Artykuł 18 Kodeksu pracy (Dz.U. z 2021 r. poz. 2170) dotyczy zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Zgodnie z tym przepisem, pracodawca jest zobowiązany do równego traktowania pracowników w zakresie podejmowania i rozwiązania stosunku pracy, warunków pracy, awansowania oraz dostępu do szkoleń podnoszenia kwalifikacji zawodowych, bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne, przynależność związkową, rodzaj umowy o pracę czy czas jej trwania.

W przypadku wynagrodzenia, zgodnie z art. 32 § 1 Kodeksu pracy, wynagrodzenie za pracę powinno być ustalane w sposób sprawiedliwy, z uwzględnieniem ilości pracy, jej jakości, wyników pracy oraz doświadczenia zawodowego pracownika. Należy jednak pamiętać, że różnice w wynagrodzeniu mogą wynikać z różnych przyczyn, takich jak staż pracy, doświadczenie zawodowe, kwalifikacje, efektywność pracy, osiągnięcia zawodowe czy też innych obiektywnych kryteriów.

W opisanej sytuacji, jeśli różnice w wynagrodzeniu pomiędzy młodszymi a starszymi specjalistami wynikają wyłącznie z długości stażu pracy w firmie, istnieje ryzyko naruszenia zasady równego traktowania. Niemniej jednak, jeśli pracodawca jest w stanie wykazać, że różnice wynagrodzeń są uzasadnione przez inne, obiektywne kryteria, takie jak większe doświadczenie zawodowe, kwalifikacje, efektywność pracy czy osiągnięcia zawodowe starszych specjalistów, może to być zgodne z prawem.