Art. 2. 1. Za używanie odbiorników radiofonicznych oraz telewizyjnych
pobiera się opłaty abonamentowe.
2. Domniemywa się, że osoba, która posiada odbiornik radiofoniczny lub
telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa
tego odbiornika.
3. Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej powstaje z pierwszym dniem
miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano rejestracji odbiornika
radiofonicznego lub telewizyjnego.
4. Opłatę abonamentową uiszcza się za każdy odbiornik radiofoniczny
i telewizyjny, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Niezależnie od liczby odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych
używanych przez:
1) osoby fizyczne w tym samym gospodarstwie domowym lub w samochodzie
stanowiącym ich własność,
2) podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej, sanatoria, żłobki, publiczne i niepubliczne jednostki
organizacyjne systemu oświaty, publiczne i niepubliczne uczelnie, a także
domy pomocy społecznej – w tym samym budynku, zespole budynków lub
w samochodach będących w używaniu tych instytucji
– uiszcza się tylko jedną z opłat, o której mowa w art. 3 ust. 1.
6. Gospodarstwem domowym, w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy,
jest zespół osób mieszkających i utrzymujących się wspólnie albo jedna osoba
utrzymująca się samodzielnie.
7. Odbiornikiem radiofonicznym albo telewizyjnym, w rozumieniu przepisów
niniejszej ustawy, jest urządzenie techniczne dostosowane do odbioru programu.

Ustawa o opłatach abonamentowych art. 2

DODAJ