Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) najniższym wynagrodzeniu – oznacza to minimalne wynagrodzenie za pracę
obowiązujące w grudniu roku poprzedniego, ustalane na podstawie odrębnych przepisów;
2) osobie niepełnosprawnej bezrobotnej lub niepełnosprawnej poszukującej pracy
– oznacza to osobę niepełnosprawną bezrobotną lub niepełnosprawną
poszukującą pracy w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy;
3) organizacjach pozarządowych – oznacza to organizacje pozarządowe oraz
podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020);
4) przeciętnym wynagrodzeniu – oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie
w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego
miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53);
4a) kosztach płacy – oznacza to wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez
pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe
i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na
Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Solidarnościowy;
5) uczestnictwie w życiu społecznym – oznacza to możliwość pełnienia ról
społecznych oraz pokonywania barier, w szczególności psychologicznych,
architektonicznych, urbanistycznych, transportowych i w komunikowaniu się;
6) wskaźniku zatrudnienia osób niepełnosprawnych – oznacza to przeciętny
miesięczny udział procentowy osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu ogółem,
w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy;
7) warunkach pracy chronionej – oznacza to warunki, o których mowa w art. 28
albo art. 29, i uzyskanie statusu zakładu pracy chronionej albo zakładu
aktywności zawodowej;
8) przystosowanym stanowisku pracy osoby niepełnosprawnej – oznacza to
stanowisko pracy, które jest oprzyrządowane i dostosowane odpowiednio do
potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności;
9) staroście – oznacza to także prezydenta miasta na prawach powiatu;
10) niepełnosprawności – oznacza to trwałą lub okresową niezdolność do
wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia
sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy;
11) psie asystującym – oznacza to odpowiednio wyszkolonego i specjalnie
oznaczonego psa, w szczególności psa przewodnika osoby niewidomej lub niedowidzącej oraz psa asystenta osoby niepełnosprawnej ruchowo, który ułatwia osobie niepełnosprawnej aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.

Art. 2a. 1. Osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu zatrudnienia osób
niepełnosprawnych począwszy od dnia przedstawienia pracodawcy orzeczenia
potwierdzającego niepełnosprawność.
2. W przypadku przedstawienia pracodawcy kolejnego orzeczenia
potwierdzającego niepełnosprawność, osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu
zatrudnienia osób niepełnosprawnych począwszy od dnia złożenia wniosku o wydanie
orzeczenia, jeżeli z orzeczenia wynika, że w tym okresie osoba ta była
niepełnosprawna, a wniosek o wydanie orzeczenia został złożony nie później niż
w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego
orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Bez względu na datę złożenia wniosku o wydanie kolejnego orzeczenia
potwierdzającego niepełnosprawność, osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu
zatrudnienia osób niepełnosprawnych również w okresie do 3 miesięcy
poprzedzających dzień przedstawienia pracodawcy kolejnego orzeczenia, jeżeli
z treści tego orzeczenia wynika, że w tym okresie osoba ta była niepełnosprawna.
4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów potwierdzających
wystąpienie u pracownika schorzeń, o których mowa w art. 26a ust. 1b, lub schorzeń
określonych na podstawie art. 21 ust. 7.

Art. 2b. 1. Pracodawca przetwarza dane osobowe, w tym dane o stanie zdrowia osób:
1) pozostających z nim w stosunku pracy oraz niepracujących byłych pracowników,
2) niepełnosprawnych wykonujących pracę nakładczą,
3) uczestniczących w procesie rekrutacji, odbywających szkolenie, staż,
przygotowanie zawodowe albo praktyki zawodowe lub absolwenckie,
4) należących do grup wymienionych w art. 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia
Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje
pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu
(ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. Urz. WE L 214 z
09.08.2008, str. 3, z późn. zm.) oraz do rozporządzenia Komisji (UE) nr
651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za
zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.
Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.),
5) będących członkami rodzin pracowników i niepracujących byłych pracowników,
6) o których mowa w art. 21 ust. 2c, i osób korzystających z usług jednostek
organizacyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 2e pkt 3
– dla celów określonych w ustawie.
2. Przedstawienie pracodawcy dokumentów potwierdzających dane osobowe o
stanie zdrowia jest dobrowolne.
3. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 25a, art. 25c, art. 25d i art.
26a–26c, działania mogą być podejmowane w oparciu o zautomatyzowane
przetwarzanie danych.
4. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 3, może obejmować dane osobowe o stanie zdrowia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 i 4, administrator danych zapewnia
odpowiednie środki służące ochronie interesu lub podstawowych praw, wolności i
prawnie uzasadnionych interesów osoby, której dane dotyczą, w tym w szczególności
zapewnia tej osobie prawo do uzyskania interwencji ludzkiej, prawo do wyrażenia
własnego stanowiska oraz zakwestionowania decyzji podjętej w sposób zautomatyzowany.
6. Zabezpieczenia przetwarzania danych osobowych przez podmioty i osoby
realizujące zadania wynikające z ustawy polegają co najmniej na:
1) dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób
posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych
osobowych do zachowania ich w poufności.
7. Pracodawcy, o których mowa w ust. 1, podmioty i osoby realizujące zadania
wynikające z ustawy przechowują dane osobowe wyłącznie przez okres nie dłuższy
niż jest to niezbędne i w zakresie koniecznym do realizacji celów przetwarzania
danych osobowych oraz dokonują przeglądu przydatności przetwarzania danych
osobowych nie rzadziej niż co 5 lat.
8. Okres przechowywania danych przetwarzanych przez podmioty, o których
mowa w art. 6 ust. 1, wynosi 50 lat.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych art. 2