Art. 5. 1. Ochrona osobista może zostać udzielona w przypadku wysokiego stopnia zagrożenia dla życia lub zdrowia
osoby chronionej w związku z postępowaniem karnym lub karnym skarbowym, jeżeli zachodzi konieczność długotrwałej
ochrony, w sprawach, których rozpoznanie w pierwszej instancji należy do właściwości sądu okręgowego, oraz
w sprawach o przestępstwa określone w art. 197 § 1 i 2 oraz art. 207 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny,
a w szczególnie uzasadnionych przypadkach także w innych sprawach.
2. Ochrona osobista może polegać na:
1) stałej obecności funkcjonariuszy Policji w pobliżu osoby chronionej;
2) czasowej obecności funkcjonariuszy Policji w pobliżu osoby chronionej;
3) czasowej obserwacji osoby chronionej i otoczenia, w którym przebywa;
4) wskazaniu osobie chronionej bezpiecznych miejsc przebywania oraz czasu i bezpiecznego sposobu przemieszczania się;
5) określeniu zakresu, warunków i sposobu kontaktowania się osoby chronionej z innymi osobami.

Ustawa o ochronie i pomocy dla pokrzywdzonego i świadka art. 5

DODAJ