Art. 41. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234,
poz. 1694 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) art. 93, art. 94, art. 96, art. 100, rozdziałów 9 i 10, art. 124 pkt 1 lit. g oraz
pkt 2 i 4, art. 125 ust. 1 pkt 2 w zakresie dotyczącym art. 124 pkt 1 lit. g, art.
126 ust. 1 pkt 4 i 7 oraz ust. 2, art. 127, art. 128 ust. 2, art. 131-134a, które
mają zastosowanie do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,
państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz członków ich rodzin,”;
2) w art. 4:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wiza – zezwolenie wydane cudzoziemcowi przez organ polski lub organ, którego właściwość w tej sprawie wynika z postanowień umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską lub organ
państw obszaru Schengen, uprawniające go do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub innych państw obszaru Schengen, przejazdu przez to terytorium i pobytu na nim w czasie, w celu i na warunkach w nim określonych;”,
b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a-5d w brzmieniu:
„5a) wiza jednolita – wiza, o której mowa w art. 10 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.Urz. UE L 239
z 22.09.2000, str. 19, z późn. zm.);
5b) wiza krajowa – wiza uprawniająca do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium i pobytu na nim;
5c) centralny organ wizowy – organ odpowiedzialny za przeprowadzenie
konsultacji, w tym konsultacji elektronicznych, o których mowa w art.
17 ust. 2 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki
Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach;
5d) państwa obszaru Schengen – państwa, które w pełni stosują dorobek Schengen;”;
3) art. 28 otrzymuje brzmienie:
„Art. 28. 1. Wiza tranzytowa uprawnia do przejazdu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innych państw obszaru Schengen i może być wydana cudzoziemcowi, który posiada prawo wjazdu do państwa docelowego lub państwa graniczącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu nie
dłuższy niż 5 dni, licząc od dnia każdego wjazdu na terytorium
państw obszaru Schengen.”;
4) art. 31 otrzymuje brzmienie:
„Art. 31. 1. Wizę pobytową wydaje się jako wizę jednolitą lub krajową.
2. Wiza pobytowa jednolita uprawnia do wjazdu i nieprzerwanego
pobytu na terytorium państw obszaru Schengen lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających przez okres nieprzekraczający łącznie 3 miesięcy w okresie 6 miesięcy liczonych od
dnia pierwszego wjazdu na to terytorium.
3. Wiza pobytowa krajowa uprawnia do wjazdu i nieprzerwanego
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających przez okres nieprzekraczający łącznie roku w okresie ważności wizy.
4. Wiza pobytowa krajowa może być wydana w celu wjazdu i pobytu, o którym mowa w art. 26 pkt 4 lit. b i d-j oraz r, jeżeli okoliczności tego pobytu wymagają, aby trwał on dłużej niż 3 miesiące.
5. Okres pobytu na podstawie wizy pobytowej krajowej ustala się w
granicach określonych w ust. 3 i 4 odpowiednio do celu wskazanego przez cudzoziemca.
6. Okres ważności wizy pobytowej może wynosić do 5 lat.”;
5) w art. 32 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wiza pobytowa krajowa w celu wykonywania pracy może być wydana cudzoziemcowi, który przedstawi przyrzeczenie wydania zezwolenia na pracę
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli
zezwolenie na pracę nie jest wymagane.”;
6) w art. 33 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Cudzoziemcowi może być wydana wiza pobytowa krajowa, choćby zachodziły okoliczności, o których mowa w art. 42, jeżeli:”;
7) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wizę pobytową krajową wydaje się małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek jego przedstawiciela ustawowego, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy.”;
8) w art. 35 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Wizę dyplomatyczną, służbową i kurierską wydaje się jako wizę krajową.”;
9) w art. 42 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy krajowej, jeżeli:”,
10) po art. 42 dodaje się art. 42a w brzmieniu:
„Art. 42a. Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy pobytowej jednolitej,
jeżeli jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których
pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany,
lub w przypadku gdy cudzoziemiec nie spełnia warunków wjazdu,
o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a, c, d i e rozporządzenia (WE)
nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca
2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących
przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen)
(Dz.Urz. UE L 105 z 13.04.2006, str. 1).”;
11) w art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec jest obowiązany złożyć wniosek o przedłużenie wizy co najmniej 7 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie jednolitej lub co najmniej 14 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie krajowej.”;
12) po art. 45 dodaje się art. 45a i 45b w brzmieniu:
„Art. 45a. 1. Wydanie wizy jednolitej w przypadkach określonych przez Radę Unii Europejskiej na podstawie art. 17 ust. 2 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z
dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach wymaga uzyskania zgody Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców działającego jako centralny organ wizowy.
2. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców konsultuje możliwość wyrażenia zgody na wydanie wizy jednolitej:
1) w przypadkach określonych w załączniku 5A do Wspólnych
Instrukcji Konsularnych dla misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych dotyczących wiz (Dz.Urz. UE C 326
z 22.12.2005, str. 1), zwanych dalej „Wspólnymi Instrukcjami Konsularnymi”, z:
a) Komendantem Głównym Straży Granicznej,
b) Komendantem Głównym Policji,
c) Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
d) Szefem Agencji Wywiadu,
e) ministrem właściwym do spraw zagranicznych;
2) w przypadkach określonych w załączniku 5B do Wspólnych Instrukcji Konsularnych z centralnymi organami wizowymi innych państw obszaru Schengen.
3. Jeżeli wydanie wizy jednolitej przez organ wizowy innego państwa obszaru Schengen wymaga zgody centralnego organu wizowego Rzeczypospolitej Polskiej, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców działający jako centralny organ wizowy konsultuje możliwość wyrażenia zgody z organami, o których mowa w ust. 2 pkt 1.
4. Organy, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są obowiązane, w terminie 5 dni od dnia otrzymania wniosku o konsultację, przekazać opinię w sprawie zgody na wydanie wizy jednolitej. Nieprzekazanie opinii w tym terminie uznaje się za równoważne z wydaniem opinii pozytywnej.
5. Na wniosek organów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, termin przekazania opinii w sprawie zgody na wydanie wizy jednolitej może być przedłużony o 5 dni, a w szczególnie uzasadnionych
przypadkach do 80 dni, o czym Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców zawiadamia konsula.
6. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców informuje konsula o wyrażeniu zgody na wydanie wizy jednolitej lub braku zgody na jej wydanie, w terminie 10 dni od dnia otrzymania wniosku w tej
sprawie. Termin ten ulega przedłużeniu odpowiednio do przedłużenia terminu przekazania opinii w sprawie zgody na wydanie wizy jednolitej, o którym mowa w ust. 5.
7. Nieudzielenie konsulowi przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców informacji w sprawie zgody na wydanie wizy jednolitej w terminach, o których mowa w ust. 6, uznaje się za wyrażenie zgody.
8. W przypadku gdy brak zgody na wydanie wizy jednolitej wynika
ze stanowiska centralnego organu wizowego innego państwa obszaru Schengen, konsul może wydać cudzoziemcowi wizę jednolitą upoważniającą tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 45b. 1. Przed wydaniem wizy organ właściwy do jej wydania może zwrócić się do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z wnioskiem o przekazanie informacji, czy wobec cudzoziemca zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 42 pkt 1-4 i 7.
2. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców jest obowiązany przekazać informacje, czy wobec cudzoziemca zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 42 pkt 1-4 i 7, w terminie 10 dni od dnia
otrzymania wniosku w tej sprawie.”;
13) w art. 46:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wizę pobytową krajową w celu wykonywania pracy wydaje lub odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na miejsce stałego zamieszkania cudzoziemca.”,
b) uchyla się ust. 7a i 7b;
14) w art. 48 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Wizę krajową unieważnia się, jeżeli:”;
15) w art. 52 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) oznaczenie wiz, z wyłączeniem wiz wydawanych szefom i członkom personelu misji dyplomatycznych, kierownikom urzędów konsularnych i członkom personelu konsularnego państw obcych oraz innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych
zwyczajów międzynarodowych, i wzór wizy krajowej, uwzględniając jej
typy, o których mowa w art. 26, a także zakres danych, które powinny być
w niej zawarte, określony w art. 25 ust. 1-4;”;
16) w art. 57:
a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu;”,
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, można udzielić zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony tylko w razie istnienia poważnych przyczyn, zwłaszcza ze względów humanitarnych lub
z powodu zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem interesu
państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.”;
17) w art. 62:
a) po ust. 7a dodaje się ust. 7b w brzmieniu:
„7b. W przypadku, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2a, gdy zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 57 ust. 5a, wojewoda zasięga opinii, o której mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji.”,
b) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu:
„8a. Wojewoda jest obowiązany ustalić, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w przypadku gdy państwo obszaru Schengen zasięga opinii na podstawie art. 25 ust.
2 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z
Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki
Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach.”,
c) w ust. 9 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) właściwy organ państwa obszaru Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, o:
a) udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w
przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej
Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach,
b) braku przesłanek do cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas
oznaczony w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach.”;
18) art. 66 otrzymuje brzmienie:
„Art. 66. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na osiedlenie
się, jeżeli:
1) nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 64 ust. 1;
2) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których
pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany;
3) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen
do celów odmowy wjazdu;
4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego
lub interes Rzeczypospolitej Polskiej;
5) podstawą ubiegania się o zezwolenie jest zawarcie związku
małżeńskiego z obywatelem polskim, a związek małżeński
został zawarty wyłącznie w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się;
6) w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się:
a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje,
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia
za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź
takiego dokumentu jako autentycznego używał;
7) nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, można udzielić zezwolenia na osiedlenie się tylko w razie istnienia poważnych przyczyn, zwłaszcza ze względów humanitarnych lub z powodu
zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem interesu państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.”;
19) w art. 71b:
a) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. W przypadku, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 3, gdy zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 66 ust. 2, oraz przed wydaniem
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE wojewoda zasięga opinii, o której mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca
1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, za pośrednictwem
Komendanta Głównego Policji.”,
b) dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu:
„9. W przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, oraz przed wydaniem zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE, wojewoda
informuje właściwy organ państwa obszaru Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, o wydaniu zezwolenia na osiedlenie się.
10. W przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, oraz przed wydaniem zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE, wojewoda
informuje właściwy organ państwa obszaru Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, o braku przesłanek do cofnięcia zezwolenia na osiedlenie się.”;
20) w art. 88 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, jeżeli cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej krótkoterminowej lub w
ruchu bezwizowym;”;
21) w art. 128 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne lub przestępstwo
skarbowe na karę grzywny lub karę pozbawienia wolności poniżej jednego roku,
b) w innym państwie niż państwo obszaru Schengen za przestępstwo stanowiące zbrodnię pospolitą również w rozumieniu prawa polskiego,
c) w państwie obszaru Schengen za przestępstwo na karę pozbawienia wolności powyżej jednego roku;”;
22) w art. 131:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec może złożyć wniosek o:
1) udzielenie informacji o wpisaniu jego danych osobowych do wykazu lub do Systemu Informacyjnego Schengen;
2) sprostowanie jego danych osobowych zawartych w wykazie lub w
Systemie Informacyjnym Schengen, jeżeli stwierdzi, że nie są prawdziwe;
3) wykreślenie jego danych osobowych zawartych w wykazie lub w
Systemie Informacyjnym Schengen, jeżeli zostały tam umieszczone w wyniku błędu.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Wniosek w sprawie danych zawartych w Systemie Informacyjnym
Schengen może dotyczyć tylko danych wpisanych przez Szefa Urzędu
do Spraw Cudzoziemców do celów odmowy wjazdu.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W postępowaniu wszczętym wskutek złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców udziela cudzoziemcowi tylko informacji o wpisaniu jego danych osobowych do wykazu
lub do Systemu Informacyjnego Schengen.”;
23) w art. 131a dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Przepis ust. 1 stosuje się także do przeglądania dokumentów dotyczących
wpisu danych cudzoziemca do Systemu Informacyjnego Schengen dokonanego przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców do celów odmowy wjazdu.”;
24) po art. 134 dodaje się art. 134a w brzmieniu:
„Art. 134a. Dane cudzoziemca, z wyłączeniem danych obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, przechowywane w wykazie na podstawie:
1) art. 128 ust. 1 pkt 1 i 2, z wyłączeniem danych cudzoziemca,
który otrzymał decyzję o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) art. 128 ust. 1 pkt 3 i 6,
3) art. 77 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818)
– są przekazywane do Systemu Informacyjnego Schengen na
okres przechowywania ich w wykazie.”;
25) w art. 143 w ust. 1:
a) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) przekazywanie właściwym organom innych państw obszaru Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, informacji dotyczących podstawy prawnej i faktycznej wpisu do celów określonych
w art. 25 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki
Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach;”,
b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) wykonywanie funkcji polskiego centralnego organu wizowego;”.

Ustawa o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym art. 41

DODAJ