Art. 36. Jeżeli czek wystawiono na walutę, która nie jest walutą miejsca
płatności, sumę czekową można zapłacić w ciągu terminu do przedstawienia czeku
w walucie krajowej podług jej wartości w dniu zapłaty. Jeżeli czek nie został
zapłacony za przedstawieniem, posiadacz może żądać zapłaty sumy czekowej
w walucie krajowej według swego wyboru albo podług jej kursu w dniu
przedstawienia, albo podług jej kursu w dniu zapłaty.
Wartość waluty zagranicznej oznacza się podług zwyczajów miejsca płatności.
Wystawca jednak może zastrzec, że suma, przypadająca do zapłaty, ma być obliczona
podług kursu, ustanowionego w czeku.
Zasad powyższych nie stosuje się do przypadku, gdy wystawca zastrzegł, że
zapłata ma być uiszczona w oznaczonej walucie (zastrzeżenie zapłaty rzeczywistej
w walucie zagranicznej).
Jeżeli czek wystawiono na walutę, mającą w kraju wystawienia i w kraju zapłaty
tę samą nazwę, lecz inną wartość, domniemywa się, że miano na myśli walutę miejsca
płatności.

Prawo czekowe art. 36

DODAJ