Art. 239. 1. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego
przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna
uwzględniać okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki,
w tym następstwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym
obowiązków, pobudki działania, zachowanie obwinionego przed popełnieniem
przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służby.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) działanie z pobudek i motywów zasługujących na szczególne potępienie albo
w stanie po użyciu alkoholu lub innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez funkcjonariusza przed
zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie
realizacji zadań Służby Więziennej lub naruszenie dobrego imienia Służby Więziennej;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
4. Przełożony dyscyplinarny uwzględnia okoliczności, o których mowa w ust. 1–
3, wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza, którego one dotyczą.

Ustawa o Służbie Więziennej art. 239

DODAJ