Art. 29. 1. Państwowy fundusz celowy jest tworzony na podstawie odrębnej
ustawy.
2. Przychody państwowego funduszu celowego pochodzą ze środków
publicznych, a koszty są ponoszone na realizację wyodrębnionych zadań
państwowych.
3. Państwowy fundusz celowy nie posiada osobowości prawnej.
4. Państwowy fundusz celowy stanowi wyodrębniony rachunek bankowy,
którym dysponuje minister wskazany w ustawie tworzącej fundusz albo inny organ
wskazany w tej ustawie.
5. Do państwowych funduszy celowych nie zalicza się funduszy, których
jedynym źródłem przychodów, z wyłączeniem odsetek od rachunku bankowego
i darowizn, jest dotacja z budżetu państwa.
6. Podstawą gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego jest
roczny plan finansowy.
7. Ze środków państwowego funduszu celowego mogą być udzielane
pożyczki jednostkom samorządu terytorialnego, jeżeli ustawa tworząca fundusz tak
stanowi.
8. Koszty państwowego funduszu celowego mogą być pokrywane tylko
w ramach posiadanych środków finansowych obejmujących bieżące przychody,
w tym dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.
9. W planie finansowym państwowego funduszu celowego mogą być
dokonywane zmiany polegające na zwiększeniu prognozowanych przychodów
i odpowiednio kosztów.
10. Zmiany planu finansowego państwowego funduszu celowego nie mogą
powodować zwiększenia dotacji z budżetu państwa.
11. Jeżeli państwowy fundusz celowy posiada zobowiązania wymagalne,
w tym kredyty i pożyczki, zwiększenie przychodów w pierwszej kolejności
przeznacza się na ich spłatę.
12. Zmiany kwot przychodów i kosztów państwowego funduszu celowego
ujętych w planie finansowym dokonuje odpowiednio minister lub organ
dysponujący tym funduszem po uzyskaniu zgody Ministra Finansów i opinii
sejmowej komisji do spraw budżetu.

Ustawa o finansach publicznych art. 29

DODAJ