Art. 3. 1. Jeżeli ustawa przewiduje właściwość prawa ojczystego,
a obywatelstwa danej osoby ustalić nie można, osoba ta nie ma obywatelstwa
żadnego państwa albo nie można ustalić treści prawa ojczystego, stosuje się prawo
państwa, w którym znajduje się jej miejsce zamieszkania; w razie braku miejsca
zamieszkania stosuje się prawo państwa, w którym znajduje się miejsce jej
zwykłego pobytu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby, która uzyskała ochronę
w innym państwie niż państwo ojczyste w związku z faktem, że jej więzy
z państwem ojczystym uległy trwałemu zerwaniu z powodu naruszania w tym
państwie podstawowych praw człowieka.

Prawo prywatne międzynarodowe art. 3