Art. 7. 1. Odmianę uznaje się za odrębną, jeżeli w dniu złożenia wniosku o wpis
odmiany do krajowego rejestru różni się ona w sposób wyraźny co najmniej jedną
właściwością od innej odmiany:
1) co do której został złożony wniosek o wpis do krajowego rejestru lub która
została wpisana do krajowego rejestru, lub odpowiedniego rejestru innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, lub
2) która jest wpisana do wspólnotowych katalogów, a w przypadku odmiany
rośliny sadowniczej – do odpowiednich rejestrów innych państw członkowskich
lub do wspólnotowego wykazu odmian roślin sadowniczych;
3) powszechnie znanej w rozumieniu art. 66 ust. 2 – w przypadku roślin
sadowniczych.
2. Odmianę uznaje się za wyrównaną, jeżeli przy uwzględnieniu sposobu
rozmnażania właściwego dla tej odmiany jest ona wystarczająco jednolita pod
względem właściwości branych pod uwagę przy badaniach odrębności, jak również
innych właściwości użytych do opisu tej odmiany.
3. Odmianę uznaje się za trwałą, jeżeli jej charakterystyczne właściwości użyte
do opisu tej odmiany nie zmieniają się po jej rozmnożeniu.

Ustawa o nasiennictwie art. 7

DODAJ