Art. 26. Poręczenie umieszcza się na czeku albo na przedłużku.
Poręczenie oznacza się wyrazem „poręczam” lub innym zwrotem
równoznacznym; podpisuje je poręczyciel.
Sam podpis na przedniej stronie czeku uważa się za udzielenie poręczenia,
wyjąwszy gdy jest to podpis wystawcy.
Poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano. W braku takiej wskazówki
uważa się, że poręczenia udzielono za wystawcę.

Prawo czekowe art. 26

Poprzedni

Art. 25. Zapłatę czeku można zabezpieczyć poręczeniem czekowem (aval) co do całości sumy czekowej lub co do jej części. Poręczenie może dać osoba trzecia, z wyjątkiem trasata, lub nawet osoba, podp...

Nastepny

Art. 27. Poręczyciel czekowy odpowiada tak samo, jak ten, za kogo poręczył. Zobowiązanie poręczyciela jest ważne, chociażby nawet zobowiązanie, za które poręcza, było nieważne z jakiejkolwiek przycz...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo czekowe
  • Wejscie w życie 1 lipca 1936
  • Ost. zmiana ustawy brak
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 16 10 2020
Komentarze

Wyszukiwarka