Ogłoszenie upadłości konsumenckiej przez pracownika banku nie jest bezpośrednią podstawą do rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony. Kodeks pracy nie przewiduje upadłości konsumenckiej jako przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę.

Zgodnie z art. 45 Kodeksu pracy, wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony przez pracodawcę musi być uzasadnione. Przyczyny uzasadniające wypowiedzenie muszą być rzeczywiste i konkretne, związane z niewłaściwym wykonywaniem obowiązków pracowniczych, naruszeniem obowiązków pracowniczych, czy też reorganizacją zakładu pracy.

Odnosząc się do drugiej kwestii, fakt, że pracownik posiada kredyt konsumencki w banku, w którym pracuje, i że bank ten jest jednym z wierzycieli, również nie stanowi samodzielnej podstawy do rozwiązania umowy o pracę.

Pracodawca mógłby uznać sytuację za problematyczną jedynie wtedy, gdyby ogłoszenie upadłości konsumenckiej wpływało na możliwość właściwego wykonywania obowiązków służbowych przez pracownika, co mogłoby naruszać zasady etyki zawodowej lub regulaminy wewnętrzne banku. W takim przypadku, pracodawca musiałby wykazać, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy ogłoszeniem upadłości a obowiązkami pracownika i interesem zakładu pracy.

Podsumowując:

Ogłoszenie upadłości konsumenckiej przez pracownika nie jest bezpośrednią podstawą do rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony.
Pracodawca musi uzasadnić wypowiedzenie umowy o pracę rzeczywistymi i konkretnymi przyczynami.
Fakt posiadania kredytu w banku-pracodawcy, który jest jednym z wierzycieli, nie stanowi samodzielnej podstawy do rozwiązania umowy o pracę.
Podstawy prawne: art. 45 Kodeksu pracy.