Ustawa z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustanawia się Rzecznika Praw Dziecka.
2. Rzecznik Praw Dziecka, zwany dalej Rzecznikiem, stoi na straży praw dziecka
określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencji o prawach dziecka
i innych przepisach prawa, z poszanowaniem odpowiedzialności, praw i obowiązków rodziców.
3. Rzecznik przy wykonywaniu swoich uprawnień kieruje się dobrem dziecka
oraz bierze pod uwagę, że naturalnym środowiskiem jego rozwoju jest rodzina.
4. Rzecznikiem może być ten, kto:
1) jest obywatelem polskim;
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych i korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne;
4) ukończył studia wyższe i uzyskał tytuł magistra lub tytuł równorzędny;
5) ma co najmniej pięcioletnie doświadczenie w pracy z dziećmi lub na ich rzecz;
6) jest nieskazitelnego charakteru i wyróżnia się wysokim autorytetem ze względu
na walory moralne i wrażliwość społeczną.

art. 2. więcej Art. 2. 1. W rozumieniu ustawy dzieckiem jest każda istota ludzka od poczęcia
do osiągnięcia pełnoletności.
2. Uzyskanie pełnoletności określają odrębne przepisy.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Rzecznik, w sposób określony w niniejszej ustawie, podejmuje
działania mające na celu zapewnienie dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju,
z poszanowaniem jego godności i podmiotowości.
2. Rzecznik działa na rzecz ochrony praw dziecka, w szczególności:
1) prawa do życia i ochrony zdrowia;
2) prawa do wychowania w rodzinie;
3) prawa do godziwych warunków socjalnych;
4) prawa do nauki.
3. Rzecznik podejmuje działania zmierzające do ochrony dziecka przed
przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innym
złym traktowaniem.
4. Rzecznik szczególną troską i pomocą otacza dzieci niepełnosprawne.
5. Rzecznik upowszechnia prawa dziecka oraz metody ich ochrony.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Rzecznika powołuje Sejm, za zgodą Senatu, na wniosek Marszałka
Sejmu, Marszałka Senatu, grupy co najmniej 35 posłów lub co najmniej 15 senatorów.
2. Szczegółowy tryb zgłaszania kandydatów na Rzecznika określa uchwała Sejmu.
3. Uchwałę Sejmu o powołaniu Rzecznika Marszałek Sejmu przesyła
niezwłocznie Marszałkowi Senatu.
4. Senat podejmuje uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na powołanie
Rzecznika w ciągu miesiąca od dnia otrzymania uchwały Sejmu, o której mowa
w ust. 3. Niepodjęcie uchwały przez Senat w ciągu miesiąca oznacza wyrażenie zgody.
5. Jeżeli Senat nie wyrazi zgody na powołanie Rzecznika, Sejm powołuje na to
stanowisko inną osobę. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.
6. Dotychczasowy Rzecznik pełni swoje obowiązki do czasu złożenia
ślubowania przez nowego Rzecznika, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 1.

art. 5. więcej Art. 5. Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Rzecznik składa
przed Sejmem następujące ślubowanie:
„Ślubuję uroczyście, że przy wykonywaniu powierzonych mi obowiązków
Rzecznika Praw Dziecka dochowam wierności Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, będę strzec praw dziecka, kierując się
przepisami prawa, dobrem dziecka i dobrem rodziny. Ślubuję, że
powierzone mi obowiązki będę wypełniać bezstronnie, z najwyższą
sumiennością i starannością, że będę strzec godności powierzonego mi
stanowiska oraz dochowam tajemnicy prawnie chronionej.”.
Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania „Tak mi dopomóż Bóg”.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Kadencja Rzecznika trwa 5 lat, licząc od dnia złożenia ślubowania przed Sejmem.
2. Kadencja Rzecznika wygasa w razie jego śmierci lub odwołania.
3. Ta sama osoba nie może być Rzecznikiem dłużej niż przez dwie kolejne kadencje.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Rzecznik jest w swojej działalności niezależny od innych organów
państwowych i odpowiada jedynie przed Sejmem na zasadach określonych w ustawie.
2. Rzecznik nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do
odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności, z zastrzeżeniem ust. 2a.
2a. Rzecznik może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności
karnej za wykroczenia, o których mowa w ust. 2b, w trybie określonym w tym
przepisie.
2b. W przypadku popełnienia przez Rzecznika wykroczenia, o którym mowa
w rozdziale XI ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2019 r.
poz. 821 i 1238), przyjęcie przez Rzecznika mandatu karnego albo uiszczenie
grzywny, w przypadku ukarania mandatem karnym zaocznym, o którym mowa w art.
98 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694), stanowi oświadczenie o
wyrażeniu przez niego zgody na pociągnięcie go do odpowiedzialności w tej formie.
2c. Rzecznik nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go
na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do
zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie
powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
3. Rzecznik nie może:
1) zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej
ani wykonywać innych zajęć zawodowych;
2) należeć do partii politycznej;
3) prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z obowiązkami
i godnością jego urzędu.
4. Po zaprzestaniu wykonywania obowiązków Rzecznik ma prawo powrócić na
stanowisko zajmowane poprzednio lub otrzymać stanowisko równorzędne
z poprzednio zajmowanym.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, rozwiązanie przez pracodawcę
stosunku pracy, z wyjątkiem stosunku pracy na podstawie wyboru, oraz zmiana
warunków pracy lub płacy w ciągu dwóch lat po zaprzestaniu wykonywania
obowiązków Rzecznika może nastąpić tylko za zgodą Prezydium Sejmu.

Art. 7a. Przedawnienie w postępowaniu karnym czynu objętego immunitetem
nie biegnie w okresie korzystania z immunitetu.

Art. 7b. 1. Wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie Rzecznika do
odpowiedzialności karnej w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego
składa się za pośrednictwem Prokuratora Generalnego.
2. Wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie Rzecznika do odpowiedzialności
karnej w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego składa oskarżyciel
prywatny, po wniesieniu sprawy do sądu.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, sporządza i podpisuje adwokat lub radca
prawny, z wyjątkiem wniosków składanych w swoich sprawach przez sędziów,
prokuratorów, adwokatów, radców prawnych, notariuszy oraz profesorów i doktorów
habilitowanych nauk prawnych.
4. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy oraz pełnomocnika, o ile został ustanowiony;
2) imię i nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia Rzecznika;
3) wskazanie podstawy prawnej wniosku;
4) dokładne określenie czynu, którego dotyczy wniosek, ze wskazaniem czasu,
miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz jego skutków, a zwłaszcza
charakteru powstałej szkody;
5) uzasadnienie.

Art. 7c. 1. Wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie Rzecznika do
odpowiedzialności karnej składa się Marszałkowi Sejmu.
2. Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w art. 7b
ust. 3 lub 4, Marszałek Sejmu wzywa wnioskodawcę do poprawienia lub uzupełnienia
wniosku w terminie 14 dni, wskazując niezbędny zakres poprawienia lub
uzupełnienia. W przypadku niepoprawienia lub nieuzupełnienia wniosku we
wskazanym terminie i zakresie Marszałek Sejmu postanawia o pozostawieniu wniosku bez biegu.
3. Jeżeli wniosek spełnia wymogi formalne, o których mowa w art. 7b ust. 3 i 4,
Marszałek Sejmu kieruje go do organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu
do rozpatrzenia wniosku, zawiadamiając jednocześnie Rzecznika o treści wniosku.
4. Organ właściwy do rozpatrzenia wniosku powiadamia Rzecznika o terminie
rozpatrzenia wniosku. Pomiędzy doręczeniem powiadomienia a terminem rozpatrzenia wniosku, o ile nie zachodzi wypadek niecierpiący zwłoki, powinno
upłynąć co najmniej 7 dni.
5. Na żądanie organu właściwego do rozpatrzenia wniosku sąd albo odpowiedni
organ, przed którym toczy się postępowanie wobec Rzecznika, udostępnia akta postępowania.
6. Rzecznik przedstawia organowi właściwemu do rozpatrzenia wniosku
wyjaśnienia i własne wnioski w tej sprawie w formie pisemnej lub ustnej.
7. Po rozpatrzeniu sprawy, organ właściwy do rozpatrzenia wniosku uchwala
sprawozdanie wraz z propozycją przyjęcia lub odrzucenia wniosku.
8. W trakcie rozpatrywania przez Sejm sprawozdania, o którym mowa w ust. 7,
Rzecznikowi przysługuje prawo do zabrania głosu.
9. Sejm wyraża zgodę na pociągnięcie Rzecznika do odpowiedzialności karnej w
drodze uchwały podjętej bezwzględną większością ustawowej liczby posłów.
Nieuzyskanie wymaganej większości głosów oznacza podjęcie uchwały
o niewyrażeniu zgody na pociągnięcie Rzecznika do odpowiedzialności karnej.

Art. 7d. 1. Zakaz zatrzymania, o którym mowa w art. 7 ust. 2c, obejmuje
wszelkie formy pozbawienia lub ograniczenia wolności osobistej Rzecznika przez
organy stosujące przymus.
2. Wniosek o wyrażenie zgody na zatrzymanie lub aresztowanie Rzecznika
składa się za pośrednictwem Prokuratora Generalnego.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy;
2) imię i nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia Rzecznika;
3) dokładne określenie czynu oraz jego kwalifikację prawną;
4) podstawę prawną zastosowania określonego środka;
5) uzasadnienie, wskazujące w szczególności na konieczność zastosowania
określonego środka.
4. Do postępowania z wnioskiem o wyrażenie zgody na zatrzymanie lub
aresztowanie Rzecznika przepisy art. 7c ust. 1–8 stosuje się odpowiednio.
5. Sejm wyraża zgodę na zatrzymanie lub aresztowanie Rzecznika w drodze
uchwały podjętej bezwzględną większością ustawowej liczby posłów. Nieuzyskanie
wymaganej większości głosów oznacza podjęcie uchwały o niewyrażeniu zgody na
zatrzymanie lub aresztowanie Rzecznika.
6. Wymóg uzyskania zgody Sejmu nie dotyczy wykonania kary pozbawienia
wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu.

Art. 7e. 1. Marszałek Sejmu przesyła wnioskodawcy niezwłocznie uchwałę, o
której mowa w art. 7c ust. 9 i art. 7d ust. 5.
2. Uchwały, o których mowa w ust. 1, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 7f. Przepisy ustawy dotyczące odpowiedzialności karnej Rzecznika stosuje
się odpowiednio do odpowiedzialności za wykroczenia.

Art. 7g. Szczegółowy tryb postępowania w sprawach, o których mowa w art. 7a–
7f, określa regulamin Sejmu.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Sejm, za zgodą Senatu, odwołuje Rzecznika przed upływem kadencji,
jeżeli:
1) zrzekł się on sprawowania urzędu;
2) stał się trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek choroby lub utraty
sił, stwierdzonych orzeczeniem lekarskim;
3) sprzeniewierzył się złożonemu ślubowaniu;
4) został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne.
2. Sejm podejmuje uchwałę w sprawie odwołania Rzecznika na wniosek
Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, grupy co najmniej 35 posłów lub co najmniej
15 senatorów.
3. Uchwałę Sejmu o odwołaniu Rzecznika Marszałek Sejmu przesyła
niezwłocznie Marszałkowi Senatu.
4. Senat podejmuje uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na odwołanie
Rzecznika w ciągu miesiąca od dnia otrzymania uchwały Sejmu, o której mowa
w ust. 3. Niepodjęcie uchwały przez Senat w ciągu miesiąca oznacza wyrażenie zgody.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Rzecznik podejmuje działania przewidziane w ustawie z własnej
inicjatywy, biorąc pod uwagę w szczególności informacje pochodzące od obywateli
lub ich organizacji, wskazujące na naruszanie praw lub dobra dziecka.
2. Rzecznik powiadamia osobę lub organizację, która zgłosiła informację
o naruszeniu praw lub dobra dziecka, o zajętym przez siebie stanowisku,
a w przypadku podjęcia działania – o jego skutkach.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Rzecznik może:
1) zbadać, nawet bez uprzedzenia, każdą sprawę na miejscu;
2) żądać od organów władzy publicznej, organizacji lub instytucji złożenia
wyjaśnień, udzielenia informacji lub udostępnienia akt i dokumentów, w tym
zawierających dane osobowe, także do wglądu w Biurze Rzecznika Praw
Dziecka;
2a) zgłosić udział w postępowaniach przed Trybunałem Konstytucyjnym
wszczętych na podstawie wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich lub
w sprawach skargi konstytucyjnej, dotyczących praw dziecka oraz brać udział
w tych postępowaniach;
2b) występować do Sądu Najwyższego z wnioskami w sprawie rozstrzygnięcia
rozbieżności wykładni prawa w zakresie przepisów prawnych dotyczących praw
dziecka;
2c) wnieść kasację albo skargę kasacyjną od prawomocnego orzeczenia, w trybie
i na zasadach określonych w odrębnych przepisach;
3) żądać wszczęcia postępowania w sprawach cywilnych oraz wziąć udział
w toczącym się już postępowaniu – na prawach przysługujących prokuratorowi;
3a) wziąć udział w toczącym się już postępowaniu w sprawach nieletnich – na
prawach przysługujących prokuratorowi;
4) żądać wszczęcia przez uprawnionego oskarżyciela postępowania
przygotowawczego w sprawach o przestępstwa;
5) zwrócić się o wszczęcie postępowania administracyjnego, wnosić skargi do sądu
administracyjnego, a także uczestniczyć w tych postępowaniach – na prawach
przysługujących prokuratorowi;
6) wystąpić z wnioskiem o ukaranie w postępowaniu w sprawach o wykroczenia,
w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach;
7) zlecać przeprowadzanie badań oraz sporządzanie ekspertyz i opinii.
2. Rzecznik może odmówić ujawnienia danych osobowych osoby, od której
uzyskał informację wskazującą na naruszenie praw lub dobra dziecka, oraz osoby,
której naruszenie dotyczy, a także dokumentacji zgromadzonej w toku badania
sprawy, w tym także wobec organów władzy publicznej, jeżeli uzna to za niezbędne
dla ochrony wolności, praw i interesów jednostki.

Art. 10a. 1. Rzecznik może również zwracać się do właściwych organów,
organizacji lub instytucji o podjęcie działań na rzecz dziecka z zakresu ich kompetencji.
2. Organy, organizacje i instytucje, o których mowa w ust. 1, podejmują sprawy
skierowane przez Rzecznika.
3. Organ, organizacja lub instytucja, do których Rzecznik zwrócił się o podjęcie
działań na rzecz dziecka, są obowiązane niezwłocznie, nie później jednak niż
w terminie 30 dni, poinformować Rzecznika o podjętych działaniach lub zajętym
stanowisku.
4. W przypadku gdy organ, organizacja lub instytucja, o których mowa w ust. 1,
nie poinformują Rzecznika o podjętych działaniach lub zajętym stanowisku albo gdy
Rzecznik nie podziela ich stanowiska, może zwrócić się do właściwej jednostki
nadrzędnej o podjęcie odpowiednich działań.
5. W przypadku gdy Rzecznik stwierdził w działalności organu, organizacji lub
instytucji, o których mowa w ust. 1, naruszenie praw lub dobra dziecka, może żądać
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji służbowych.

Art. 10b. Organ, organizacja lub instytucja, do których zwróci się Rzecznik, są
obowiązane z nim współdziałać i udzielać mu pomocy, a w szczególności:
1) zapewnić dostęp do akt i dokumentów badanej sprawy;
2) udzielać Rzecznikowi żądanych przez niego informacji i wyjaśnień;
3) udzielać wyjaśnień dotyczących podstawy faktycznej i prawnej swoich rozstrzygnięć.

Art. 10c. 1. Rzecznik może przetwarzać wszelkie informacje, w tym dane
osobowe, niezbędne do realizacji swoich ustawowych zadań.
2. Rzecznik może przetwarzać dane osobowe, o których mowa w art. 9 ust. 1 i
art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27
kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem
danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia
dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119
z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), wyłącznie w celu ochrony wolności i praw
człowieka i obywatela przy realizacji swoich ustawowych zadań.
3. Rzecznik dopuszcza do przetwarzania danych osobowych osoby posiadające
pisemne upoważnienie. Warunkiem udzielenia upoważnienia jest pisemne
zobowiązanie się osoby upoważnianej do zachowania przetwarzanych danych
osobowych w poufności.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Rzecznik przedstawia właściwym organom władzy publicznej,
organizacjom i instytucjom oceny i wnioski zmierzające do zapewnienia skutecznej
ochrony praw i dobra dziecka oraz usprawnienia trybu załatwiania spraw w tym zakresie.
2. Rzecznik może również występować do właściwych organów z wnioskami
o podjęcie inicjatywy ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę innych aktów prawnych.
3. Organy, instytucje i organizacje, do których Rzecznik zwrócił się z wnioskami
określonymi w ust. 1 i 2, są obowiązane ustosunkować się do tych wniosków
w terminie 30 dni od daty ich otrzymania.

Art. 11a. Rzecznik współdziała ze stowarzyszeniami, ruchami obywatelskimi,
innymi dobrowolnymi zrzeszeniami i fundacjami działającymi na rzecz ochrony praw dziecka.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Rzecznik przedstawia Sejmowi i Senatowi, corocznie, nie później niż
do dnia 31 marca, informację o swojej działalności i uwagi o stanie przestrzegania praw dziecka.
2. Informacja Rzecznika jest podawana do wiadomości publicznej.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Praw Dziecka.
2. Rzecznik nadaje, w drodze zarządzenia, statut, który określa organizację Biura.
3. Rzecznik może powołać zastępcę Rzecznika. Rzecznik odwołuje zastępcę Rzecznika.
4. Rzecznik określa zakres zadań zastępcy Rzecznika.

art. 14. więcej Art. 14. Wydatki związane z funkcjonowaniem Rzecznika są ujmowane
w ustawie budżetowej i pokrywane z budżetu państwa.

art. 15. więcej Art. 15. (pominięty).

art. 16. więcej Art. 16. (pominięty).

art. 17. więcej Art. 17. (pominięty).

art. 18. więcej Art. 18. (pominięty).

art. 19. więcej Art. 19. (pominięty).

art. 20. więcej Art. 20. (pominięty).

art. 21. więcej Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.