Wyrok SA we Wrocławiu z 28 listopada 2012 r. w sprawie o przestępstwo przeciwko mieniu.

UZASADNIENIE

K. N. został oskarżony o to, że :

I.  w nocy z 2 na 3 maja 2011 roku, przy ulicy (...) we W., działając z góry podjętym zamiarem zaboru mienia, wspólnie i w porozumieniu, dokonali rozboju na osobie M. K., w ten sposób, że stosując przemoc fizyczną, polegającą na zadaniu pokrzywdzonemu uderzenia pięścią w twarz, na skutek którego doznał on obrażeń twarzy, wstrząśnienia mózgu oraz skręcenia kręgosłupa szyjnego, które naruszyły czynności narządów jego ciała na czas poniżej dni siedmiu, zabrali w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 350 złotych, portfel z zawartością dokumentów oraz okulary V. (...) o wartości 350 złotych, na szkodę M. K.

tj. o czyn z art. 280 § 1 kk. i art. 157 § 2 kk. w zw. z art.11 § 2 kk.

II.  w dniu 15 września 2011 roku, na skrzyżowaniu ulic (...) we W., działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi osobami, działając z góry podjętym zamiarem zaboru mienia, dokonał rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia w postaci noża na osobie M. B., w ten sposób, że stosując przemoc fizyczną, polegającą na przytrzymywaniu pokrzywdzonego za ręce oraz przykładając mu do twarzy nóż i grożąc jego użyciem w celu pozbawiania go życia lub uszkodzenia ciała, zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 300 złotych, telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 150 złotych, na szkodę tegoż M. B.

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk.

III.  w dniu 15 września 2011 roku we W., działając z góry podjętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, dwukrotnie groził M. B. pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, które to groźby wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadniona obawę ich spełnienia, czym działał na szkodę M. B.

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk.

IV.  w okresie od 1 lipca 2009 roku do 30 lipca 2009 roku we W., w krótkich odstępach czasu, działając wbrew przepisem ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pięciokrotnie udzielił D. K. środka odurzającego w postaci heroiny w ilości nie mniejszej niż 1,25 grama netto za łączną kwotę 200 złotych

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami) w zw. z art. 12 kk.

V.  w dniu 22 lipca 2009 roku we W., działając wbrew przepisem ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. L. środek odurzający w postaci heroiny w ilości 0,25 grama netto za kwotę 40 złotych

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485z późniejszymi zmianami)

VI.  w dniu 30 września 2009 roku we W., wbrew przepisom ustawy, posiadał środek odurzający w postaci konopi innych niż włókniste o masie netto 0,58 gramów, będących równowartością sześciu działek o łącznej wartości rynkowej 30 złotych

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami)

VII.  w dniu 30 września 2009 roku we W. w mieszkaniu przy ulicy (...) bez wymaganego zezwolenia posiadał jeden nabój myśliwski kaliber 12

tj. o czyn z

III.  w dniu 4 grudnia 2010 roku we W., wbrew orzeczonemu wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 20 lipca 2010 roku, sygnatura akt V K 2074/07 zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat tj. do dnia 28 lipca 2012 roku, kierował samochodem osobowym marki N. (...) o nr. rej. (...), kierując ww. pojazdem i poruszający się przy ulicą (...) we W.

tj. o czyn z art. 244 kk.

IX.  w dniu 1 stycznia 2011 roku we W., wbrew orzeczonemu wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 20 lipca 2010 roku, sygnatura akt VK 2074/07 zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat tj. do dnia 28 lipca 2012 roku, kierował samochodem osobowym marki N. (...) o nr. rej. (...), poruszający się ulicą (...) i ulicą (...) we W.

tj. o czyn z art. 244 kk.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III K 81/12):

I.  uznał oskarżonego K. N. winnym tego, że w nocy z 2 na 3 maja 2011 roku, przy ulicy (...) we W., działając z góry podjętym zamiarem zaboru mienia, wspólnie i w porozumieniu z R. H. i P. H., dokonał rozboju na osobie M. K., w ten sposób, że stosując przemoc fizyczną, polegającą na zadaniu pokrzywdzonemu uderzenia pięścią w twarz, na skutek którego doznał on obrażeń twarzy, wstrząśnienia mózgu oraz skręcenia kręgosłupa szyjnego, które naruszyły czynności narządów jego ciała na czas poniżej dni siedmiu, zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 350 złotych, portfel z zawartością dokumentów w postaci: dowodu osobistego, prawa jazdy, legitymacji studenckiej i imiennego biletu MPK oraz okulary V. (...) o wartości 350 złotych, dwie karty płatnicze M. i karty ubezpieczeniowej (...)na szkodę M. K.. tj. czynu z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podst. art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

II.  na podst. art. 46 § 1 kk orzekł od oskarżonego na rzecz M. K. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 233.33 zł. (dwieście trzydzieści trzy złote i 33/100),

III.  uniewinnił oskarżonego od czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku,

IV.  uznał oskarżonego winnym tego, że w dniu 15 września 2011 roku we W., groził M. B. pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, które to groźby wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, czym działał na szkodę M. B. tj. czynu z art. 190 § 1 kk i za to na podst. art. 190 § 1 kk wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

V.  uznał oskarżonego winnym czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami) w zw. z art. 12 kk. i za to na podst. art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

VI.  uznał oskarżonego winnym czynu opisanego w pkt V części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami) i za to na podst. art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

VII.  uznał oskarżonego winnym czynu opisanego w pkt VI części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami) i za to na podst. art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

VIII.  uznał oskarżonego winnym czynu opisanego w pkt VII tj. przestępstwa z art. 263 § 2 kk i za to na podst. art. 263 § 2 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

IX.  uznał oskarżonego winnym czynów opisanych w pkt VIII i IX części wstępnej wyroku tj. przestępstw z art. 244 kk i za to na podst. art. 244 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

X.  na podst. art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

XI.  na podst. art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okresy zatrzymania w dniach: 30 września 2009 r., 4-5 grudnia 2010 r., 1-2 stycznia 2011 r. oraz 15 września 2011 r.,

XII.  na podst. art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami) orzekł przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych pod poz.: 9, 10, 12, 16, 18-19 wykazu dowodów rzeczowych nr Drz 53/12 (k. 739 akt) i przechowywanych w magazynie (...) we W. oraz dowodu opisanego pod poz. 20 wykazu dowodów rzeczowych nr Drz 60/12 (k. 739 akt) przechowywanego w magazynie (...) we W.,

XIII.  na podst. art. 230 § 2 kpk zwrócił oskarżonemu dowód rzeczowy opisany pod poz. 14 wykazu dowodów rzeczowych nr Drz 53/12 (k. 739 akt) i przechowywany w magazynie (...) we W.,

XIV.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. O. (2) kwotę 1.697,40 zł. brutto tytułem nieopłaconej obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu,

XV.  na podst. art. 624 § 1 kpk i art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie, w tym opłaty.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył obrońca oskarżonego K. N. , orzeczeniu temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych odnośnie zarzutów określonych w pkt.1 i 7 aktu oskarżenia.

Stawiając powyższy zarzut wniósł o uniewinnienie w/w od tych zarzutów. W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, że „ zebrany materiał dowodowy absolutnie nie potwierdził winy oskarżonego odnośnie zarzutów w pkt.1 i 7 aktu oskarżenia”. Wskazał, że „ odnośnie zarzutu 1-ego brak w sprawie jest jakichkolwiek dowodów uprawdopodabniających winę oskarżonego. W tych warunkach wyrok w części zarzutu rozboju na pokrzywdzonym M. K., jak i rzekomej groźby na pokrzywdzonym P. nie może się ostać”.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym.

1. Sąd Apelacyjny z urzędu stwierdził, że zaskarżone w punkcie X części rozstrzygającej dotknięte jest wadą, która wymaga korekty. W punkcie tym, Sąd Okręgowy błędnie pominął art. 91 §2 k.k. jako podstawę rozstrzygnięcia o wymierzonej oskarżonemu karze łącznej.

Oskarżony został skazany łącznie za dziesięć przestępstw (opisanych w pkt.I - IX części rozstrzygającej wyroku), w tym również za ciąg przestępstw z art.91§1 k.k. opisany w pkt. IX części rozstrzygającej tego wyroku. Przestępstwa te - w tym również wchodzące w skład ciągu - tworzą realny zbieg. Wymierzone za nie kary podlegają łączeniu. Powinny być zatem objęte rozstrzygnięciem o karze łącznej. Sąd Okręgowy prawidłowo to dostrzegł, błędnie jednak pominął w podstawie rozstrzygnięcia zawartego w pkt.X części rozstrzygającej wyroku art. 91 §2 k.k. Przepis ten powinien znaleźć w sprawie zastosowanie albowiem dotyczy sytuacji (takiej jak w przedmiotowej sprawie), gdy sprawca, warunkach określonych w art. 85 k.k., dopuszcza się popełnienia ciągu przestępstw oraz innego lub innych przestępstw.

Skoro zatem Sąd Okręgowy nie wskazał tego przepisu w podstawie rozstrzygnięcia, to tym samym należało uchybienie to z urzędu skorygować (art. 455 k.p.k.).

3. Odnosząc się do zarzutów podnoszonych w apelacji obrońcy oskarżonego (dodajmy, że tak syntetycznie ujętych, że w zasadzie nie możliwe jest odniesienie się do nich w sposób bardziej szczegółowy) zważyć należy, że zarówno odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. 1 aktu oskarżenia (objętego rozstrzygnięciem zawartym w pkt. I zaskarżonego wyroku), jak i czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. 7 aktu oskarżenia (objętego rozstrzygnięciem zawartym w pkt. VIII zaskarżonego wyroku - choć zachodzi tu pewna sprzeczność, albowiem rozstrzygnięcie to dotyczy czynu z art. 263 §2 k.k., tymczasem zarzut podnoszony przez obrońcę oskarżonego odnosi się do czynu z art. 190 §1 k.p.k. i to popełnionego na szkodę pokrzywdzonego < P. >, który nie występuje w ogóle w przedmiotowej sprawie), jak też odnośnie wszystkich pozostałych, przypisanych oskarżonemu przestępstw, Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktycznie na podstawie prawidłowo ocenionych dowodów. Podkreślenie wymaga, że swe rozważania przedstawił w bardzo dobrze napisanym uzasadnieniu.

Na sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu zarzucanego mu w pkt.1 aktu oskarżenia wskazują przede wszystkim zeznania pokrzywdzonego M. K.. Świadek ten konsekwentnie i stanowczo przedstawił przebieg rozpatrywanego zdarzenia, dokładnie opisał napastników biorących udział w rozboju, wskazał na ich charakterystyczne cechy oraz elementy ubioru. Wprawdzie wskazał, że pokrzywdzony w swych zeznaniach podał, iż oskarżony posiadał na przed ramieniu tatuaż w postaci napisu (...) (co nie jest zgodne z rzeczywistością), to jednak trafnie wskazał, że stwierdzona nieścisłość nie mogła rzutować na wiarygodność jego zeznań albowiem niespodziewany i gwałtowny przebieg zdarzenia usprawiedliwia tę nieścisłość. Istotne jest, że tatuaż o wzmiankowanej przez świadka treść, posiadł inny ze sprawców napadu - P. H. (co też zostało trafnie przez Sąd Okręgowy dostrzeżone).

Uzasadnienie zaskarżonego wyroku szczegółowo wyjaśnia motywy, którymi kierował się Sąd Okręgowy rozstrzygając o sprawstwie i winie oskarżonego (zob. w szczególności str.1 oraz 8 - 13 uzasadniania wyroku S.O.). Nie chcąc w tym miejscu powielać argumentów Sądu I instancji, wystarczy jedynie poprzestać na stwierdzeniu, że Sąd Apelacyjny w pełni podziela tę argumentację i nie stwierdza żadnych uchybień, które mogłyby skutkować zmianą lub uchyleniem zakażonego wyroku w tej części.

Dotyczy również pozostałych przypisanych oskarżonemu przestępstw, w tym także czynu popełnionego na szkodę M. B. (błędnie nazwanego przez obrońcę oskarżonego < P. >). Również i w tym zakresie Sąd Okręgowy prawidłowo wskazał dowody potwierdzające sprawstwo i winę oskarżonego (zob. str.2 i 19-20 uzasadniania S.O.). Wystarczy jedynie stwierdzić, że na sprawstwo oskarżonego wskazują nie tylko zeznania pokrzywdzonego (k.95) oraz jego babki - J. M. (k.572-573), lecz również wyjaśnienia samego oskarżonego, który przyznał się do popełnienia tego czynu (k.875). Brak jest zatem podstaw do kwestionowania także i tego rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego.

Podobnie rzecz się przedstawia w odniesieniu do czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt.7 aktu oskarżenia. Skarżący wydaje się nie dostrzegać, że oskarżony przyznał się również do popełnienia tego czynu (k.182).

Przyznał się on także do popełnienia przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (k.182, k.288-289) (czyny objęte rozstrzygnięciami zawartymi w pkt.V-VII zaskarżonego wyroku) oraz do dwukrotnego kierowania samochodem wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia pojazdów (k.304-305, k.418-421). Tak więc i na tym polu istnieją dowody potwierdzające jego sprawstwo i winę.

Nie znajdując zatem jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonego - i wytykając mu jej lakoniczność - zaskarżony wyrok - poza korektą opisaną na wstępie rozważań - utrzymano w mocy.

5. O kosztach postępowania odwoławczego rozstrzygnięto na zasadzie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art.634 k.p.k. Natomiast o zwolnieniu z opłat, orzeczono na podstawie art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U.1983.49.223 ze zm.). Z kolei o wynagrodzeniu obrońcy z urzędu na podstawie §14 ust.2 pkt.5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. Dz.U. Nr 163, poz.1348 ze zm.) w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.