Art. 21. 1. Do egzaminu na doradcę podatkowego jest dopuszczona osoba
spełniająca warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 3 i 5.
2. W razie niespełnienia warunków określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2, 3 i 5,
decyzję o odmowie dopuszczenia do egzaminu podejmuje Komisja Egzaminacyjna.
3. Krajowa Rada Doradców Podatkowych wyraża zgodę na dopuszczenie do
egzaminu na doradcę podatkowego osoby niebędącej obywatelem polskim, jeżeli
wykazuje ona biegłą znajomość języka polskiego, oraz wpisuje tę osobę – po zdaniu egzaminu – na listę doradców podatkowych, jeżeli spełnia ona pozostałe warunki określone w art. 6 ust. 1.
4. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6, obejmuje zapoznanie
się z wykonywaniem doradztwa podatkowego. Praktykę po zdaniu egzaminu odbywa
się u doradców podatkowych lub w spółkach doradztwa podatkowego.
4a. (uchylony)
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii
Krajowej Rady Doradców Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki odbywania praktyki, o której mowa w ust. 4, oraz rodzaje
zatrudnienia traktowane na równi z praktyką, mając na uwadze zapewnienie
odpowiednich warunków w celu przygotowania kandydatów na doradców
podatkowych do wykonywania zawodu.

Ustawa o doradztwie podatkowym art. 21

DODAJ