Wejscie w życie: 21 listopada 2005
Ostatnia Zmiana: 30 listopada 2020
art. 1.
więcej
1) zadania w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
2) zasady postępowania wobec osób dotkniętych przemocą w rodzinie;
3) zasady postępowania wobec osób stosujących przemoc w rodzinie.
art. 2.
więcej
1) członku rodziny – należy przez to rozumieć osobę najbliższą w rozumieniu
art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019
r. poz. 1950 i 2128), a także inną osobę wspólnie zamieszkującą lub gospodarującą;
2) przemocy w rodzinie – należy przez to rozumieć jednorazowe albo
powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub
dobra osobiste osób wymienionych w pkt 1, w szczególności narażające te
osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność,
nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich
zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia
i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.
art. 3.
więcej
pomocy, w szczególności w formie:
1) poradnictwa medycznego, psychologicznego, prawnego, socjalnego,
zawodowego i rodzinnego;
2) interwencji kryzysowej i wsparcia;
3) ochrony przed dalszym krzywdzeniem, przez uniemożliwienie osobom
stosującym przemoc korzystania ze wspólnie zajmowanego z innymi
członkami rodziny mieszkania oraz zakazanie kontaktowania się i zbliżania
się do osoby pokrzywdzonej;
4) zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie bezpiecznego schronienia
w specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie;
5) badania lekarskiego w celu ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała
związanych z użyciem przemocy w rodzinie oraz wydania zaświadczenia
lekarskiego w tym przedmiocie;
6) zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie, która nie ma tytułu
prawnego do zajmowanego wspólnie ze sprawcą przemocy lokalu, pomocy
w uzyskaniu mieszkania.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała
związanych z użyciem przemocy w rodzinie, uwzględniając przydatność
zaświadczenia dla ochrony prawnej osoby dotkniętej przemocą w rodzinie.
art. 4.
więcej
w niniejszej ustawie środki mające na celu zapobieganie ich kontaktowaniu się
z osobami pokrzywdzonymi oraz oddziaływania korekcyjno-edukacyjne.
art. 5.
więcej
w drodze rozporządzenia:
1) standard podstawowych usług świadczonych przez specjalistyczne ośrodki
wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie,
2) kwalifikacje osób zatrudnionych w specjalistycznych ośrodkach wsparcia dla
ofiar przemocy w rodzinie,
3) szczegółowe kierunki prowadzenia oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych
wobec osób stosujących przemoc w rodzinie,
4) kwalifikacje osób prowadzących oddziaływania korekcyjno-edukacyjne
– uwzględniając konieczność dostosowania zakresu pomocy do sytuacji oraz
potrzeb osób dotkniętych przemocą w rodzinie, a także efektywność usług
świadczonych przez specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy
w rodzinie i skuteczność oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób
stosujących przemoc w rodzinie.
art. 6.
więcej
realizowane przez organy administracji rządowej i jednostki samorządu
terytorialnego na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 12 marca
2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473)
lub ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277), chyba że przepisy
niniejszej ustawy stanowią inaczej.
2. Do zadań własnych gminy należy w szczególności tworzenie gminnego
systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w tym:
1) opracowanie i realizacja gminnego programu przeciwdziałania przemocy
w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie;
2) prowadzenie poradnictwa i interwencji w zakresie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie w szczególności poprzez działania edukacyjne służące
wzmocnieniu opiekuńczych i wychowawczych kompetencji rodziców
w rodzinach zagrożonych przemocą w rodzinie;
3) zapewnienie osobom dotkniętym przemocą w rodzinie miejsc w ośrodkach wsparcia;
4) tworzenie zespołów interdyscyplinarnych.
3. Do zadań własnych powiatu należy w szczególności:
1) opracowanie i realizacja powiatowego programu przeciwdziałania przemocy
w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie;
2) opracowanie i realizacja programów służących działaniom profilaktycznym
mającym na celu udzielenie specjalistycznej pomocy, zwłaszcza w zakresie
promowania i wdrożenia prawidłowych metod wychowawczych w stosunku
do dzieci w rodzinach zagrożonych przemocą w rodzinie;
3) zapewnienie osobom dotkniętym przemocą w rodzinie miejsc w ośrodkach wsparcia;
4) zapewnienie osobom dotkniętym przemocą w rodzinie miejsc w ośrodkach
interwencji kryzysowej.
4. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiat
należy w szczególności:
1) tworzenie i prowadzenie specjalistycznych ośrodków wsparcia dla ofiar
przemocy w rodzinie;
2) opracowywanie i realizacja programów oddziaływań korekcyjno-
-edukacyjnych dla osób stosujących przemoc w rodzinie.
5. Środki na realizację i obsługę zadań, o których mowa w ust. 4, zapewnia
budżet państwa.
6. Do zadań własnych samorządu województwa należy w szczególności:
1) opracowanie i realizacja wojewódzkiego programu przeciwdziałania
przemocy w rodzinie;
2) inspirowanie i promowanie nowych rozwiązań w zakresie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie;
3) opracowywanie ramowych programów ochrony ofiar przemocy w rodzinie
oraz ramowych programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób
stosujących przemoc w rodzinie;
4) organizowanie szkoleń dla osób realizujących zadania związane
z przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie.
Art. 6a. Osoby kierujące specjalistycznymi ośrodkami wsparcia dla ofiar
przemocy w rodzinie muszą spełniać wymogi dotyczące kwalifikacji określone
w art. 122 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
art. 7.
więcej
1) opracowywanie materiałów instruktażowych, zaleceń, procedur postępowania
interwencyjnego w sytuacjach kryzysowych związanych z przemocą
w rodzinie dla osób realizujących te zadania;
2) monitorowanie zjawiska przemocy w rodzinie;
3) powoływanie i odwoływanie Wojewódzkiego Koordynatora Realizacji
Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie;
4) monitorowanie realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy
w Rodzinie przy pomocy Wojewódzkiego Koordynatora Realizacji
Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie;
5) nadzór nad realizacją zadań z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie
realizowanych przez samorząd gminny, powiatowy i województwa;
6) kontrola realizacji zadań z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie
wykonywanych przez podmioty niepubliczne na podstawie umów z organami
administracji rządowej i samorządowej.
2. Do nadzoru i kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 126–133 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) organizację i tryb przeprowadzania nadzoru i kontroli, kwalifikacje
inspektorów upoważnionych do wykonywania czynności nadzorczych
i kontrolnych, a także wzór legitymacji uprawniającej do wykonywania
czynności nadzorczych i kontrolnych,
2) kwalifikacje Wojewódzkiego Koordynatora Realizacji Krajowego Programu
Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie
– uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu wykonywania zadań.
art. 8.
więcej
należy w szczególności:
1) zlecanie i finansowanie badań, ekspertyz i analiz dotyczących zjawiska
przemocy w rodzinie;
2) prowadzenie działań promujących podnoszenie świadomości społecznej
w zakresie przyczyn i skutków przemocy w rodzinie;
3) powoływanie i odwoływanie Krajowego Koordynatora Realizacji Krajowego
Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w randze sekretarza lub
podsekretarza stanu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego;
4) monitorowanie realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy
w Rodzinie przy pomocy koordynatora, o którym mowa w pkt 3;
5) opracowanie oraz wydawanie co najmniej raz na dwa lata wytycznych do
prowadzenia szkoleń w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
6) opracowywanie i finansowanie programów osłonowych z zakresu
przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
7) finansowe wspieranie programów z zakresu przeciwdziałania przemocy
w rodzinie realizowanych przez:
a) jednostki samorządu terytorialnego,
b) organizacje pozarządowe działające na rzecz przeciwdziałania przemocy
w rodzinie,
c) jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku
Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,
stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz
o gwarancji wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe
obejmują prowadzenie działalności w zakresie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
Art. 8a. Do zadań Prokuratora Generalnego należy opracowywanie
i wydawanie co najmniej raz na dwa lata wytycznych dotyczących zasad
postępowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w zakresie
przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
art. 9.
więcej
z organizacjami pozarządowymi oraz kościołami i związkami wyznaniowymi
w zakresie udzielania pomocy osobom dotkniętym przemocą, oddziaływania na
osoby stosujące przemoc oraz podnoszenia świadomości społecznej na temat
przyczyn i skutków przemocy w rodzinie.
2. Organy administracji rządowej lub samorządowej mogą zlecać realizację
zadań określonych w ustawie w trybie przewidzianym w ustawie z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U.
z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020).
Art. 9a. 1. Gmina podejmuje działania na rzecz przeciwdziałania przemocy
w rodzinie, w szczególności w ramach pracy w zespole interdyscyplinarnym.
2. Zespół interdyscyplinarny powołuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.
3. W skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą przedstawiciele:
1) jednostek organizacyjnych pomocy społecznej;
2) gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych;
3) Policji;
4) oświaty;
5) ochrony zdrowia;
6) organizacji pozarządowych.
3a. W skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą także
przedstawiciele Żandarmerii Wojskowej, jeżeli Żandarmeria Wojskowa złoży
taki wniosek do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta w związku z
zamieszkiwaniem na obszarze gminy żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową.
4. W skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą także kuratorzy sądowi.
5. W skład zespołu interdyscyplinarnego mogą wchodzić także prokuratorzy
oraz przedstawiciele podmiotów innych niż określone w ust. 3, działających na
rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
6. Przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego jest wybierany na
pierwszym posiedzeniu zespołu spośród jego członków.
7. Posiedzenia zespołu interdyscyplinarnego odbywają się w zależności od
potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na trzy miesiące.
8. Zespół interdyscyplinarny działa na podstawie porozumień
zawartych między wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta
a podmiotami, o których mowa w ust. 3, 3a lub 5.
9. Obsługę organizacyjno-techniczną zespołu interdyscyplinarnego zapewnia
ośrodek pomocy społecznej, a w przypadku przekształcenia ośrodka pomocy
społecznej w centrum usług społecznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 19
lipca 2019 r. o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych
(Dz. U. poz. 1818) – centrum usług społecznych.
10. Zespół interdyscyplinarny może tworzyć grupy robocze w celu
rozwiązywania problemów związanych z wystąpieniem przemocy w rodzinie
w indywidualnych przypadkach.
11. W skład grup roboczych wchodzą przedstawiciele:
1) jednostek organizacyjnych pomocy społecznej;
2) gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych;
3) Policji;
4) oświaty;
5) ochrony zdrowia.
11a. W sprawach żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową
stosujących przemoc w rodzinie, w skład grup roboczych mogą wchodzić
także przedstawiciele Żandarmerii Wojskowej.
12. W skład grup roboczych mogą wchodzić także kuratorzy sądowi, a także
przedstawiciele innych podmiotów, specjaliści w dziedzinie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
13. Członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych wykonują
zadania w ramach obowiązków służbowych lub zawodowych.
14. Prace w ramach grup roboczych są prowadzone w zależności od potrzeb
zgłaszanych przez zespół interdyscyplinarny lub wynikających z problemów
występujących w indywidualnych przypadkach.
15. Rada gminy określi, w drodze uchwały, tryb i sposób powoływania
i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowe warunki
jego funkcjonowania.
Art. 9b. 1. Zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone
w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony ofiar
przemocy w rodzinie.
2. Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest integrowanie i koordynowanie
działań podmiotów, o których mowa w art. 9a ust. 3 i 5, oraz specjalistów
w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w szczególności przez:
1) diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie;
2) podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą w rodzinie
mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku;
3) inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym przemocą w rodzinie;
4) rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach
udzielenia pomocy w środowisku lokalnym;
5) inicjowanie działań w stosunku do osób stosujących przemoc w rodzinie.
3. Do zadań grup roboczych należy, w szczególności:
1) opracowanie i realizacja planu pomocy w indywidualnych przypadkach
wystąpienia przemocy w rodzinie;
2) monitorowanie sytuacji rodzin, w których dochodzi do przemocy oraz rodzin
zagrożonych wystąpieniem przemocy;
3) dokumentowanie działań podejmowanych wobec rodzin, w których dochodzi
do przemocy oraz efektów tych działań.
Art. 9c. 1. Członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych w
zakresie niezbędnym do realizacji zadań, o których mowa w art. 9b, przetwarzają
dane:
1) osób, co do których istnieje podejrzenie, że są dotknięte przemocą w rodzinie,
oraz osób dotkniętych przemocą w rodzinie:
a) imię i nazwisko,
b) imiona rodziców,
c) wiek,
d) adres miejsca zamieszkania lub pobytu,
e) numer telefonu lub adres poczty elektronicznej lub inny sposób kontaktu,
jeżeli posiada,
f) informacje o stanie zdrowia,
g) informacje o nałogach,
h) informacje o skazaniach, orzeczeniach o ukaraniu, innych orzeczeniach
wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym,
i) informacje o sytuacji rodzinnej,
j) informacje o sytuacji zawodowej i źródłach utrzymania,
k) informacje o sytuacji mieszkaniowej;
2) innych osób pozostających we wspólnym gospodarstwie z osobą, wobec
której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie, lub z osobą
stosującą przemoc w rodzinie:
a) imię i nazwisko,
b) stosunek pokrewieństwa z osobą, co do której istnieje podejrzenie, że
stosuje przemoc w rodzinie, lub z osobą stosującą przemoc w rodzinie,
c) wiek,
d) informacje o sytuacji zawodowej i źródłach utrzymania,
e) w przypadku dzieci – dane szkoły i klasy, do której uczęszcza dziecko;
3) osób, co do których istnieje podejrzenie, że stosują przemoc w rodzinie, oraz
osób stosujących przemoc w rodzinie:
a) imię i nazwisko,
b) wiek,
c) stan cywilny,
d) adres miejsca zamieszkania lub pobytu,
e) numer telefonu lub adres poczty elektronicznej lub inny sposób kontaktu,
jeżeli posiada,
f) stosunek pokrewieństwa z osobą, co do której istnieje podejrzenie, że jest
dotknięta przemocą w rodzinie lub z osobą dotkniętą przemocą w
rodzinie,
g) informacje o stanie zdrowia,
h) informacje o nałogach,
i) informacje o skazaniach, orzeczeniach o ukaraniu, innych orzeczeniach
wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym,
j) informacje o sytuacji zawodowej i źródłach utrzymania;
4) osób zgłaszających podejrzenie stosowania przemocy w rodzinie oraz
świadków przemocy:
a) imię i nazwisko,
b) adres miejsca zamieszkania,
c) numer telefonu lub adres poczty elektronicznej lub inny sposób kontaktu,
jeżeli posiada.
2. Członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych
zobowiązani są do zachowania poufności wszelkich informacji i danych, które
uzyskali przy realizacji zadań, o których mowa w art. 9b ust. 2 i 3. Obowiązek ten
rozciąga się także na okres po ustaniu członkostwa w zespole interdyscyplinarnym
oraz w grupach roboczych.
3. Przed przystąpieniem do wykonywania czynności, o których mowa
w art. 9b ust. 2 i 3, członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych
składają organowi, o którym mowa w art. 9a ust. 2, oświadczenie o następującej
treści: „Oświadczam, że zachowam poufność informacji i danych, które uzyskałem
przy realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie oraz, że znane mi są przepisy o odpowiedzialności karnej za udostępnienie danych
osobowych lub umożliwienie do nich dostępu osobom nieuprawnionym.”.
4. Poza przypadkami wskazanymi w ustawie do dokumentacji wytworzonej
przy realizacji zadań, o których mowa w art. 9b, dostęp mają wyłącznie członkowie
zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych oraz osoby wskazane w ust. 1 pkt 1 i 3.
5. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mają dostęp do dokumentacji, z
wyłączeniem dostępu do dokumentacji zawierającej dane osób dotkniętych
przemocą w rodzinie oraz osób zgłaszających podejrzenie stosowania przemocy
w rodzinie, których udostępnienie mogłoby spowodować zagrożenie życia,
zdrowia lub bezpieczeństwa osób dotkniętych przemocą w rodzinie lub osób
zgłaszających podejrzenie stosowania przemocy w rodzinie, w szczególności z
wyłączeniem dostępu do:
1) formularzy „Niebieska Karta” zawierających dane osób dotkniętych
przemocą w rodzinie;
2) protokołów z posiedzeń zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych,
chyba że dotyczą wyłącznie działań podejmowanych wobec osób, co do
których istnieje podejrzenie, że stosują przemoc w rodzinie, oraz osób
stosujących przemoc w rodzinie;
3) notatek i dokumentów wytworzonych przy realizacji zadań, o których mowa
w art. 9b, chyba że dokumenty te dotyczą wyłącznie działań podejmowanych
wobec osób, co do których istnieje podejrzenie, że stosują przemoc w
rodzinie, oraz osób stosujących przemoc w rodzinie;
4) innych dokumentów zgromadzonych przy realizacji zadań, o których mowa
w art. 9b, których udostępnienie mogłoby spowodować zagrożenie życia,
zdrowia lub bezpieczeństwa osób dotkniętych przemocą w rodzinie lub osób
zgłaszających podejrzenie stosowania przemocy w rodzinie.
6. Administratorem danych przetwarzanych na podstawie przepisów
niniejszego artykułu jest ośrodek pomocy społecznej zapewniający obsługę
organizacyjno-techniczną zespołu interdyscyplinarnego.
7. Zabezpieczenia stosowane przez administratora danych w celu ochrony
danych osobowych polegają co najmniej na:
1) dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób
posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych
osobowych do zachowania ich w tajemnicy.
Art. 9d. 1. Podejmowanie interwencji w środowisku wobec rodziny
dotkniętej przemocą odbywa się w oparciu o procedurę „Niebieskie Karty” i nie
wymaga zgody osoby dotkniętej przemocą w rodzinie.
2. Procedura „Niebieskie Karty” obejmuje ogół czynności podejmowanych
i realizowanych przez przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy
społecznej, gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, Policji,
oświaty i ochrony zdrowia, w związku z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia
przemocy w rodzinie.
3. Przedstawiciele podmiotów, o których mowa w ust. 2, realizują procedurę
„Niebieskie Karty” w oparciu o zasadę współpracy i przekazują informacje
o podjętych działaniach przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego.
4. Wszczęcie procedury „Niebieskie Karty” następuje przez wypełnienie
formularza „Niebieska Karta” w przypadku powzięcia, w toku prowadzonych
czynności służbowych lub zawodowych, podejrzenia stosowania przemocy wobec
członków rodziny lub w wyniku zgłoszenia dokonanego przez członka rodziny lub
przez osobę będącą świadkiem przemocy w rodzinie.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, procedurę „Niebieskie
Karty” oraz wzory formularzy „Niebieska Karta” wypełnianych przez
przedstawicieli podmiotów realizujących procedurę „Niebieskie Karty”, mając na
uwadze skuteczność działań wobec osób dotkniętych przemocą w rodzinie i dobro
tych osób.
art. 10.
więcej
przemocy w rodzinie Rada Ministrów przyjmie Krajowy Program Przeciwdziałania
Przemocy w Rodzinie, określający szczegółowe działania w zakresie:
1) zapewnienia ochrony i udzielania pomocy osobom dotkniętym przemocą w rodzinie;
2) oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc w rodzinie;
3) podnoszenia świadomości społecznej na temat przyczyn i skutków przemocy
w rodzinie oraz promowania metod wychowawczych bez użycia przemocy;
4) upowszechniania informacji o możliwościach i formach udzielania pomocy
zarówno osobom dotkniętym przemocą, jak i stosującym przemoc w rodzinie.
2. Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na szczeblu
centralnym realizuje koordynator, o którym mowa w art. 8 pkt 3.
3. Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na szczeblu
wojewódzkim realizuje koordynator, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3.
Art. 10a. 1. Tworzy się Zespół Monitorujący do spraw Przeciwdziałania
Przemocy w Rodzinie, zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-
-doradczy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
2. Kadencja Zespołu trwa 3 lata.
3. Do zadań Zespołu należy w szczególności:
1) inicjowanie i wspieranie działań mających na celu przeciwdziałanie przemocy
w rodzinie;
2) monitorowanie działań w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
3) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących stosowania ustawy oraz
inicjowanie zmian przepisów w zakresie przeciwdziałania przemocy
w rodzinie;
4) wyrażanie opinii w przypadku sporów między organami administracji
publicznej a organizacjami pozarządowymi realizującymi zadania w zakresie
przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
5) wyrażanie opinii w sprawach zadań publicznych w obszarze przeciwdziałania
przemocy w rodzinie oraz w sprawach zlecania tych zadań do realizacji przez
podmioty wymienione w art. 9 ust. 1;
6) opracowanie standardów pomocy ofiarom przemocy w rodzinie i pracy
z osobami stosującymi przemoc w rodzinie;
7) tworzenie, we współpracy z podmiotami wymienionymi w art. 9 ust. 1,
mechanizmów informowania o standardach udzielania pomocy ofiarom
przemocy w rodzinie i pracy z osobami stosującymi przemoc w rodzinie;
8) upowszechnianie wyników monitoringu działań w zakresie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
Art. 10b. 1. W skład Zespołu minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego powołuje:
1) Krajowego Koordynatora Realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania
Przemocy w Rodzinie;
2) siedmiu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im
podległych lub przez nie nadzorowanych powołanych spośród osób
zgłoszonych przez te organy i osób kierujących tymi jednostkami;
3) pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego powołanych
spośród osób zgłoszonych przez stronę samorządową w Komisji Wspólnej
Rządu i Samorządu Terytorialnego;
4) dziesięciu przedstawicieli organizacji pozarządowych, związków
i porozumień organizacji pozarządowych oraz kościołów i związków
wyznaniowych powołanych spośród osób zgłoszonych przez te podmioty.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego odwołuje członka
Zespołu przed upływem kadencji:
1) na jego wniosek;
2) na wniosek podmiotu, którego jest on przedstawicielem;
3) w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub
umyślne przestępstwo skarbowe.
Art. 10c. 1. Przewodniczącym Zespołu jest Krajowy Koordynator Realizacji
Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.
2. Posiedzenia Zespołu zwoływane są przez Przewodniczącego Zespołu lub
na wniosek co najmniej jednej czwartej liczby członków Zespołu, nie rzadziej
jednak niż raz na pół roku.
3. Członkowie Zespołu korzystają ze zwolnień w pracy w celu uczestniczenia
w posiedzeniach Zespołu i przysługuje im zwrot kosztów podróży ze środków
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego.
Art. 10d. Organy administracji rządowej oraz podległe im państwowe
jednostki organizacyjne, na wniosek przewodniczącego Zespołu, udzielają
Zespołowi wszechstronnej pomocy przy wykonywaniu jego zadań,
a w szczególności przedstawiają niezbędne informacje lub dokumenty.
Art. 10e. Obsługę administracyjno-biurową Zespołu zapewnia urząd
obsługujący ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 10f. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi,
w drodze rozporządzenia, tryb powoływania członków Zespołu oraz organizację
i tryb działania Zespołu, a także zasady uczestnictwa w jego pracach,
uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu wykonywania
przez Zespół zadań.
art. 11.
więcej
Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do dnia 30 września, sprawozdanie
z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.
Art. 11a. 1. Jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie,
swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni
szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta tą przemocą
może żądać, aby sąd, właściwy według przepisów ustawy z dnia 17 listopada
1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.) o postępowaniu nieprocesowym, zobowiązał go do opuszczenia wspólnie
zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia lub zakazał
zbliżania się do mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1) osoba dotknięta przemocą w rodzinie opuściła wspólnie zajmowane
mieszkanie z powodu stosowania wobec niej przemocy w tym mieszkaniu;
2) członek rodziny stosujący przemoc w rodzinie opuścił wspólnie
zajmowane mieszkanie;
3) małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii
lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej
małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu oraz inna
osoba stosująca przemoc w rodzinie, okresowo lub nieregularnie
przebywa w mieszkaniu wspólnie z osobą dotkniętą przemocą w rodzinie.
3. Osoba pełnoletnia, która pozostała w mieszkaniu, o którym mowa
w ust. 1, przez czas niezamieszkiwania w nim osoby stosującej przemoc
w rodzinie, w związku z wydaniem wobec niej:
1) nakazu lub zakazu, o których mowa w art. 15aa ust. 1 ustawy z dnia
6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 i 956),
2) nakazu lub zakazu, o których mowa w art. 18a ust. 1 ustawy z dnia
24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach
porządkowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 431 i 956),
3) postanowienia sądu o zobowiązaniu osoby stosującej przemoc w rodzinie
do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego
otoczenia lub zakazaniu zbliżania się do mieszkania i jego bezpośredniego
otoczenia, w tym również o udzieleniu zabezpieczenia
– jest obowiązana do ponoszenia opłat za dostawy do tego mieszkania energii,
gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych oraz czynsz
lub koszty bieżącego zarządzania nieruchomością, chyba że względem niej osoba stosująca przemoc w rodzinie jest obowiązana do świadczeń alimentacyjnych.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do każdego lokalu służącego zaspokajaniu
bieżących potrzeb mieszkaniowych.
Art. 11b. Organy administracji rządowej i jednostki samorządu
terytorialnego organizujące placówki, o których mowa w art. 15ag ust. 1 pkt 3
i 5 i art. 15ah ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz art. 18g ust. 1
pkt 3 i 5 i art. 18h ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej
i wojskowych organach porządkowych, przekazują, z użyciem środków
komunikacji elektronicznej, właściwym terytorialnie jednostkom
organizacyjnym Policji i Żandarmerii Wojskowej aktualne dane teleadresowe
tych podmiotów ze wskazaniem przedmiotu działalności.
art. 12.
więcej
służbowych lub zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego
z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy w rodzinie, niezwłocznie zawiadamiają
o tym Policję lub prokuratora.
2. Osoby będące świadkami przemocy w rodzinie powinny zawiadomić o tym
Policję, prokuratora lub inny podmiot działający na rzecz przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
Art. 12a. 1. W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka
w związku z przemocą w rodzinie pracownik socjalny wykonujący obowiązki
służbowe ma prawo odebrać dziecko z rodziny i umieścić je u innej
niezamieszkującej wspólnie osoby najbliższej, w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, w rodzinie zastępczej lub w placówce
opiekuńczo-wychowawczej.
2. Tryb umieszczania dzieci w rodzinie zastępczej lub w placówce
opiekuńczo-wychowawczej regulują przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r.
o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1111, 924 i 1818).
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, pracownik socjalny podejmuje wspólnie
z funkcjonariuszem Policji, a także z lekarzem, lub ratownikiem medycznym, lub
pielęgniarką. Przepisy art. 59810, art. 59811 § 3 i art. 59812 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.
4. Pracownik socjalny ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia sądu
opiekuńczego, nie później niż w ciągu 24 godzin, o odebraniu dziecka z rodziny
i umieszczeniu go u niezamieszkującej wspólnie osoby najbliższej, w rodzinie
zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.
5. Do umieszczenia dziecka u osoby najbliższej niezamieszkującej wspólnie
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące umieszczenia dziecka w rodzinie
zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, procedurę postępowania Policji przy wykonywaniu czynności,
o których mowa w ust. 1 i 3, oraz sposób dokumentowania przeprowadzonych
przez Policję czynności, uwzględniając konieczność udzielenia dzieciom
skutecznej pomocy.
Art. 12b. 1. Rodzicom, opiekunom prawnym lub faktycznym przysługuje
zażalenie do sądu opiekuńczego na odebranie dziecka, o którym mowa w art. 12a.
W zażaleniu można domagać się zbadania zasadności i legalności odebrania
dziecka oraz prawidłowości jego dokonania.
2. Zażalenie może być wniesione za pośrednictwem pracownika socjalnego
lub funkcjonariusza Policji, którzy dokonali odebrania dziecka. W takim przypadku
zażalenie podlega niezwłocznemu przekazaniu do sądu opiekuńczego.
3. Sąd rozpatruje zażalenie niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu
24 godzin. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności odebrania dziecka sąd
zarządza natychmiastowe przekazanie dziecka rodzicom, opiekunom prawnym lub
faktycznym, od których dziecko zostało odebrane.
4. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub
nieprawidłowości odebrania dziecka sąd zawiadamia o tym przełożonych osób,
które dokonały odebrania.
Art. 12c. O prawie do złożenia zażalenia, wraz ze wskazaniem sądu
opiekuńczego właściwego miejscowo do jego rozpatrzenia, pracownik socjalny lub funkcjonariusz Policji poucza rodziców, opiekunów prawnych lub faktycznych dziecka. Pouczenie to należy wręczyć na piśmie.
Art. 12d. 1. W przypadku gdy wniosek kuratora zawodowego o zarządzenie
wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności lub odwołanie
warunkowego przedterminowego zwolnienia dotyczy skazanego za przestępstwo
popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej wobec członka rodziny,
który w okresie próby rażąco naruszył porządek prawny, ponownie używając
przemocy lub groźby bezprawnej wobec członka rodziny, sąd właściwy do
rozpoznania wniosku zarządza zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie
skazanego na posiedzenie w przedmiocie rozpoznania wniosku.
2. Zatrzymanemu, na jego żądanie, należy niezwłocznie umożliwić
nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę.
3. Wydane przez sąd postanowienie o zarządzeniu wykonania kary albo
o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia podlega wykonaniu
z chwilą jego wydania; sąd, który wydał postanowienie, albo sąd właściwy do
rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia.
art. 13.
więcej
art. 14.
więcej
art. 15.
więcej
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 41a w § 1 po wyrazach „na szkodę małoletniego” dodaje się wyrazy „oraz
w razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym przemocy przeciwko osobie najbliższej”;
2) w art. 67 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd zobowiązuje sprawcę do
naprawienia szkody w całości lub w części, a może na niego nałożyć obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 1-3, 5 lub 7a, a ponadto orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 oraz zakaz prowadzenia pojazdów, wymieniony w art. 39 pkt 3, do lat 2.”;
3) w art. 72 w § 1:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu, albo oddziaływaniom terapeutycznym lub uczestnictwu w
programach korekcyjno-edukacyjnych,”,
b) pkt 7a otrzymuje brzmienie:
„7a) powstrzymywania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób,”,
c) dodaje się pkt 7b w brzmieniu:
„7b) opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym,”.
art. 16.
więcej
późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 47:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Interwencja kryzysowa stanowi zespół interdyscyplinarnych działań
podejmowanych na rzecz osób i rodzin będących w stanie kryzysu. Celem interwencji kryzysowej jest przywrócenie równowagi psychicznej i
umiejętności samodzielnego radzenia sobie, a dzięki temu zapobieganie
przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W ramach interwencji kryzysowej udziela się natychmiastowej specjalistycznej pomocy psychologicznej, a w zależności od potrzeb - poradnictwa socjalnego lub prawnego, w sytuacjach uzasadnionych - schronienia do 3 miesięcy.”;
2) po art. 87 dodaje się art. 87a w brzmieniu:
„Art. 87a. 1. Wychowawca zatrudniony w placówce opiekuńczo-wychowawczej oskarżony o popełnienie przestępstwa z użyciem
przemocy, w tym przemocy w rodzinie, zostaje z mocy prawa
zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych na czas trwania postępowania.
2. Dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej rozwiązuje stosunek pracy z wychowawcą, który został prawomocnie skazany za
przestępstwo popełnione z użyciem przemocy.”;
3) w art. 97 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych ustala
podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną, uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli dochód osoby samotnie
gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty kryterium dochodowego.”.
art. 17.
więcej
z wyjątkiem art. 6 ust. 4 i 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców