Art. 92. 1. (uchylony)
2. Stosunek pracy z mianowanym kontrolerem rozwiązuje się bez
wypowiedzenia w razie:
1) trwającej dłużej niż 1 rok niezdolności do pracy spowodowanej chorobą;
2) nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do lekarza orzecznika Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych w okolicznościach, o których mowa w ust. 3.
2a. W razie niezdolności do pracy z powodu choroby, o której mowa w ust. 2
pkt 1, mianowany kontroler zachowuje prawo do świadczeń pieniężnych przez okres
przewidziany w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
3. Prezes Najwyższej Izby Kontroli w uzasadnionych przypadkach,
w szczególności w razie długotrwałego korzystania ze zwolnień lekarskich, może
z urzędu skierować mianowanego kontrolera do lekarza orzecznika Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych w celu ustalenia, czy jego stan zdrowia pozwala na
zatrudnienie go na zajmowanym stanowisku.

Ustawa o Najwyższej Izbie Kontroli art. 92

DODAJ