztowego – Poczty Polskiej. Przypuszczać należy również, iż – biorąc pod uwagę ilość dni do końca tej umowy – poprzednik prawny powoda otrzymał wypowiedzenie umowy przed upływem ostatniego dnia okresu ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę normę z art. 6 k.c., obowiązek w tym przepisie wyrażony, obciąża także pozwanego, bowiem powinien on w toku procesu wykazać, albo że zapłacił poprzednikowi strony powodowej wszystkie należności, albo, że konkretne dokumenty, będące podstawą do złożenia pozwu są niewłaściwe, albo, że umowę skutecznie wypowiedział.

Konsekwencją jednak normy z art. 6 k.c. jest to, że na pierwszym miejscu strona powodowa powinna wykazać zasadność roszczenia – czyli brak zapłaty, postanowienia umów i regulaminów potwierdzających zasadność obciążania pozwanego sporną kwotą, a następnie pozwany biorąc pod uwagę ten materiał dowodowy powinna się „bronić” i innymi dowodami wykazać swoje racje.

Mając na uwadze, że to strona powodowa przedstawionymi dokumentami nie udowodniła istnienia wystarczających podstaw do zasądzenia dochodzonej kwoty od B. O., a sam pozwany wykazał natomiast prawidłowość swego postępowania załączonymi do sprzeciwu od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym dokumentami, Sąd powództwo oddalił.

W kwestii kosztów procesu Sąd z uwagi na fakt, iż strona powodowa przegrała proces w całości obciążył ją kosztami w zakresie w jakim je poniosła.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.