Art. 230. 1. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie
przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub
za czyny sprzeczne ze złożonym ślubowaniem.
2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn funkcjonariusza popełniony
umyślnie lub nieumyślnie polegający na naruszeniu dobrego imienia służby lub na
przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów
prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie polecenia lub rozkazu przełożonego
bądź organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania poleceń
funkcjonariuszom;
2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;
3) niehumanitarne traktowanie, uwłaczające godności osób pozbawionych wolności;
4) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień
określonych w przepisach prawa;
5) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
wyrządziło to lub mogło wyrządzić szkodę służbie lub innej osobie;
6) postępowanie przełożonego przyczyniające się do rozluźnienia dyscypliny służbowej;
7) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego
środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie
służby;
8) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;
9) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie
przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło
zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
10) utrata dokumentu zawierającego informacje stanowiące tajemnicę państwową
lub służbową;
11) nadużycie zajmowanego stanowiska służbowego lub służby dla osiągnięcia
korzyści majątkowej lub osobistej;
12) samowolne oddalenie się funkcjonariusza z rejonu zakwaterowania, jeśli pełni
służbę w systemie skoszarowanym, a także nieusprawiedliwione opuszczenie
lub niestawienie się w miejscu pełnienia służby.
4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie
znamiona przestępstwa, wykroczenia, przestępstwa skarbowego, wykroczenia
skarbowego podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od
odpowiedzialności karnej lub karnej skarbowej.
5. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej
wagi, wypełniającego jednocześnie znamiona wykroczenia lub wykroczenia
skarbowego, za które obwiniony został ukarany, przełożony dyscyplinarny może
odstąpić od wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć.
6. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi
przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 231, może odstąpić od wszczęcia
postępowania i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego
udokumentowaną rozmowę dyscyplinującą.

Ustawa o Służbie Więziennej art. 230

DODAJ