Art. 59. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, ze zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–6 i 8–14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach
przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628), policjanci mogą użyć środków przymusu bezpośredniego,
o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1–13 i 17–20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, 3 i pkt 4 lit. a i b oraz w art. 47 ustawy z dnia
24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, policjanci mogą użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz dokumentowanie tego użycia
i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej.”;
2) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu:
„Art. 16a. Wobec nieletniego doprowadzonego do policyjnej izby dziecka, w przypadkach, o których mowa
w art. 11 pkt 1–3, 8 i 10–14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,
policjanci mogą użyć środka przymusu bezpośredniego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 3, 4,
6, 7, pkt 12 lit. a i pkt 13 tej ustawy.”;
3) uchyla się art. 17;
4) w art. 18:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, zwłaszcza poprzez sprowadzenie:
1) niebezpieczeństwa powszechnego dla życia, zdrowia lub wolności obywateli,
2) bezpośredniego zagrożenia dla mienia w znacznych rozmiarach,
3) bezpośredniego zagrożenia obiektów lub urządzeń ważnych dla bezpieczeństwa lub obronności państwa,
siedzib centralnych organów państwowych albo wymiaru sprawiedliwości, obiektów gospodarki lub kultury
narodowej oraz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych albo organizacji
międzynarodowych, a także obiektów dozorowanych przez uzbrojoną formację ochronną utworzoną na
podstawie odrębnych przepisów,
4) zagrożenia przestępstwem o charakterze terrorystycznym bądź jego dokonania w stosunku do obiektów
mających szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, bądź mogącym skutkować
niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego
– jeżeli użycie oddziałów i pododdziałów Policji okaże się niewystarczające, do pomocy oddziałom
i pododdziałom Policji mogą być użyte oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwane
dalej „Siłami Zbrojnymi”.”,
b) uchyla się ust. 2,
c) ust. 3–5 otrzymują brzmienie:
„3. Użycie Sił Zbrojnych, w przypadkach o których mowa w ust. 1, następuje na podstawie postanowienia
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wydanego na wniosek Prezesa Rady Ministrów.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielona również w formie prowadzonego samodzielnie przez
oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych przeciwdziałania zagrożeniu bądź dokonaniu przestępstwa, o którym mowa
w ust. 1 pkt 4, w przypadku gdy oddziały i pododdziały Policji nie dysponują możliwościami skutecznego
przeciwdziałania tym zagrożeniom.
5. W przypadkach niecierpiących zwłoki decyzję o udzieleniu pomocy, o której mowa w ust. 1 i 4, podejmuje
Minister Obrony Narodowej, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, określający zakres i formę
pomocy, zawiadamiając o niej niezwłocznie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów.”,
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Żołnierzom oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych kierowanych do pomocy oddziałom i pododdziałom
Policji przysługują w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia
policjantów określone w art. 15 i art. 16. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie
określonych dla policjantów.”,
e) w ust. 8 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) sposób koordynowania działań podejmowanych przez Policję i Siły Zbrojne w formie określonej w ust. 1
i 4;”;
5) w art. 18a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom Żandarmerii Wojskowej przysługują, w zakresie
niezbędnym do wykonania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia policjantów określone w art. 15 i art. 16.
Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla policjantów.”;
6) w art. 18b ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Funkcjonariuszom Straży Granicznej skierowanym do wykonywania zadań służbowych polegających na
udzielaniu pomocy Policji przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań, uprawnienia policjantów
określone w art. 15 ust. 1 pkt 1–3 i 4–5a oraz art. 16, z wyjątkiem uprawnienia do używania lub wykorzystywania
wodnych środków obezwładniających. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla
policjantów.”;
7) w art. 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osobom, które stosownie do przepisów o powszechnym obowiązku obrony odbywają ćwiczenia
w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych na podstawie
przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych, przysługują w zakresie przydzielonych im zadań uprawnienia
policjantów określone w art. 15 i art. 16.”.

Ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej art. 59

DODAJ