Wejscie w życie: 27 marca 1998
Ostatnia Zmiana: 1 stycznia 2020
art. 1.
więcej
1) obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie;
2) zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony;
3) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób
i mienia;
4) wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony;
5) nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia;
6) zasady ochrony transportowanej broni, amunicji, materiałów wybuchowych,
uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego.
art. 2.
więcej
1) kierownik jednostki – osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki
organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową,
do zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również likwidatora lub
syndyka;
2) (uchylony)
3) obszar podlegający obowiązkowej ochronie – obszar określony przez ministrów,
kierowników urzędów centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio
oznakowany;
3a) transport podlegający obowiązkowej ochronie – transport broni, amunicji,
materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego,
wysyłany z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej ochronie;
4) ochrona osób – działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia,
zdrowia i nietykalności osobistej;
5) ochrona mienia – działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom
przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej
z tych zdarzeń oraz niedopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren
chroniony;
6) pracownik ochrony – osobę wpisaną na listę kwalifikowanych pracowników
ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia
technicznego, i wykonującą zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby
ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie
działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, lub osobę
wykonującą zadania ochrony, w zakresie niewymagającym wpisu na te listy, na
rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia;
7) specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne – wewnętrzne służby ochrony oraz
przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających broń na
podstawie świadectwa broni, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy
z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2019 r. poz. 284 i 1214 oraz
z 2020 r. poz. 148 i 284), zwanej dalej „ustawą o broni i amunicji”;
8) wewnętrzne służby ochrony – uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników
przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony.
art. 3.
więcej
1) bezpośredniej ochrony fizycznej:
a) stałej lub doraźnej,
b) polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych
i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,
c) polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych
przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych;
2) zabezpieczenia technicznego, polegającego na:
a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych,
sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji,
konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,
b) montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich
eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach
zainstalowania.
art. 4.
więcej
obiektów i urządzeń jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych przez:
1) Ministra Obrony Narodowej,
2) ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
3) Ministra Sprawiedliwości,
4) ministra właściwego do spraw zagranicznych,
5) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
6) Szefa Agencji Wywiadu,
7) Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego
a także przepisów dotyczących ochrony transportu broni, amunicji, materiałów
wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego wykonywanego przez te
jednostki.
2. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących organizacji i zasad
funkcjonowania innych uzbrojonych służb i formacji ochronnych, tworzonych na
podstawie odrębnych ustaw.
3. Ustawy nie stosuje się do Straży Marszałkowskiej podległej Marszałkowi
Sejmu.
art. 5.
więcej
interesu gospodarczego państwa, bezpieczeństwa publicznego i innych ważnych
interesów państwa podlegają obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone
formacje ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne.
2. Do obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należą:
1) w zakresie obronności państwa w szczególności:
a) zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace
naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,
b) zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia
i sprzęt wojskowy,
c) magazyny rezerw strategicznych, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia
29 października 2010 r. o rezerwach strategicznych (Dz. U. z 2017 r. poz.
1846 oraz z 2020 r. poz. 374);
2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:
a) zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych
o strategicznym znaczeniu dla państwa,
b) porty morskie i lotnicze,
c) banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące
wartości pieniężne w znacznych ilościach;
3) w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:
a) zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania
aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić
zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności
elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,
b) zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach
materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne,
odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub
wybuchowej,
c) rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne
i śluzy oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których
zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub
zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne;
4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:
a) zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,
b) obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne
i radiowe,
c) muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,
d) archiwa państwowe;
5) obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi ujęte
w jednolitym wykazie obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących
w skład infrastruktury krytycznej.
3. Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa
w ust. 2, sporządzają: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii
i Telewizji, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w stosunku
do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych.
Umieszczenie w wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje
w drodze decyzji administracyjnej.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego,
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie i kierownicy urzędów centralnych
przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz bieżąco aktualizują.
5. Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń
podlegających obowiązkowej ochronie, znajdujących się na terenie województwa.
Ewidencja ma charakter poufny.
6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może umieścić w ewidencji,
o której mowa w ust. 5, znajdujące się na terenie województwa obszary, obiekty
i urządzenia innych podmiotów niż określone w ust. 3.
art. 6.
więcej
Narodowego Banku Polskiego, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz
zainteresowanych ministrów lub kierowników urzędów centralnych, może
wprowadzić dla jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych
wnioskującemu organowi albo przez niego nadzorowanych regulaminy ogólnych
warunków i trybu wykonywania ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, o których
mowa w art. 5.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim
powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i
transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne,
uwzględniając konieczność zapewnienia należytego poziomu bezpieczeństwa
chronionych wartości pieniężnych.
art. 7.
więcej
obiektami i urządzeniami umieszczonymi w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5,
albo upoważniona przez niego osoba są obowiązani uzgadniać plan ochrony tych
obszarów, obiektów i urządzeń z właściwym terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji, a w zakresie zagrożeń o charakterze terrorystycznym, z właściwym terytorialnie dyrektorem delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
1a. Kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 1, w terminie najpóźniej 3 dni
przed planowaną datą rozpoczęcia transportu podlegającego obowiązkowej ochronie,
jest obowiązany uzgadniać z komendantem wojewódzkim Policji, właściwym
terytorialnie ze względu na miejsce rozpoczęcia transportu, plan ochrony tego
transportu. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Plan ochrony powinien:
1) uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki;
2) zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń, w tym zagrożeń o charakterze
terrorystycznym, i aktualnego stanu bezpieczeństwa jednostki;
3) podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki;
4) zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w tym:
a) stan etatowy,
b) rodzaj oraz ilość uzbrojenia i wyposażenia,
c) sposób zabezpieczenia broni i amunicji;
5) zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych;
6) zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki.
3. Komendant wojewódzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod
uwagę potencjalny stan zagrożenia jednostki oraz wymagania określone
w obowiązujących przepisach prawa.
4. Odmowa uzgodnienia planu ochrony następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
art. 8.
więcej
1) zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów;
2) zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki, znajdujących się poza
granicami chronionych obszarów i obiektów;
3) konwojują mienie jednostki;
4) wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki.
2. Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą
wykonywać usługi w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich
koncesji, o której mowa w art. 15.
art. 9.
więcej
osobie pisemnie przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu
kierownikowi.
Art. 9a. 1. Kierownik jednostki wystawia legitymację kwalifikowanego
pracownika ochrony fizycznej pracownikowi wpisanemu na listę kwalifikowanych
pracowników ochrony fizycznej lub legitymację kwalifikowanego pracownika
zabezpieczenia technicznego pracownikowi wpisanemu na listę kwalifikowanych
pracowników zabezpieczenia technicznego, którzy wchodzą w skład podległej mu
wewnętrznej służby ochrony.
2. Legitymacje, o których mowa w ust. 1, zawierają:
1) indywidualny numer zgodny z ewidencją legitymacji, o której mowa w ust. 3;
2) aktualne zdjęcie pracownika;
3) imię i nazwisko pracownika;
4) nazwę, adres i numer telefonu jednostki, w której wewnętrzna służba ochrony
sprawuje ochronę;
5) pouczenie o ustawowych uprawnieniach przysługujących jej posiadaczowi;
6) datę i miejsce wydania oraz imię, nazwisko i podpis kierownika jednostki.
2a. Legitymacje, o których mowa w ust. 1, mogą zawierać pieczęć kierownika
jednostki.
3. Kierownik jednostki prowadzi ewidencję legitymacji, o których mowa
w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory legitymacji, o których mowa w ust. 1,
2) tryb i warunki ich wydawania, wymiany lub zwrotu,
3) sposób prowadzenia ewidencji legitymacji, o której mowa w ust. 3
– mając na względzie jednolitość stosowanych legitymacji, dokumentacji oraz
procedur związanych z ich wydawaniem, wymianą lub zwrotem, a także możliwość
odczytania przez osobę zainteresowaną danych zawartych w tych legitymacjach.
art. 10.
więcej
w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na utworzenie wewnętrznej
służby ochrony w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia
umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych
jednostek, uzasadniony ważnym interesem gospodarczym lub publicznym.
2. Wniosek powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 7 ust. 2.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wewnętrznych służb ochrony, działających
na terenach jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej.
art. 11.
więcej
mowa w art. 10 ust. 1, nie może być wydane, jeżeli:
1) plan ochrony nie zawiera informacji, o których mowa w art. 7 ust. 2;
2) jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających
z przepisów wydanych na podstawie ustawy.
2. Komendant wojewódzki Policji, w drodze decyzji administracyjnej, cofa
zezwolenie na działalność wewnętrznej służby ochrony, jeżeli:
1) kierownik jednostki złoży taki wniosek;
2) nie utworzono wewnętrznej służby ochrony w okresie 3 miesięcy od dnia
wydania zezwolenia;
3) nie usunięto w wyznaczonym terminie stwierdzonych podczas kontroli rażących
uchybień lub nieprawidłowości w organizacji wewnętrznej służby ochrony;
4) działalność wewnętrznej służby ochrony prowadzona jest niezgodnie z planem
ochrony;
5) ustały okoliczności, dla których zezwolenie zostało wydane.
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do
Komendanta Głównego Policji.
art. 12.
więcej
współpracują z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej
i strażami gminnymi (miejskimi).
art. 13.
więcej
rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony:
1) szczegółowe zasady oraz tryb ich tworzenia;
2) strukturę organizacyjną, zakres działania i sposób prowadzenia dokumentacji
ochronnej;
3) uzbrojenie i wyposażenie;
4) umundurowanie i odznaki służbowe oraz sposób tworzenia dla nich nazw.
art. 14.
więcej
wewnętrznych służb ochrony działających na terenach podległych,
podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych:
1) warunki i tryb ich tworzenia;
2) strukturę organizacyjną i zakres działania;
3) uzbrojenie i wyposażenie;
4) warunki zatrudnienia pracowników;
5) umundurowanie i odznaki służbowe.
art. 15.
więcej
i mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych usług.
2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa
w art. 3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5 ust. 5.
art. 16.
więcej
udzielenia, zmiany, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług
oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób
i mienia jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.
2. Przed udzieleniem koncesji organ koncesyjny zasięga opinii komendanta
wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania
przedsiębiorcy, a przed wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 1, innych niż
udzielenie koncesji, organ koncesyjny może zasięgnąć opinii tego komendanta.
art. 17.
więcej
1) przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli jest on wpisany na listę
kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub kwalifikowanych
pracowników zabezpieczenia technicznego;
2) przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli na listę kwalifikowanych
pracowników ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników
zabezpieczenia technicznego jest wpisana co najmniej jedna osoba będąca
wspólnikiem spółki jawnej lub komandytowej, członkiem organu
zarządzającego, prokurentem lub pełnomocnikiem ustanowionym przez
przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji, a pozostałe
osoby uprawnione do reprezentacji przedsiębiorcy nie były karane za
przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe.
1a. Do wniosku dołącza się dokumenty w formie oryginału, poświadczonej kopii
lub poświadczonego tłumaczenia.
2. (uchylony)
3. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu lub adresu zamieszkania;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo
informację o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) określenie zakresu i form wykonywanej działalności gospodarczej, na którą ma
być udzielona koncesja;
4) datę rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją;
5) adresy miejsc wykonywania działalności gospodarczej objętej wnioskiem, w tym
przechowywania dokumentacji, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 i 3;
6) dane przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, osób uprawnionych lub
wchodzących w skład organu uprawnionego do reprezentowania przedsiębiorcy,
prokurentów oraz pełnomocnika ustanowionego w celu kierowania działalnością
określoną w koncesji, zawierające:
a) imię i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) obywatelstwo,
d) numer PESEL, o ile został nadany,
e) serię i numer paszportu albo innego dokumentu stwierdzającego tożsamość
oraz adresy zamieszkania tych osób na pobyt stały i czasowy,
f) informację o wpisie na listę kwalifikowanych pracowników ochrony
fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego;
7) informacje o posiadanych koncesjach, zezwoleniach lub wpisach do rejestru
działalności regulowanej.
8) (uchylony)
4. (uchylony)
5. Do wniosku o udzielenie koncesji należy dołączyć następujące dokumenty:
1) zaświadczenie o wpisie na listę kwalifikowanych pracowników ochrony
fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego;
2) oświadczenie o niekaralności przedsiębiorcy oraz osób, o których mowa
w art. 17 ust. 3 pkt 6, obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,
państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
– stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz obywateli państw
niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które
mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych
przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi;
3) poświadczone tłumaczenie zaświadczenia o niekaralności przedsiębiorców oraz
osób innych niż wymienione w pkt 2.
6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań.
7. (uchylony)
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór wniosku składanego do organu koncesyjnego przez przedsiębiorcę ubiegającego
się o udzielenie lub zmianę koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej
w zakresie usług ochrony osób i mienia z uwzględnieniem danych zawartych w ust. 3
oraz informacji o dokumentach wymaganych przy złożeniu wniosku o udzielenie koncesji, mając na względzie ułatwienie przedsiębiorcom czynności związanych ze złożeniem wniosku oraz zapewnienie sprawności postępowania.
Art. 17a. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć
jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany
koncesji:
1) gdy przedsiębiorca nie spełnia określonych w ustawie warunków wykonywania
działalności objętej koncesją;
2) ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli;
3) przedsiębiorcy, któremu w ciągu ostatnich trzech lat cofnięto koncesję na
działalność określoną ustawą z przyczyn wymienionych w art. 22 ust. 1 pkt 1,
ust. 2 i 3, lub przedsiębiorcę reprezentuje osoba, która była osobą uprawnioną do
reprezentowania innego przedsiębiorcy lub była jej pełnomocnikiem
ustanowionym do kierowania działalnością określoną w koncesji, a jej
działalność spowodowała wydanie decyzji cofającej koncesję temu
przedsiębiorcy;
4) przedsiębiorcy, którego w ciągu ostatnich trzech lat wykreślono z rejestru
działalności regulowanej z powodu złożenia oświadczenia niezgodnego ze
stanem faktycznym;
5) gdy w stosunku do przedsiębiorcy otwarto likwidację albo ogłoszono upadłość.
Art. 17b. 1. Przedsiębiorca przekazujący podczas postępowania o udzielenie
koncesji informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów
o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może zgłosić wniosek, aby informacjom tym
była nadana klauzula poufności.
2. Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem że przedsiębiorca:
1) przekazując informacje, uzasadni swoje żądanie;
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać
udostępnione innym uczestnikom postępowania.
3. Informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane
innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego
informacje.
Art. 17c. 1. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą
wymagającą uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie udzielenia
koncesji, zwane dalej „promesą”. W promesie uzależnia się udzielenie koncesji od
spełnienia warunków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej
uzyskania koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące
udzielenia koncesji.
3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy
niż 6 miesięcy.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na
wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy;
2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków określonych w promesie;
3) wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 17a pkt 1 i 2.
5. W przypadku śmierci przedsiębiorcy, w okresie ważności promesy nie można
odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej
w promesie właścicielowi przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu art. 3 ustawy z
dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej
i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629 oraz
z 2019 r. poz. 1495) albo, jeżeli przedsiębiorca był wspólnikiem spółki cywilnej,
innemu wspólnikowi tej spółki, jeżeli osoba ta przedłoży pisemną zgodę właścicieli
przedsiębiorstwa w spadku na udzielenie jej tej koncesji, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy inne niż dane
osoby, która złożyła wniosek o udzielenie promesy;
2) właściciel przedsiębiorstwa w spadku albo wspólnik spółki cywilnej, który złożył
wniosek o udzielenie koncesji, nie spełnił warunków określonych w promesie;
3) właściciel przedsiębiorstwa w spadku albo wspólnik spółki cywilnej, który złożył
wniosek o udzielenie koncesji, nie spełnił warunków wykonywania działalności
objętej koncesją;
4) jest to uzasadnione zagrożeniem obronności i bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli.
6. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na
wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie nabywcy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 45b ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie
sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych
z sukcesją przedsiębiorstw, jeżeli przedłoży on pisemną zgodę przedsiębiorcy,
któremu udzielono promesy oraz pozostałych nabywców przedsiębiorstwa, na
udzielenie mu tej koncesji, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy inne niż dane
osoby, która złożyła wniosek o udzielenie promesy;
2) nabywca przedsiębiorstwa, który złożył wniosek o udzielenie koncesji, nie
spełnił warunków określonych w promesie;
3) nabywca przedsiębiorstwa, który złożył wniosek o udzielenie koncesji, nie
spełnił warunków wykonywania działalności objętej koncesją;
4) jest to uzasadnione zagrożeniem obronności i bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli.
Art. 17d. Za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za udzielenie promesy
pobiera się opłatę skarbową.
art. 18.
więcej
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo adresu
zamieszkania;
1a) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo
informację o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2) imiona i nazwiska wspólników lub członków zarządu, prokurentów oraz
pełnomocników w razie ich ustanowienia, ze wskazaniem osób wpisanych na
listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub kwalifikowanych
pracowników zabezpieczenia technicznego;
3) określenie zakresu działalności gospodarczej i formy usług;
4) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
5) określenie czasu jej ważności;
6) określenie obszaru wykonywania działalności gospodarczej w zakresie ochrony
osób i mienia oraz datę jej rozpoczęcia.
2. Koncesja może zawierać szczególne warunki wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, określone przez organ,
o którym mowa w art. 16.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu zmiany
danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 1a, 2 i 4, w terminie 14 dni od dnia ich
powstania.
art. 19.
więcej
ochrony osób i mienia jest obowiązany:
1) powiadomić organ koncesyjny o podjęciu, zawieszeniu i trwałym zaprzestaniu
wykonywania działalności gospodarczej;
2) prowadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą:
a) pracowników ochrony, w tym umowy o pracę i umowy cywilnoprawne,
b) organizacji i wykonywania ochrony przez specjalistyczne uzbrojone
formacje ochronne, w zakresie dobowego wykorzystania stanu osobowego
pracowników ochrony, ich wyposażenia i uzbrojenia oraz użytych środków
transportu wraz ze szczegółowym opisem wykonywanej ochrony;
3) zachowywać formę pisemną umów w zakresie prowadzonej działalności
gospodarczej oraz przechowywać zawarte umowy i dotyczącą ich dokumentację;
4) przedstawić dokumentację, o której mowa w pkt 2 i 3, na żądanie organu
uprawnionego do kontroli;
5) spełniać w sposób nieprzerwany warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2,
jeżeli koncesję uzyskał przedsiębiorca inny niż osoba fizyczna;
6) sprawować nadzór nad wykonywaniem zadań ochrony przez pracowników
ochrony;
7) weryfikować karalność pracowników ochrony, a w przypadku przedsiębiorcy
innego niż osoba fizyczna, dodatkowo osób, o których mowa w art. 17 ust. 1
pkt 2.
2. W ramach dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, przedsiębiorca
prowadzi wykaz pracowników ochrony, który zawiera:
1) imię i nazwisko pracownika ochrony;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) adres zamieszkania lub pobytu czasowego;
4) numer PESEL, a w przypadku jego nienadania osobie posiadającej obywatelstwo
innego państwa, serię i numer paszportu lub innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość;
5) datę wpisu na listy, o których mowa w art. 28 ust. 1, oraz określenie organu,
który dokonał wpisu;
6) numer legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni;
7) datę zawarcia z pracownikiem ochrony umowy oraz datę jej rozwiązania;
8) daty szkoleń i kursów, o których mowa w art. 26 ust. 7 pkt 3–7 i art. 38b ust. 1;
9) daty weryfikacji karalności pracowników ochrony.
3. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przechowuje się przez okres
5 lat od dnia zakończenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób
i mienia, a w przypadku dokumentacji dotyczącej realizacji umowy – od dnia
wygaśnięcia umowy.
4. Dane, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 6 i 8, zamieszcza się w wykazie
pracowników ochrony, w odniesieniu do pracowników ochrony, których one dotyczą.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
formę i sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b i pkt 3,
oraz wykazu, o którym mowa w ust. 2, sposób dokonywania poprawek i zakres
danych, jakie powinna zawierać dokumentacja, mając na uwadze konieczność
zapewnienia właściwej rejestracji zawieranych umów, oraz właściwego
zabezpieczenia danych zawartych w rejestrze przed ich utratą, nieuprawnioną zmianą,
nieuprawnionym dostępem lub usunięciem.
art. 20.
więcej
ochrony osób i mienia:
1) oznacza pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich
identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego;
2) zapewnia noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich
identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadku,
o którym mowa w art. 40 ust. 1;
3) wystawia pracownikowi ochrony legitymację pracownika ochrony fizycznej,
legitymację kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej lub legitymację
kwalifikowanego pracownika zabezpieczenia technicznego przed
dopuszczeniem go do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia.
2. Legitymację kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej oraz
kwalifikowanego pracownika zabezpieczenia technicznego wystawia się wyłącznie
pracownikowi ochrony, który jest wpisany na listę kwalifikowanych pracowników
ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego.
3. Legitymacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zawierają:
1) indywidualny numer, zgodny z prowadzoną przez przedsiębiorcę ewidencją
legitymacji, o której mowa w ust. 4;
2) aktualne zdjęcie pracownika ochrony;
3) imię i nazwisko pracownika ochrony;
4) oznaczenie przedsiębiorcy wydającego dokument, firmę przedsiębiorcy, siedzibę
i adres, numer telefonu oraz numer koncesji;
5) pouczenie o ustawowych uprawnieniach przysługujących jej posiadaczowi;
6) datę oraz miejsce wydania, imię i nazwisko oraz podpis wystawiającego legitymację.
3a. Legitymacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą zawierać pieczęć
podmiotu wystawiającego.
4. Przedsiębiorca prowadzi ewidencję legitymacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory legitymacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
2) tryb i warunki ich wydawania, wymiany lub zwrotu,
3) sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 4
– mając na względzie jednolitość stosowanych legitymacji, dokumentacji oraz
procedur związanych z ich wydawaniem, wymianą lub zwrotem, a także możliwość
odczytania przez osobę zainteresowaną danych zawartych w tych legitymacjach.
art. 21.
więcej
powinny posiadać oznaczenia różniące je w sposób widoczny od mundurów
pozostających pod szczególną ochroną lub których wzory zostały wprowadzone na
podstawie odrębnych przepisów.
2. Identyfikatory i odznaki pracowników ochrony zatrudnianych przez
przedsiębiorcę powinny w sposób widoczny różnić się od identyfikatorów i odznak
funkcjonariuszy i pracowników służb publicznych.
3. Pracownik ochrony nie może zakrywać twarzy w celu uniemożliwienia lub
istotnego utrudnienia jego identyfikacji.
Art. 21a. 1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
usług ochrony osób i mienia jest obowiązany do spełnienia obowiązku ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z ochroną osób
i mienia.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby
Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1, termin powstania obowiązku
ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę
specyfikę wykonywanej działalności oraz zakres realizowanych zadań.
art. 22.
więcej
na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej objętej koncesją;
2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją
mimo wezwania organu koncesyjnego lub trwale zaprzestał wykonywania
działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:
1) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego
niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami
regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją;
2) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania
koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa;
3) nie zawarł umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 21a ust. 1.
3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na:
1) zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli
albo zagrożenie bezpieczeństwa porządku publicznego;
2) niepoinformowanie przez przedsiębiorcę organu koncesyjnego o zmianie danych
określonych w koncesji, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, 1a, 2 i 4,
w terminie wyznaczonym w art. 18 ust. 3;
3) ogłoszenie upadłości lub likwidacji przedsiębiorcy;
4) dopuszczenie do wykonywania zadań kwalifikowanego pracownika ochrony
fizycznej lub kwalifikowanego pracownika zabezpieczenia technicznego osoby
niewpisanej na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub
kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego;
5) wydanie decyzji o stwierdzeniu niedopuszczalności wykonywania praw z
udziałów albo akcji przedsiębiorcy, na podstawie przepisów ustawy z dnia 24
lipca 2015 r. o kontroli niektórych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 117 i 284).
Art. 22a. 1. Przedsiębiorca ubiegający się o zawarcie umowy na prowadzenie
działalności w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych jest
obowiązany:
1) przedstawić informację o dotychczasowej działalności, w tym dokumenty
finansowe za ostatnie 3 lata oraz za rok, w którym ubiega się on o wykonywanie
działalności w zakresie kontroli bezpieczeństwa;
2) prowadzić działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia co
najmniej przez okres 5 lat;
3) przedstawić informację o liczbie zatrudnionych kwalifikowanych pracowników
ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia
technicznego;
4) przedstawić informację o liczbie zatrudnionych pracowników spełniających
wymagania określone w przepisach z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego dla
osób wykonujących zadania w zakresie kontroli bezpieczeństwa w ruchu
lotniczym;
5) przedstawić informację o planowanych szkoleniach osób, które będą
wykonywać zadania w zakresie kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym, oraz
przewidywanym terminie ich zakończenia;
6) przedstawić dokumenty potwierdzające posiadanie uprawnień do prowadzenia
kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym co najmniej przez 10% liczby
pracowników niezbędnych dla prawidłowego wykonywania tej kontroli;
7) wskazać deklarowany termin, w którym zostaną zatrudnieni pracownicy
spełniający wymagania dotyczące osób dokonujących kontroli bezpieczeństwa
w ruchu lotniczym w liczbie niezbędnej do wykonywania zadań;
8) przedstawić zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz urzędu
skarbowego o niezaleganiu z należnościami z tytułu zobowiązań
publicznoprawnych;
9) przedstawić oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń, o posiadaniu środków finansowych albo
zdolności kredytowej w wysokości niezbędnej do realizacji zadań w zakresie
kosztów przygotowania pracowników do realizacji zadań;
10) przedstawić oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń, że nie toczy się postępowanie w sprawie
o cofnięcie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług
ochrony osób i mienia;
11) udokumentować możliwość spełnienia warunków organizacyjnych niezbędnych
dla zapewnienia prawidłowego, niezakłóconego wykonywania kontroli
bezpieczeństwa w ruchu lotniczym w zakresie liczby pracowników ochrony
posiadających odpowiednie poświadczenia bezpieczeństwa oraz kwalifikacje,
którzy mają wykonywać te zadania;
12) przedstawić oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych oświadczeń, o zdolności do samodzielnego wykonywania
kontroli bezpieczeństwa w ruchu lotniczym;
13) zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe
w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie ochrony
lotnictwa cywilnego w portach lotniczych.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 13, termin powstania obowiązku
ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, z uwzględnieniem specyfiki
prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego
w portach lotniczych.
Art. 22b. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie
ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych jest obowiązany wykonywać tę
działalność samodzielnie, bez możliwości powierzania wykonywania czynności
z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego w portach lotniczych innym podmiotom.
art. 23.
więcej
Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług
ochrony osób i mienia wymagającej koncesji.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może
powierzać przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji.
Art. 23a. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może upoważnić
Komendanta Głównego Straży Granicznej do kontroli działalności gospodarczej
w zakresie usług ochrony osób i mienia dotyczących prawidłowości dokonywania
kontroli bezpieczeństwa przeprowadzanej w portach lotniczych.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży
Granicznej może powierzyć przeprowadzenie kontroli komendantom oddziałów
Straży Granicznej.
Art. 23b. 1. Organ koncesyjny do przeprowadzenia kontroli działalności
gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorcę w zakresie usług ochrony osób
i mienia może powołać na czas trwania kontroli zespół kontrolny, w skład którego
mogą wejść przedstawiciele ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra
Obrony Narodowej, Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży
Granicznej lub Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
2. Na wniosek organu koncesyjnego Minister Obrony Narodowej, Komendant
Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej lub Prezes Urzędu Lotnictwa
Cywilnego delegują do prac w zespole kontrolnym funkcjonariuszy, żołnierzy lub
pracowników podległych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych.
3. Organ koncesyjny, powołując zespół kontrolny, wyznacza jego kierownika,
który kieruje przebiegiem czynności kontrolnych oraz sporządza protokół
pokontrolny.
4. Czynności kontrolne są wykonywane na podstawie upoważnienia wydanego
przez organ koncesyjny i legitymacji służbowej.
Art. 23c. 1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie,
o którym mowa w art. 3, podlega kontroli organu koncesyjnego w zakresie:
1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją;
2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej;
3) stwarzania zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku
publicznego;
4) ochrony bezpieczeństwa lub dóbr osobistych innych osób.
2. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli
działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia są uprawnione do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest
wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w godzinach,
w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być wykonywana, w tym
swobodnego wstępu na teren chronionych obszarów i obiektów, a także innych
miejsc, w których jest prowadzona ochrona w ramach wykonywanej działalności
gospodarczej;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych
nośników informacji oraz udostępnienia danych i przedmiotów mających
związek z przedmiotem kontroli;
3) legitymowania pracowników ochrony w celu ustalenia lub potwierdzenia ich
tożsamości.
2a. Protokół kontroli zawiera w szczególności:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego adres;
2) imię i nazwisko kontrolującego lub kontrolujących;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
4) określenie zakresu kontroli;
5) opis stwierdzonego w wyniku kontroli stanu faktycznego, w tym stwierdzonych
nieprawidłowości.
3. (uchylony)
Art. 23d. Organ koncesyjny, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w
wykonywanej działalności gospodarczej objętej koncesją, może wezwać
przedsiębiorcę do ich usunięcia, w wyznaczonym terminie.
art. 24.
więcej
koncesji, cofania koncesji, ograniczenia zakresu koncesji oraz kontroli działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia nie stosuje się przepisu art. 32
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i
1495 oraz z 2020 r. poz. 424).
Art. 24a. Organ koncesyjny może zwracać się do sądów, prokuratury, Policji,
Straży Granicznej oraz organów administracji publicznej o przekazanie informacji,
materiałów i danych będących w ich posiadaniu, istotnych dla prowadzonego
postępowania administracyjnego lub postępowania wyjaśniającego zmierzającego do
ustalenia, czy działalność gospodarcza wykonywana w zakresie usług ochrony osób
i mienia przez przedsiębiorcę, w sprawie którego prowadzone jest postępowanie,
rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania
koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa albo czy
działalność tego przedsiębiorcy nie stanowi zagrożenia obronności i bezpieczeństwa
państwa lub bezpieczeństwa obywateli.
Art. 24b. Organ koncesyjny, w przypadku posiadania informacji o możliwych
nieprawidłowościach w wykonywanej działalności gospodarczej objętej koncesją,
może wezwać przedsiębiorcę do złożenia pisemnych wyjaśnień oraz przekazania
dokumentów celem zweryfikowania posiadanych informacji oraz ustalenia, czy
przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej
koncesją.
art. 25.
więcej
ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesję w zakresie usług ochrony
osób i mienia, wykonują pracownicy ochrony.
art. 26.
więcej
uprawnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, przez:
1) pracowników ochrony wykonujących czynności w ramach specjalistycznych
uzbrojonych formacji ochronnych;
2) pracowników ochrony wchodzących w skład zespołów konwojujących wartości
pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne;
3) pracowników ochrony wykonujących bezpośrednio czynności związane
z ochroną osób;
4) osoby nadzorujące i kontrolujące pracę pracowników ochrony fizycznej
nieposiadających wpisu na listę kwalifikowanych pracowników ochrony
fizycznej;
5) pracowników ochrony mających prawo do czynności określonych:
a) w art. 36 ust. 1 pkt 4,
b) w art. 36 ust. 1 pkt 5 po dopuszczeniu do posiadania broni w trybie
przepisów ustawy o broni i amunicji;
6) pracowników ochrony wykonujących zadania na obszarach, w obiektach
i urządzeniach podlegających obowiązkowej ochronie.
2. Osoba wpisana na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej jest
uprawniona do:
1) opracowywania planu ochrony w zakresie określonym w art. 3 pkt 1;
2) organizowania i kierowania zespołami pracowników ochrony fizycznej.
3. Na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej wpisuje się osobę,
która:
1) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) ukończyła 21 lat;
3) ukończyła co najmniej gimnazjum lub ośmioletnią szkołę podstawową;
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
5) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne i nie toczy
się przeciwko niej postępowanie karne o takie przestępstwo;
6) posiada nienaganną opinię wydaną przez właściwego ze względu na jej miejsce
zamieszkania komendanta powiatowego (rejonowego, miejskiego) Policji,
sporządzoną na podstawie aktualnie posiadanych przez Policję informacji albo –
w przypadku obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz obywatela polskiego zamieszkałego na terenie
tych państw – przez organ odpowiedniego szczebla i kompetencji tych państw,
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby;
7) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną
orzeczeniami lekarskim i psychologicznym, których ważność nie upłynęła;
8) posiada przygotowanie teoretyczne i praktyczne w zakresie wyszkolenia
strzeleckiego, samoobrony, technik interwencyjnych oraz znajomość przepisów
prawa związanych z wykonywaniem ochrony osób i mienia.
4. Na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej wpisuje się również
osobę, której uznano kwalifikacje do wykonywania zawodu pracownika ochrony
fizycznej na podstawie ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania
kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
(Dz. U. z 2020 r. poz. 220).
5. Opinię, o której mowa w ust. 3 pkt 6, wydaje się nie rzadziej niż co 3 lata,
w formie postanowienia, na które służy zażalenie, a w przypadku opinii dotyczącej
obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz
obywatela polskiego zamieszkałego na terenie tych państw, w formie przyjętej w tym
państwie.
6. Spełnienie wymogów określonych w ust. 3 pkt 4 i 5 pracownik ochrony
potwierdza własnym oświadczeniem złożonym pod rygorem odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych zeznań.
7. Spełnienie wymogu określonego w ust. 3 pkt 8 potwierdzają:
1) dyplom zawodowy albo dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe,
w zawodzie technik ochrony fizycznej osób i mienia, albo świadectwo
potwierdzające kwalifikację w zawodzie albo certyfikat kwalifikacji zawodowej,
w zawodzie technik ochrony fizycznej osób i mienia;
2) dyplomy lub świadectwa uczelni, szkół oficerskich lub podoficerskich Policji lub
Straży Granicznej;
3) świadectwo szkolenia zawodowego zakończonego złożeniem egzaminu na
pierwszy stopień podoficerski, chorążego lub oficerski Służby Więziennej wraz ze świadectwem szkolenia specjalistycznego w zakresie specjalizacji ochronnej
w Służbie Więziennej;
4) zaświadczenia o ukończeniu kursów organizowanych przez ośrodki szkolenia
Policji, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Biura Ochrony Rządu lub Służby
Ochrony Państwa, o ile kursy te spełniają wymagania określone w przepisach
wykonawczych wydanych na podstawie ust. 9;
5) zaświadczenie o ukończeniu kwalifikacyjnego kursu zawodowego lub kursu
umiejętności zawodowych, potwierdzających przygotowanie teoretyczne i
praktyczne w zakresie wyszkolenia strzeleckiego, samoobrony, technik
interwencyjnych oraz znajomości przepisów prawa związanych z
wykonywaniem ochrony osób i mienia, realizowanych zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 117 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn. zm.);
6) zaświadczenia o ukończeniu innych kursów potwierdzających przygotowanie
teoretyczne i praktyczne w zakresie wyszkolenia strzeleckiego, samoobrony,
technik interwencyjnych oraz znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaniem ochrony osób i mienia, prowadzonych przez publiczne i niepubliczne placówki i ośrodki zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 117 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe;
7) świadectwa ukończenia szkoleń lub kursów potwierdzających przygotowanie
teoretyczne i praktyczne w zakresie wyszkolenia strzeleckiego, samoobrony,
technik interwencyjnych oraz znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaniem ochrony osób i mienia prowadzonych przez uczelnie.
8. Dyplomy uczelni kształcących w zakresie prawa, administracji publicznej,
bezpieczeństwa narodowego lub bezpieczeństwa wewnętrznego potwierdzają
specjalistyczne przygotowanie teoretyczne w zakresie znajomości przepisów prawa
związanych z wykonywaniem ochrony osób i mienia.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania
w zakresie kursów i szkoleń, o których mowa w ust. 7 pkt 6 i 7, w tym szczegółową tematykę i formę przeprowadzonych zajęć, mając na względzie zapewnienie właściwego poziomu wyszkolenia pracowników ochrony fizycznej.
art. 27.
więcej
technicznego uprawnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2.
2. Na listę kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego wpisuje
się osobę, która:
1) ukończyła 18 lat;
2) spełnia wymogi, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 4–6;
3) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pracy stwierdzoną orzeczeniem
lekarskim, wydanym przez lekarza uprawnionego do przeprowadzania badań,
o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 229 § 8 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495);
4) posiada wykształcenie co najmniej zawodowe techniczne o specjalności
elektronicznej, elektrycznej, łączności, mechanicznej, informatycznej lub
ukończyła kurs pracownika zabezpieczenia technicznego albo została
przyuczona do wymienionych zawodów na podstawie przepisów ustawy z dnia
22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. z 2018 r. poz. 1267 i 2245 oraz z 2019 r.
poz. 1495).
3. Na listę kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego wpisuje
się również osobę, której uznano kwalifikacje do wykonywania zawodu pracownika
zabezpieczenia technicznego na podstawie ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r.
o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej.
4. Osoba wpisana na listę kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia
technicznego jest uprawniona do:
1) opracowywania planu ochrony w zakresie określonym w art. 3 pkt 2;
2) organizowania i kierowania zespołami pracowników zabezpieczenia
technicznego.
art. 28.
więcej
i kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego prowadzi Komendant
Główny Policji w systemie teleinformatycznym. Wprowadzania danych podlegających wpisowi dokonują komendanci wojewódzcy Policji właściwi ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której wpisywane dane dotyczą.
2. Listy, o których mowa w ust. 1, zawierają następujące dane:
1) numer porządkowy wpisu;
2) imię (imiona) i nazwisko, imię ojca i matki, datę i miejsce urodzenia, adres
zamieszkania oraz numer PESEL, jeżeli osoba której wpis dotyczy go posiada;
3) informację o pełnieniu funkcji członka organu zarządzającego, prokurenta lub
pełnomocnika ustanowionego do kierowania działalnością koncesjonowaną, lub
prowadzeniu koncesjonowanej działalności gospodarczej jako przedsiębiorca
indywidualny lub wspólnik osobowej spółki handlowej, ze wskazaniem
pełnionej funkcji oraz numeru koncesji przedsiębiorcy – jeżeli taki posiada.
art. 29.
więcej
o których mowa w art. 28 ust. 1, lub dokonuje zmiany danych objętych wpisem na
pisemny wniosek osoby, której wpisywane dane dotyczą.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) dokument potwierdzający posiadane wykształcenie;
2) oświadczenie wnioskodawcy:
a) o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych,
b) o niekaralności za przestępstwa umyślne oraz nietoczeniu się przeciwko
wnioskodawcy postępowania karnego o takie przestępstwa;
3) zaświadczenie lub świadectwo potwierdzające przygotowanie teoretyczne
i praktyczne w zakresie wyszkolenia strzeleckiego, samoobrony, technik
interwencyjnych oraz znajomość przepisów prawa związanych
z wykonywaniem ochrony osób i mienia w przypadku osób ubiegających się
o wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej;
4) zaświadczenie potwierdzające odbycie kursu pracownika zabezpieczenia
technicznego lub zaświadczenie o przyuczeniu do zawodu w przypadku osób
ubiegających się o wpis na listę kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia
technicznego;
5) orzeczenia, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 7 albo art. 27 ust. 2 pkt 3;
6) decyzję pozytywną o uznaniu kwalifikacji w zawodzie pracownika ochrony
fizycznej albo w zawodzie pracownika zabezpieczenia technicznego – jeżeli taka
decyzja była wydana.
3. Właściwy komendant wojewódzki Policji wydaje osobie, której wpisywane
dane dotyczą, zaświadczenie o dokonaniu wpisu na listę.
4. Opłatę za wydanie zaświadczenia ponosi wnioskodawca według stawek
określonych w ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2019
r. poz. 1000, z późn. zm.).
5. Odmowa wpisu na listę następuje w formie decyzji administracyjnej
właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, w przypadku gdy:
1) pracownik ochrony fizycznej nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 26
ust. 3;
2) pracownik zabezpieczenia technicznego nie spełnia wymogów określonych
w art. 27 ust. 2.
6. Pracownika ochrony skreśla się z listy kwalifikowanych pracowników
ochrony fizycznej, w przypadku gdy:
1) pracownik ochrony fizycznej został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za
popełnienie przestępstwa umyślnego lub wszczęto w stosunku do niego
postępowanie karne o takie przestępstwo;
2) nie spełnia warunków określonych w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 4–8, w art. 30 albo
w art. 38b;
3) wykonując zadania pracownika ochrony fizycznej dopuścił się czynu
zabronionego określonego w art. 70 § 2 lub art. 87 § 1 ustawy z dnia 20 maja
1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2019 r. poz. 821 i 1238).
7. Pracownika ochrony skreśla się z listy kwalifikowanych pracowników
zabezpieczenia technicznego, w przypadku gdy:
1) pracownik zabezpieczenia technicznego został skazany prawomocnym
wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa umyślnego lub wszczęto w stosunku
do niego postępowanie karne o takie przestępstwo;
2) nie spełnia wymogów określonych w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 4–6, art. 27 ust. 2 pkt 3
lub w art. 30;
3) wykonując zadania pracownika zabezpieczenia technicznego dopuścił się czynu
zabronionego określonego w art. 70 § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń.
8. Skreślenie z listy następuje w formie decyzji administracyjnej właściwego
komendanta wojewódzkiego Policji.
9. Decyzja administracyjna, o której mowa w ust. 8, podlega natychmiastowemu
wykonaniu.
10. O skreśleniu z listy osób pełniących funkcje określone w art. 28 ust. 2
pkt 3 właściwy komendant wojewódzki Policji zawiadamia niezwłocznie organ
koncesyjny.
11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór wniosku o wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony
fizycznej, wzór wniosku o wpis na listę kwalifikowanych pracowników
zabezpieczenia technicznego oraz wzór zaświadczenia o wpisie na te listy,
z uwzględnieniem danych, o których mowa w art. 28 ust. 2.
art. 30.
więcej
pracownik zabezpieczenia technicznego jest obowiązany do zawiadamiania
właściwego komendanta wojewódzkiego Policji o zmianie danych objętych wpisem
w terminie 14 dni od dnia jej powstania.
art. 31.
więcej
kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników
zabezpieczenia technicznego, może być osoba pełnoletnia, nieskazana prawomocnym
wyrokiem za przestępstwo umyślne.
art. 32.
więcej
kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej przeprowadza się co 3 lata lub
w okresach krótszych niż 3 lata:
1) jeżeli w orzeczeniu lekarskim lub psychologicznym wskazano krótszy termin
następnego badania niż 3 lata;
2) po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż
6 miesięcy;
3) na wniosek pracodawcy lub właściwego komendanta wojewódzkiego Policji –
w razie uzasadnionego podejrzenia utraty zdolności fizycznej lub psychicznej do
wykonywania zadań.
art. 33.
więcej
listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub posiadającej taki wpis przeprowadza się na wniosek tej osoby, z zastrzeżeniem przypadków, o których mowa w art. 32 pkt 3 i art. 33a ust. 3.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, osoba ubiegająca się o wpis na listę
kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub posiadająca taki wpis jest
obowiązana dołączyć oświadczenie, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej
za składanie fałszywych zeznań, że nie jest osobą niepełnosprawną w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426) lub nie posiada
orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy wydanego przez właściwy organ
rentowy albo dokumenty potwierdzające orzeczony stopień niepełnosprawności,
inwalidztwa lub niezdolności do pracy.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 32 pkt 3 i art. 33a ust. 3, osoba
poddająca się badaniu jest obowiązana złożyć lekarzowi i psychologowi
przeprowadzającemu badanie oświadczenie albo dokumenty, o których mowa
w ust. 2.
4. Do przeprowadzania badań lekarskich osób ubiegających się o wpis na listę
kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub posiadających taki wpis oraz
wydawania orzeczeń lekarskich, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 7, uprawniony
jest lekarz upoważniony, o którym mowa w art. 15b ust. 1 ustawy o broni i amunicji,
który posiada uprawnienie do wykonywania badań, o których mowa w art. 229 ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Do kontroli wykonywania
i dokumentowania badań lekarskich oraz wydawanych orzeczeń lekarskich stosuje się
przepisy art. 15i oraz art. 15j ustawy o broni i amunicji.
Art. 33a. 1. Do przeprowadzania badań psychologicznych osób ubiegających się
o wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub posiadających
taki wpis oraz wydawania orzeczeń psychologicznych, o których mowa w art. 26
ust. 3 pkt 7, jest uprawniony psycholog upoważniony, o którym mowa w art. 15c
ust. 1 ustawy o broni i amunicji. Do kontroli wykonywania i dokumentowania badań
psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń psychologicznych stosuje się przepisy
art. 15i oraz art. 15j ustawy o broni i amunicji.
2. Opłaty za badania lekarskie i psychologiczne, którym jest obowiązana poddać
się osoba ubiegająca się o wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony
fizycznej, oraz za badania lekarskie i psychologiczne, którym jest obowiązana poddać się osoba posiadająca taki wpis, a także wydane na ich podstawie orzeczenia, ponosi osoba poddana badaniu, a w odniesieniu do pracowników, pracodawca zatrudniający tę osobę.
3. Badania lekarskie i psychologiczne, którym jest obowiązana poddać się osoba,
ubiegająca się o wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, oraz
badania lekarskie i psychologiczne, którym jest obowiązana poddać się osoba
posiadająca taki wpis, w stosunku do pracowników przeprowadza się na podstawie
skierowania wydanego przez pracodawcę, a orzeczenie lekarskie wydane na
podstawie badań lekarskich, w obu przypadkach, traktuje się jako orzeczenie,
o którym mowa w art. 229 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres oraz tryb przeprowadzania badań lekarskich
i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba ubiegająca się
o wpis lub posiadająca wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej,
1a) jednostki o wyższym poziomie referencyjnym, o których mowa w art. 34 ust. 3 pkt 1,
2) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne,
3) wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2, oraz druków orzeczeń
– uwzględniając potrzebę zapewnienia, aby wyniki badań odzwierciedlały stan
zdrowia osób poddających się badaniu, potencjał wykonawczy jednostki
referencyjnej, w szczególności liczbę i kwalifikacje personelu medycznego,
wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną oraz możliwości diagnostyczno-
-terapeutyczne w określonej dziedzinie medycyny, oraz aby stawki opłat, o których
mowa w pkt 2, odpowiadały kosztom przeprowadzonych badań.
art. 34.
więcej
wnoszone na piśmie.
2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobie ubiegającej się
o wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub posiadającej taki
wpis, pracodawcy oraz komendantowi wojewódzkiemu Policji, o którym mowa
w art. 29 ust. 1.
3. Odwołanie wraz z jego uzasadnieniem wnosi się w terminie 30 dni od dnia
doręczenia orzeczenia, za pośrednictwem lekarza lub psychologa, który wydał
orzeczenie, do jednego z podmiotów odwoławczych, którymi są:
1) wojewódzkie ośrodki medycyny pracy, a w przypadku gdy odwołanie dotyczy
orzeczenia lekarskiego wydanego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy –
jednostka o wyższym poziomie referencyjnym;
2) jednostki służby medycyny pracy podmiotów leczniczych utworzonych
i wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
3) podmioty lecznicze utworzone i wyznaczone przez Ministra Obrony Narodowej.
4. Lekarz lub psycholog, za którego pośrednictwem jest wnoszone odwołanie
przekazuje je wraz z dokumentacją badań oraz oświadczeniem lub dokumentacją,
o których mowa w art. 33 ust. 2, do podmiotu odwoławczego w terminie 7 dni od dnia
otrzymania odwołania.
5. Badanie w trybie odwołania przeprowadza się w terminie 30 dni od dnia
otrzymania odwołania.
6. Orzeczenie lekarskie lub psychologiczne wydane w trybie odwołania jest
ostateczne.
art. 35.
więcej
Art. 35a. (uchylony).
art. 36.
więcej
ma prawo do:
1) ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych
oraz legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
2) wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia
braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu
albo stwierdzenia zakłócania porządku;
3) ujęcia w granicach obszarów lub obiektów chronionych lub poza ich granicami
osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego, a także chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji;
4) użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa
w art. 12 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d, pkt 2 lit. a, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a i pkt 13 ustawy
z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2418):
a) w granicach chronionych obiektów i obszarów – w przypadkach, o których
mowa w art. 11 pkt 2, 5, 8, 10 i 13 tej ustawy,
b) poza granicami obiektów i obszarów chronionych – w przypadku, o którym
mowa w art. 11 pkt 9 tej ustawy;
5) użycia lub wykorzystania broni palnej:
a) w granicach chronionych obiektów i obszarów – w przypadkach, o których
mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 oraz art. 47 pkt 3, 6 i 7 ustawy z dnia
24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, z wyłączeniem przypadków przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do zamachów, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c tej ustawy,
b) poza granicami obiektów i obszarów chronionych – w przypadkach,
o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. e oraz art. 47 pkt 3 i 6 ustawy z dnia
24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
2. Wewnętrzna służba ochrony lub przedsiębiorca prowadzący działalność
gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia prowadzą ewidencję notatek
użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez
pracowników ochrony.
3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz
dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych
w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
4. (uchylony)
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działań,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–3.
art. 37.
więcej
art. 38.
więcej
Art. 38a. 1. Pracownik ochrony podczas wykonywania zadań ochrony osób
i mienia jest obowiązany:
1) posiadać przy sobie legitymację, o której mowa w art. 9a ust. 1 lub art. 20 ust. 1
pkt 3, oraz okazywać ją na żądanie osoby, której czynności dotyczą w taki sposób
aby zainteresowany miał możliwość odczytać i zanotować imię i nazwisko
pracownika ochrony, numer legitymacji, dane podmiotu wystawiającego oraz
zapoznać się z treścią pouczenia, o którym mowa w art. 9a ust. 2 pkt 5 lub art. 20
ust. 3 pkt 5;
2) wykonywać polecenia osób działających w imieniu instytucji państwowych lub
samorządowych wydane na podstawie przepisów prawa.
2. Pracownik ochrony jest zwolniony z obowiązku okazywania legitymacji,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w przypadku gdy osoba, wobec której wykonuje
czynności, swoim zachowaniem w sposób oczywisty zagraża życiu lub zdrowiu
pracownika ochrony lub innych osób albo dobrom powierzonym ochronie.
Art. 38b. 1. Kwalifikowany pracownik ochrony fizycznej ma obowiązek co 5 lat
przejść kurs doskonalący umiejętności, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 8, oraz
przedstawić właściwemu komendantowi wojewódzkiemu Policji, zaświadczenie
o odbyciu tego kursu.
2. Z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jest zwolniona osoba pełniąca funkcję
członka organu zarządzającego, prokurenta lub pełnomocnika ustanowionego do
kierowania działalnością określoną w koncesji lub prowadząca koncesjonowaną
działalność gospodarczą jako przedsiębiorca indywidualny lub wspólnik osobowej
spółki handlowej, jeżeli osobiście nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 3
pkt 1.
3. Kurs doskonalący, o którym mowa w ust. 1, prowadzą podmioty wskazane
w art. 26 ust. 7 pkt 4, 6 i 7.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową
tematykę, formę oraz czas trwania kursu, o którym mowa w ust. 1, w wymiarze
nieprzekraczającym 50 godzin, mając na względzie zapewnienie właściwego poziomu
wyszkolenia pracowników ochrony fizycznej.
Art. 38c. Osoba, która jest wpisana na listę kwalifikowanych pracowników
ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego
i pełni funkcję członka organu zarządzającego, prokurenta lub pełnomocnika
ustanowionego do kierowania działalnością określoną w koncesji lub prowadzi
koncesjonowaną działalność gospodarczą jako przedsiębiorca indywidualny lub
wspólnik osobowej spółki handlowej, jeżeli osobiście nie wykonuje czynności,
o których mowa w art. 3 pkt 1 lub 2, jest zwolniona z obowiązku określonego
w art. 26 ust. 3 pkt 7 lub art. 27 ust. 2 pkt 3, jeżeli dysponuje orzeczeniem lekarskim
uzyskanym w trybie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 129).
art. 39.
więcej
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
zasady uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunki
przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji.
art. 40.
więcej
palną tylko wtedy, gdy występuje w umundurowaniu lub ubiorze używanym przez
specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik ochrony wykonuje
zadanie ochrony osób w miejscu publicznym.
art. 41.
więcej
wykonuje bezpośrednio zadania w zakresie utrzymania bezpieczeństwa i porządku
publicznego podczas trwania masowych imprez publicznych.
art. 42.
więcej
obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie korzysta z ochrony
prawnej przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
art. 43.
więcej
specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeżeniem art. 44 i 44a,
w zakresie:
1) zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia;
2) sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu
bezpośredniego lub broni palnej;
3) posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega na:
1) kontroli organizacji i zasad działania, uzbrojenia, wyposażenia oraz współpracy
z innymi formacjami i służbami;
2) kontroli zgodności aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony;
3) wstępie na teren obszarów i obiektów, a także innych miejsc, w których jest
prowadzona ochrona, oraz żądaniu wyjaśnień i udostępniania bądź wglądu
w dokumentację ochronną;
4) wstępie na teren siedziby przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie
ochrony osób i mienia, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona
lub powinna być prowadzona działalność;
5) wydawaniu pisemnych zaleceń mających na celu usunięcie stwierdzonych
nieprawidłowości i dostosowanie działalności specjalistycznej uzbrojonej
formacji ochronnej do przepisów prawa.
3. Naruszenia przepisów prawa i nieprawidłowości stwierdzone w ramach
sprawowanego nadzoru, o którym mowa w ust. 1, w terminie określonym
w zaleceniu, usuwa:
1) kierownik jednostki, w skład której wchodzą obszary, obiekty i urządzenia
podlegające obowiązkowej ochronie;
2) osoba działająca w imieniu lub interesie przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję
na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia,
posiadającego świadectwo broni;
3) kierownik jednostki, w której utworzono wewnętrzną służbę ochrony.
art. 44.
więcej
sprawuje nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi
działającymi na terenach, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1.
1a. Kontrolę ochrony terenów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, przez
specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne może przeprowadzać Żandarmeria Wojskowa.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady ochrony terenów podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych
jednostek organizacyjnych, chronionych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne.
Art. 44a. 1. Komendant Główny Straży Granicznej, na zasadach określonych
w art. 43 oraz w przepisach dotyczących ochrony lotnictwa cywilnego, sprawuje
nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie
wykonywania zadań związanych z kontrolą bezpieczeństwa przeprowadzaną
w portach lotniczych. Przepis art. 46 stosuje się odpowiednio.
2. W zakresie, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Straży Granicznej
może powierzyć przeprowadzenie kontroli komendantom oddziałów Straży
Granicznej.
art. 45.
więcej
ministrów, kierowników urzędów centralnych w zakresie sprawowania przez nich
nadzoru nad działalnością wewnętrznych służb ochrony oraz pracowników
przedsiębiorców świadczących usługi ochrony osób i mienia w podległych,
podporządkowanych lub nadzorowanych jednostkach organizacyjnych.
art. 46.
więcej
czynności, o których mowa w art. 43 ust. 2, po okazaniu legitymacji służbowej
i pisemnego upoważnienia.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady wydawania upoważnień do kontroli oraz tryb wykonywania
czynności, o których mowa w art. 43 ust. 2.
art. 47.
więcej
rozporządzenia, szczegółowe zasady współpracy specjalistycznych uzbrojonych
formacji ochronnych z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony
cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi).
art. 48.
więcej
ochrony obszaru, obiektu, urządzeń lub transportu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
art. 49.
więcej
i mienia bez wymaganej koncesji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
art. 50.
więcej
upoważnienia lub nie dopełnił obowiązku, naruszając w ten sposób dobro osobiste
człowieka,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 50a. Kto, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 43 ust. 3, nie usuwa,
w terminie określonym w zaleceniu, stwierdzonych w ramach sprawowanego nadzoru
Komendanta Głównego Policji naruszeń przepisów prawa lub nieprawidłowości,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
Art. 50b. Kto osobie upoważnionej do przeprowadzania kontroli działalności
gospodarczej wykonywanej w zakresie usług ochrony osób i mienia udaremnia lub
utrudnia wykonanie czynności służbowej, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.
art. 51.
więcej
art. 52.
więcej
art. 53.
więcej
art. 54.
więcej
art. 55.
więcej
Bankowych) oraz Straży Pocztowych tracą moc z dniem 31 grudnia 2000 r.
2. Koncesje na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia,
po spełnieniu przez przedsiębiorcę warunków określonych w ustawie, podlegają
wymianie w terminie do dnia 31 grudnia 2000 r.; w pozostałych przypadkach tracą moc.
3. Przedsiębiorcy ubiegający się o wymianę koncesji, o których mowa w ust. 2,
obowiązani są złożyć organowi właściwemu do udzielenia koncesji wniosek
o wymianę koncesji w terminie do dnia 30 września 2000 r.
art. 56.
więcej
Przemysłowych (Portowych, Bankowych) oraz Straży Pocztowych lub o wydanie
koncesji na świadczenie usług ochrony osób i mienia, złożone, lecz nierozpatrzone do
dnia wejścia w życie ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach
określonych w niniejszej ustawie.
art. 57.
więcej
1) dekret z dnia 17 października 1946 r. o Straży Pocztowej (Dz. U. poz. 323);
2) ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o Straży Przemysłowej (Dz. U. poz. 42 oraz
z 1989 r. poz. 192).
art. 58.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców