Art. 26. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia
odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania.
2. Z zastrzeżeniem art. 26a, w przypadku nieusunięcia odpadów zgodnie z ust. 1,
wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji wydawanej z urzędu, nakazuje
posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich
składowania lub magazynowania, z wyjątkiem przypadku, gdy obowiązek usunięcia
odpadów jest skutkiem wydania decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką
odpadami, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub wygaśnięcia decyzji związanej
z gospodarką odpadami.
3. Nakaz usunięcia odpadów, o którym mowa w ust. 2, z terenów zamkniętych
oraz z nieruchomości, którymi gmina włada jako władający powierzchnią ziemi,
a niebędących w posiadaniu innego podmiotu – wydaje właściwy regionalny dyrektor
ochrony środowiska.
3a. Decyzję, o której mowa w ust. 2, wydaje się w stosunku do wszystkich
posiadaczy odpadów odpowiedzialnych za gospodarowanie odpadami, o których
mowa w ust. 1. Za wykonanie obowiązków wskazanych w decyzji posiadacze
odpadów odpowiedzialni są solidarnie.
3b. Jeżeli po wydaniu ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwy
organ stwierdzi, że za gospodarowanie odpadami odpowiedzialny jest również inny
posiadacz odpadów, może wydać decyzję o nałożeniu obowiązku wykonania
ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 2, przez tego posiadacza odpadów.
Odpowiedzialność posiadaczy odpadów za wykonanie decyzji jest solidarna.
3c. Właściwy organ może zmienić, bez odszkodowania, sposób wykonania
decyzji, o której mowa w ust. 2, w przypadku gdy wykonanie decyzji w sposób w niej
wskazany okaże się niemożliwe lub może stwarzać zagrożenia dla życia, zdrowia lub
środowiska lub inny sposób wykonania jest bardziej racjonalny ze względu na
wymagania ochrony środowiska lub ze względów ekonomicznych przy zachowaniu
właściwego poziomu ochrony życia, zdrowia ludzi i środowiska.
4. Jeżeli posiadacz odpadów nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości,
z której jest obowiązany usunąć odpady, władający powierzchnią ziemi jest
obowiązany umożliwić posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z tej nieruchomości, a w przypadku wykonania zastępczego decyzji – organowi egzekucyjnemu.
5. Władającemu powierzchnią ziemi przysługuje od posiadacza odpadów
wynagrodzenie za udostępnienie nieruchomości.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się w szczególności:
1) termin usunięcia odpadów;
2) rodzaj odpadów;
3) sposób usunięcia odpadów.

Art. 26a. 1. W przypadku gdy ze względu na zagrożenie dla życia lub zdrowia
ludzi lub środowiska konieczne jest niezwłoczne usunięcie odpadów, właściwy organ
podejmuje działania polegające na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi.
2. Właściwym organem w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest:
1) w przypadku terenów zamkniętych oraz nieruchomości, którymi gmina włada
jako władający powierzchnią ziemi – regionalny dyrektor ochrony środowiska;
2) w przypadku gdy obowiązek usunięcia odpadów powstał w związku z wydaniem
decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką odpadami, stwierdzeniem
nieważności, uchyleniem lub wygaśnięciem decyzji związanej z gospodarką
odpadami – organ właściwy do wydania tej decyzji;
3) w pozostałych przypadkach – wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
3. W celu wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, właściwy organ
określa, w drodze decyzji skierowanej do władającego powierzchnią ziemi:
1) zakres i termin udostępnienia przez niego powierzchni ziemi, obiektów lub
innych miejsc, w których znajdują się odpady;
2) zakres i sposób przeprowadzenia działań mających na celu usunięcie odpadów
przez ten organ;
3) termin rozpoczęcia i zakończenia działań, o których mowa w pkt 2.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
Przepisów art. 61 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu
przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) nie stosuje się.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 3, wydaje się po zasięgnięciu opinii w sprawie
spełnienia przesłanek konieczności niezwłocznego usunięcia odpadów:
1) wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska;
2) odpowiednio organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej, albo organu Wojskowej
Inspekcji Sanitarnej stosownie do ich właściwości miejscowej w odniesieniu do:
a) oceny występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi
w związku z obecnością tych odpadów,
b) zanieczyszczenia w ujęciach wody przeznaczonej do spożycia w związku
z obecnością tych odpadów;
3) regionalnego dyrektora ochrony środowiska, z wyjątkiem przypadku gdy
decyzję wydaje ten organ;
4) komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej.
6. Właściwy organ żąda od posiadacza odpadów odpowiedzialnego za
gospodarowanie odpadami zwrotu poniesionych przez siebie kosztów działań
polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi. Posiadacz odpadów jest
obowiązany zwrócić te koszty w terminie 14 dni od dnia doręczenia żądania.
7. Właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu całości lub części kosztów
działań polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi, jeżeli:
1) wobec posiadacza odpadów nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego
lub egzekucja okazała się bezskuteczna;
2) koszt postępowania egzekucyjnego jest wyższy niż kwota możliwa do
odzyskania.
8. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 6, w stosunku
do posiadacza odpadów, który ustanowił zabezpieczenie roszczeń, o którym mowa
w art. 48a ust. 1, właściwy organ wydaje decyzję o przeznaczeniu środków z tego
zabezpieczenia na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6, określając w decyzji
wysokość tych kosztów. W przypadku gdy wysokość ustanowionego zabezpieczenia
roszczeń jest niewystarczająca na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6,
właściwy organ w decyzji nakłada na posiadacza odpadów także obowiązek zwrotu
różnicy między wysokością tych kosztów a wysokością tego zabezpieczenia,
określając wysokość tej różnicy oraz sposób i termin jej uiszczenia.
9. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 6, w stosunku
do posiadacza odpadów, który nie ustanowił zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa
w art. 48a ust. 1, właściwy organ, w drodze decyzji, nakłada na posiadacza odpadów
obowiązek zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 6, oraz określa wysokość tych
kosztów oraz sposób i termin ich uiszczenia.
10. Roszczenie o zwrot:
1) kosztów, o których mowa w ust. 6,
2) różnicy, o której mowa w ust. 8
– przedawnia się po upływie 10 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa
odpowiednio w ust. 8 albo 9, stała się ostateczna.
11. Do należności z tytułu obowiązku zwrotu kosztów poniesionych przez
właściwy organ, w ramach realizacji działań polegających na usunięciu odpadów
i gospodarowaniu nimi, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.),
z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi.
12. Przepisów ust. 1–11 nie stosuje się, w przypadku gdy:
1) odpady są składowane:
a) na eksploatowanym lub zamkniętym składowisku odpadów,
b) w miejscu, w którym przed dniem 1 października 2001 r. były składowane odpady;
2) odpady są przemieszczane na podstawie przepisów o międzynarodowym
przemieszczaniu odpadów;
3) zastosowanie ma art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu
szkodom w środowisku i ich naprawie.

Ustawa o odpadach art. 26

DODAJ