Art. 3. 1. O ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do postępowania
w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, należących do
właściwości konsulów, stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo
konsularne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2141 oraz z 2019 r. poz. 60).

Art. 3a. Funkcję Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji, zwanego dalej
„Pełnomocnikiem”, pełni sekretarz lub podsekretarz stanu w urzędzie obsługującym
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, powoływany i odwoływany przez
Prezesa Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 3b. 1. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności:
1) wydawanie decyzji w sprawie:
a) przyznania kandydatowi na repatrianta miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla
repatriantów, zwanym dalej „ośrodkiem”,
b) przedłużenia pobytu repatrianta w ośrodku,
c) pozbawienia miejsca w ośrodku repatrianta, który uporczywie narusza
obowiązki określone w regulaminie organizacyjno-porządkowym;
d) (uchylona)
2) koordynowanie działań na rzecz pomocy repatriantom i członkom ich rodzin;
3) powierzanie prowadzenia ośrodków organizacjom społecznym,
stowarzyszeniom lub osobom prawnym;
4) sprawowanie nadzoru nad działalnością ośrodków;
5) prowadzenie ewidencji, o których mowa w art. 29 ust. 1 i art. 30 ust. 1, oraz
rejestru, o którym mowa w art. 33 ust. 3;
6) analizowanie rynku pracy pod względem możliwości zatrudnienia repatriantów;
7) zajmowanie stanowiska wobec projektów aktów prawnych w zakresie repatriacji;
8) składanie do wiadomości Rady Ministrów corocznego sprawozdania z realizacji
ustawy, w którym przedstawia się, w szczególności:
a) liczbę osób, które przybyły do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
krajowej w celu repatriacji w danym roku,
b) wykaz ośrodków oraz liczbę osób w nich przebywających,
c) ocenę realizacji zadań przez dany ośrodek,
d) wykaz zadań zrealizowanych przez Pełnomocnika,
e) kwotę środków wydatkowanych na realizację procesu repatriacji, w tym
wysokość kwoty pomocy udzielonej repatriantom, o której mowa w art. 17
ust. 1 i art. 17b ust. 1;
9) zamieszczanie informacji o działalności Pełnomocnika i Rady do Spraw
Repatriacji oraz o powołaniu i odwołaniu jej członków i przewodniczącego w
Biuletynie Informacji Publicznej – na stronach podmiotowych urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, Pełnomocnik przedkłada w
terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku, w którym sprawozdanie jest sporządzane.
3. Od decyzji Pełnomocnika wydawanych w pierwszej instancji przysługuje
wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten sam organ.

Art. 3c. 1. Pełnomocnik, wydając decyzję w sprawie przyznania miejsca w
ośrodku kandydatowi na repatrianta, bierze pod uwagę czas oczekiwania na wydanie
wizy krajowej w celu repatriacji osób ujętych w ewidencji osób ubiegających się o
wydanie wizy krajowej w celu repatriacji, które nie posiadają warunków do osiedlenia
się w Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, obejmuje również członków najbliższej
rodziny repatrianta, którzy złożyli wnioski o udzielenie zezwolenia na pobyt stały
zgodnie z art. 12d ust. 3. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
1b. Pełnomocnik wydaje decyzję w sprawie przyznania miejsca w ośrodku po
przedstawieniu przez konsula wyrażonej na piśmie zgody osób, o których mowa w ust.
1 i 1a, na umieszczenie w ośrodku. W przypadku osoby małoletniej lub
ubezwłasnowolnionej całkowicie zgodę wyraża jej rodzic lub opiekun prawny.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Pełnomocnik wskazuje ośrodek, termin
umieszczenia repatrianta w ośrodku oraz okres jego pobytu w ośrodku, nie dłuższy
jednak niż 90 dni.
3. Pełnomocnik, na uzasadniony wniosek repatrianta, może wydać decyzję o
przedłużeniu jego pobytu w ośrodku o kolejne 90 dni, w szczególności w przypadku
gdy repatriant obowiązany do opuszczenia ośrodka:
1) nie podjął pracy zarobkowej z przyczyn od siebie niezależnych lub
2) nie posiada nowego miejsca zamieszkania.
4. Pełnomocnik wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie nie dłuższym
niż 3 lata od dnia wydania przez konsula decyzji o zakwalifikowaniu do wydania wizy
krajowej w celu repatriacji.
5. W przypadku braku wolnych miejsc w ośrodku termin, o którym mowa w ust.
4, może być przedłużony przez Pełnomocnika, w drodze decyzji, na okres nie dłuższy niż 2 lata.

Art. 3d. 1. Właściwe organy administracji rządowej są obowiązane do
współpracy z Pełnomocnikiem i udzielania mu pomocy, w szczególności przez
udostępnianie mu informacji i dokumentów niezbędnych do realizacji jego zadań.
2. Pełnomocnik, w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań,
współpracuje z organami jednostek samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi.

Art. 3e. 1. Wojewoda koordynuje proces repatriacji na terenie województwa we
współpracy z Pełnomocnikiem.
2. Do zadań wojewody należy w szczególności:
1) nadzorowanie realizacji zadań w zakresie repatriacji na terenie województwa;
2) koordynowanie działań na rzecz adaptacji i integracji repatriantów na terenie województwa;
3) współpraca z organizacjami pozarządowymi w zakresie repatriacji.

Art. 3f. 1. Organem opiniodawczo-doradczym Pełnomocnika jest Rada do Spraw
Repatriacji, zwana dalej „Radą”.
2. Do zadań Rady należy:
1) zgłaszanie propozycji w zakresie usprawnienia organizacji procesu repatriacji;
2) zajmowanie stanowiska wobec projektów aktów prawnych w zakresie repatriacji;
3) wyrażanie, na wniosek Pełnomocnika, opinii we wszystkich sprawach z zakresu repatriacji.
3. Rada składa się z 5 członków powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów
na wniosek Pełnomocnika spośród osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem
w zakresie repatriacji.
4. Pełnomocnik składa wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie:
1) 30 dni przed upływem kadencji członka Rady;
2) 30 dni po dniu ustania członkostwa, o którym mowa w ust. 6.
5. Kadencja Rady trwa 5 lat.
6. Członkostwo w Radzie ustaje z chwilą:
1) odwołania przez Prezesa Rady Ministrów;
2) złożenia rezygnacji;
3) śmierci;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) utraty zdolności do czynności prawnych;
6) pozbawienia praw publicznych.
7. W przypadku ustania członkostwa w Radzie jej skład uzupełnia się na okres
do końca kadencji w sposób określony w ust. 3.
8. Pełnomocnik wyznacza przewodniczącego oraz wiceprzewodniczącego Rady
spośród członków Rady na pierwszym jej posiedzeniu.
9. Przewodniczący Rady organizuje prace Rady i kieruje jej pracami, w szczególności:
1) ustala plan pracy Rady;
2) zwołuje posiedzenia Rady;
3) reprezentuje Radę przed innymi organami i instytucjami;
4) wyznacza członkom Rady zadania związane z działalnością Rady;
5) może powoływać zespoły tematyczne lub grupy robocze do opracowywania
zagadnień oraz przeprowadzania analiz problemów wynikających z działalności
Rady;
6) może zapraszać do udziału w pracach Rady przedstawicieli urzędów
administracji publicznej.
10. Wiceprzewodniczący Rady wykonuje zadania przewodniczącego Rady w
razie jego nieobecności.
11. Po upływie kadencji Rady dotychczasowy przewodniczący Rady pełni swoje
obowiązki do czasu powołania nowego przewodniczącego Rady.
12. Członkowie Rady otrzymują wynagrodzenie za udział w pracach Rady i
realizację jej zadań, diety, a także zwrot kosztów podróży i zakwaterowania na
zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 i 1043).
13. Obsługę finansową oraz kancelaryjno-biurową Rady zapewnia urząd
obsługujący ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
14. Tryb pracy Rady jest określony w regulaminie przyjętym w drodze zarządzenia Pełnomocnika.
15. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
wynagrodzenia przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Rady oraz jej pozostałych
członków w wysokości nie wyższej niż jednokrotność przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym
kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego, uwzględniając zakres i warunki wykonywanych zadań.

Ustawa o repatriacji art. 3

Poprzedni

Art. 2. (uchylony).

Nastepny

Art. 4. Osoba przybywająca do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji nabywa obywatelstwo polskie z mocy prawa z dniem przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji
  • Wejscie w życie 1 stycznia 2001
  • Ost. zmiana ustawy 1 października 2010
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 25 01 2021
Komentarze

Wyszukiwarka