Art. 23. Jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym
terminie stanowiska pracy dla osoby, o której mowa w art. 14, obowiązany jest
dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą, wpłaty na Fundusz
w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika.

Art. 23a. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić niezbędne racjonalne
usprawnienia dla osoby niepełnosprawnej pozostającej z nim w stosunku pracy,
uczestniczącej w procesie rekrutacji lub odbywającej szkolenie, staż, przygotowanie
zawodowe albo praktyki zawodowe lub absolwenckie. Niezbędne racjonalne
usprawnienia polegają na przeprowadzeniu koniecznych w konkretnej sytuacji zmian
lub dostosowań do szczególnych, zgłoszonych pracodawcy potrzeb wynikających
z niepełnosprawności danej osoby, o ile przeprowadzenie takich zmian lub
dostosowań nie skutkowałoby nałożeniem na pracodawcę nieproporcjonalnie
wysokich obciążeń, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Obciążenia, o których mowa w ust. 1, nie są nieproporcjonalne, jeżeli są
w wystarczającym stopniu rekompensowane ze środków publicznych.
3. Niedokonanie niezbędnych racjonalnych usprawnień, o których mowa
w ust. 1, uważa się za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu
w rozumieniu przepisów art. 18^3a § 2–5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych art. 23

DODAJ