Art. 28. 1. Pracodawca prowadzący działalność gospodarczą przez okres co
najmniej 12 miesięcy, zatrudniający nie mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na
pełny wymiar czasu pracy i osiągający wskaźniki zatrudnienia osób
niepełnosprawnych, o których mowa w pkt 1, przez okres co najmniej 6 miesięcy,
uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, jeżeli:
1) wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi:
a) co najmniej 50%, a w tym co najmniej 20% ogółu zatrudnionych stanowią
osoby zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia
niepełnosprawności, albo
b) co najmniej 30% niewidomych lub psychicznie chorych, albo
upośledzonych umysłowo zaliczonych do znacznego albo umiarkowanego
stopnia niepełnosprawności;
2) obiekty i pomieszczenia użytkowane przez zakład pracy:
a) odpowiadają przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania
stanowisk pracy, pomieszczeń higienicznosanitarnych i ciągów
komunikacyjnych oraz spełniają wymagania dostępności do nich, a także
3) jest zapewniona doraźna i specjalistyczna opieka medyczna, poradnictwo
i usługi rehabilitacyjne;
4) wystąpi z wnioskiem o przyznanie statusu pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej.
1a. Spółdzielnia socjalna, powstała w wyniku przekształcenia spółdzielni
inwalidów lub spółdzielni niewidomych mającej status pracodawcy prowadzącego
zakład pracy chronionej, uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy
chronionej, jeżeli wystąpi z wnioskiem o nadanie takiego statusu w terminie
3 miesięcy od daty wpisu tej spółdzielni do Krajowego Rejestru Sądowego.
2. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stwierdza na wniosek
pracodawcy Państwowa Inspekcja Pracy, z wyjątkiem okoliczności, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 lit. b w stosunku do osób zatrudnionych w dozorze i ochronie mienia.
3. Do pracowników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zalicza się, z zastrzeżeniem
ust. 4–6, także osoby niepełnosprawne wykonujące pracę nakładczą, jeżeli ich
wynagrodzenie zostało ustalone co najmniej w wysokości:
1) najniższego wynagrodzenia – w stosunku do wykonawców, dla których praca
nakładcza stanowi jedyne źródło utrzymania;
2) połowy najniższego wynagrodzenia – w stosunku do pozostałych wykonawców.
4. Wymiar czasu pracy zatrudnionych, o których mowa w ust. 3, ustala się jako
iloraz wysokości ustalonego wynagrodzenia i najniższego wynagrodzenia.
5. Maksymalny wymiar czasu pracy ustalony na podstawie ust. 4 nie może
przekraczać jednego etatu.
6. Przepis art. 21 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych art. 28

DODAJ