Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) prawnik zagraniczny – prawnika z Unii Europejskiej i prawnika spoza Unii Europejskiej;
2) prawnik z Unii Europejskiej – osobę będącą obywatelem państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, uprawnioną do wykonywania zawodu
przy użyciu jednego z tytułów zawodowych uzyskanych w państwie
członkowskim Unii Europejskiej, określonych w wykazie stanowiącym
załącznik nr 1 do ustawy;
3) prawnik spoza Unii Europejskiej – osobę niebędącą obywatelem państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, uprawnioną do wykonywania zawodu
przy użyciu jednego z tytułów zawodowych, o których mowa w pkt 2, a także
każdą osobę, która przy użyciu tytułu zawodowego uzyskanego w państwie
niebędącym członkiem Unii Europejskiej jest uprawniona do wykonywania
zawodu odpowiadającego – pod względem wykształcenia i uprawnień oraz
podstawowych zasad jego organizacji i wykonywania – zawodowi adwokata
lub radcy prawnego;
4) usługa transgraniczna – jednorazową lub mającą charakter przejściowy
czynność z zakresu pomocy prawnej, wykonywaną w Rzeczypospolitej
Polskiej przez prawnika zagranicznego wykonującego stałą praktykę w innym państwie;
5) stała praktyka – stałe i systematyczne świadczenie pomocy prawnej przez
prawnika zagranicznego w Rzeczypospolitej Polskiej;
6) państwo macierzyste – państwo, w którym prawnik zagraniczny uzyskał
prawo do używania jednego z tytułów zawodowych, o których mowa w pkt 2 i 3.

Art. 2a. Przepisy ustawy dotyczące prawników z Unii Europejskiej stosuje
się odpowiednio także do osób, które:
1) są obywatelami państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, uprawnionymi do
wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów zawodowych
uzyskanych w tych państwach, określonych w wykazie stanowiącym
załącznik nr 2 do ustawy albo przy użyciu jednego z tytułów zawodowych
uzyskanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, określonych
w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy;
2) są obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, uprawnionymi do
wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów zawodowych
uzyskanych w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, określonych w wykazie
stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy.

Ustawa o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej art. 2

Poprzedni

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i warunki świadczenia pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej przez prawników zagranicznych. 2. Pomoc prawna oznacza działalność w zakresie odpowiadającym uprawn...

Nastepny

Art. 3. Na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską lub przepisy organizacji międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, nie stan...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej
  • Wejscie w życie 10 luty 2003
  • Ost. zmiana ustawy 4 maja 2019
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 03 02 2021
Komentarze

Wyszukiwarka