Art. 30. 1. Poza przypadkami uregulowanymi w rozporządzeniu, o którym
mowa w art. 28, wybór prawa państwa, niebędącego państwem członkowskim
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, dla umowy, która wykazuje ścisły związek
z obszarem co najmniej jednego państwa członkowskiego, nie może prowadzić do
pozbawienia konsumenta ochrony przyznanej mu przepisami prawa polskiego
wdrażającymi następujące dyrektywy:
1) dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie
nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. WE L
95 z 21.04.1993, str. 29; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15,
t. 2, str. 288);
2) (uchylony)
3) dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja
1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych
i związanych z tym gwarancji (Dz. Urz. WE L 171 z 07.07.1999, str. 12; Dz.
Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 223);
4) dyrektywę 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września
2002 r. dotyczącą sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość oraz zmieniającą dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE
i 98/27/WE (Dz. Urz. UE L 271 z 09.10.2002, str. 16; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 321);
5) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia
2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającą dyrektywę
Rady 87/102/EWG (Dz. Urz. UE L 133 z 22.05.2008, str. 66, z późn. zm.).
2. Jeżeli prawem właściwym dla umowy, objętej zakresem zastosowania
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z dnia 14 stycznia
2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów
umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów
odsprzedaży oraz wymiany (Dz. Urz. UE L 33 z 03.02.2009, str. 10), jest prawo
państwa niebędącego państwem członkowskim Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, to konsument nie może być pozbawiony ochrony przyznanej mu
przez przepisy prawa polskiego wdrażające tę dyrektywę:
1) jeżeli którakolwiek z nieruchomości jest położona na terytorium jednego
z państw członkowskich, lub
2) w przypadku umowy niezwiązanej bezpośrednio z nieruchomością, jeśli
przedsiębiorca wykonuje swoją działalność gospodarczą lub zawodową
w jednym z państw członkowskich lub w jakikolwiek sposób kieruje taką
działalność do jednego z państw członkowskich, a umowa wchodzi w zakres
tej działalności.

Prawo prywatne międzynarodowe art. 30

DODAJ